Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-30(ကြောက်ရွံ့မှု)

For Unicode
ကြောက်ရွံမှု

နာကျင်မှုတို့နှင့် နိုးထ‌လာသောမနက်ခင်းတစ်ခု။ နိုးနိုးချင်းမြင်ရသည်က ချစ်ရသူသခင်လေး‌၏ ခန့်ညားမှု။ ပွေ့ဖက်ထားသည့် သခင်လေး၏ လက်များသည် တင်းကျပ်စွာ။

မြတ်နိုးမိပါသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်လေးကို ထာ၀ရသိမ်းထားချင်မိပါသည်။ သခင်လေး၏မျက်နှာမှ မိမိနှစ်သက်ရသော အစိတ်အပိုင်းများဖြစ်သည့် နှုတ်ခမ်းပါးပါး၊ နှာတံစင်းစင်းတို့ကို ထိတွေ့နေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးတို့ကို ထိတွေ့ခိုက် ၀င်လာမိသည့်အတွေးက နာကျင်ရပါသည်။

ဒီနှုတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့ လူဘယ်နှစ်ယောက်ကို နှိပ်စက်ဖို့အမိန့်ပေးပြီးပြီလဲ။ အမှားတွေကို ဘယ်လောက်တောင် ကျူးလွန်ပြီးပြီလဲ။ အဲဒီအမှားတွေထဲမှာ အဘရဲ့သေဆုံးမှုများ ပါနေမလား..။ ကျွန်တော်ကိုချစ်တယ်‌ပြောပြီး ညာခဲ့တာများ ပါနေမလား..။ သိချင်စမ်းပါဘိသခင်ရယ်...။

မုန်းချင်တယ်..။ မုန်းလို့မရတဲ့အဆုံး နာကျင်စွာနဲ့ ဆက်ချစ်ဖို့ ကြိုးစားမိဖူးတယ်။ ကြိုးစားနေရင်းနဲ့ သခင်လေးက ပိုပြီးခက်ခဲအောင် အဘသေဆုံးမှုမှာ ပါ၀င်ပတ်သက်နေပြန်တယ်။ နာရေးတောင် ကောင်းမွန်စွာ လုပ်ခွင့်မရခဲ့တဲ့အဘအတွက် ၀မ်းနည်းကြေကွဲမိသလို သခင်လေးကိုလည်း မုန်းလို့မရနိုင်အောင်ချစ်မိပြန်တယ်။ ကျွန်တော်ဘာလုပ်သင့်လဲ သခင်လေး။ ပင်ပန်းမိတယ်။ သခင်လေးနဲ့အတူတူ ဟိုးအဝေးကြီးကို ထွက်သွားချင်မိတယ်။ ဘာအနှောင်အဖွဲ့မှ မပါဘဲနဲ့ပေါ့...။

ဟက်.. ငါ့နှယ်.. မဖြစ်နိုင်တာ‌တွေကိုတွေးနေပြန်ပါပြီ.. သခင်လေးကသတ္တိသိပ်ကြောင်တာ။ ကိုယ်သွားရဲရင်တောင် သူကလိုက်ရဲမှာမဟုတ်ဘူးလေ..။

ထိုအတွေးနှင့်အတူ စွက်ဖက်လာသော ၀မ်းနည်းမှု၏အနောက်တွင် မျက်‌ရည်တို့ပါ ပါလာသည်။ ပါးပြင်ထက်သို့ စီးဆင်းလာသော မျက်ရည်တို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးသုတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာထဲမှ ထသွားလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးနားသို့ ရောက်ခါနီးတွင် သခင်လေးမှ စကားလှမ်းပြောလာသည်။

“ ဘယ်သွားမလို့လဲကောင်လေး.. "

“ ဆန္ဒတွေပြည့်၀ပြီ‌ဆိုတော့.. ဒီအခန်းထဲမှာနေဖို့ မလိုအပ်တော့ဘူးလေ။ မလိုအပ်တော့တာမို့ အလုပ်သမားတန်းထဲပြန်မလို့ပါ "

နန္ဒ၏ အဖြေသည် စိုင်းထွဋ်ခေါင်အား စိတ်တိုစေသည်။ သူ့အား လိုအပ်၍ အသုံးပြုခဲ့သည်သဘော သက်ရောက်နေသည်။ သို့သော် အပြစ်မတင်ချင်ခဲ့...။

“ စကားကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ ကောင်လေး.."

“ မှန်တာပြောနေတာပဲလေ.. သခင်လေးလည်းနိုးနေပြီပဲ ထပါတော့.. သခင်လေးရဲ့ မွေးကျေးဇူးရှင်တွေ ကျွေးကျေးဇူးရှင်တွေ စောင့်နေရောပေါ့။ ဇနီးသည်လည်း မျှော်နေရောပေါ့.."

“ မင်း တကယ်ပဲပြောင်းလဲနေပြီလား ကောင်လေးရယ်.."

ထွက်သွားသူသည် တစ်ချက်မျှငဲ့မကြည့်ခဲ့။ ကျန်ခဲ့သူတွင် နာကျင်မှုတို့နှင့်။ ကျန်ခဲ့သူ၏နာကျင်မှုကို ထွက်သွားသူသိပါသည်။ သို့သော် ထွက်သွားသူ၏ နာကျင်မှုကိုမူ ကျန်ခဲ့သူမသိခဲ့။

နန္ဒသည် အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီးနောက် လှေကားတွင် စောကလျာနှင့်‌ဆုံခဲ့သည်။ စောကလျာသည် နန္ဒကို ပြုံး၍နှုတ်ဆက်သည်။ နန္ဒ၏မျက်နှာမှာမူ တည်လျက်။

“ မနေ့ညက စိုင်းဘေးနားမှာရှိနေပေးခဲ့လို့ ကျေးဇူးနော် နန္ဒ..။ ကလျာရဲ့အစား နန္ဒကစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တော့ ကလျာမပင်ပန်းရတော့ဘူးပေါ့.."

“ ကျေးဇူးတဲ့လား.. ရင်ထဲကလာတဲ့စကားရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေများ ပြောလေသလား.."

“ အို.. မဟုတ်တာ။ ကလျာတကယ်ပြောတာပါ။ အခုစိုင်းနိုးနေပြီလား။ အရီးတော်နဲ့မယ်မယ်က မနက်စာစားဖို့ စောင့်နေတယ် "

“ သခင်လေးက နိုးနေပါပြီ.. ကျွန်တော်နဲ့အတူပေါ့ "

“ ဟုတ်ပါပြီ.. အဲဒါဆို ကလျာ သွားမနှိုးတော့ဘူးနော်.."

ထိုအမျိုးသမီး၏ ဆန်းကြယ်မှုကို ကျွန်တော်လိုက်မမီ။ မနေ့ကပင်စကားအချေအတင်ပြောခဲ့ဖူးသည့် အမျိုးသမီးသည် ယနေ့တွင် ကြည်ဖြူနေပါသည်။ ပုံမှန်တော့မဟုတ်ပေ။

ဟုတ်ပါသည်။ ‌စောကလျာ၏ ကြည်ဖြူနေမှုသည် အနှစ်သာရမပါ။ အပေါ်ယံ ကြည့်ကောင်းရုံမျှသာ ဖြစ်သည်။

စကားတွေ သိပ်‌တတ်နေတယ်ပေါ့ နန္ဒ။ ကျွန်ပါး ၀ထားဦးပေါ့။ အလှည့်ကျ မနွဲ့ကြစတမ်းနော်။ ကလျာတို့က ရှေ့တိုးမယ့်ဆင် နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်နေတာပါ...။

စောကလျာကြောင့် အိမ်တော်၏ မနက်စာစားပွဲသည် တစ်ဖန်ပြန်လည်စိုပြည်လာခဲ့သည်။ ယဉ်ကျေးသောအမူအရာတို့ကြောင့် သခင်မကြီးနှစ်ဦးသည်လည်း စောကလျာကို ချစ်ခင်ကြသည်။ မယား၀တ္တရားကျေပွန်စွာ ချက်ပြုတ်တတ်ခြင်း၊ မိဘများကိုရိုသေကိုင်းရှိုင်းတတ်ခြင်း၊ လင်းယောက်ျားအပေါ် ရိုသေခြင်း၊တို့ကြောင့် ‌စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည်လည်း စောကလျာကို တဖြည်းဖြည်း ကြည်ဖြူလာခဲ့သည်။

ပျော်ရွှင်နေသည့် ၎င်းတို့မိသားစုကိုကြည့်ရင်းပင် ရှေ့တိုးမည့်ခြေလှမ်းများ၏ အားအင်သည် တဖြည်းဖြည်း ယုတ်လျော့လာဖူးသည်။ သခင်လေး၏အပြုံးနုနုသည် မိမိရုန်းမထွက်နိုင်ရာ ညှို့အားပြင်းသည့် ရပ်၀န်းတစ်ခု။ ထိုရပ်၀န်းငယ်ကို မဖျက်ဆီးရက်။ ထို့ကြောင့် သခင်လေးတို့နှင့် မရင်ဆိုင်ချင်ခဲ့။

ထို့နောက် စောကလျာအား စိုင်းထွဋ်ခေါင်မှ ပို၍ကြည်ဖြူစရာဖြစ်လာသည့် အကြောင်းအရင်းတစ်ခု ထပ်၍ဖြစ်ပွားလာသည်။

တစ်နေ့တွင် စိုင်းထွဋ်ခေါင်ကို နန္ဒက အင်္ကျီ၀တ်ပေးပြီး အခန်းအပြင်သို့ထွက်မည်အပြု စိုင်းထွဋ်ခေါင်က အနောက်မှဖက်ထားလိုက်သည်။

“ ဘာဖြစ်နေတာလဲ အခုတစ်လော အရမ်းရှောင်နေတယ်.."

“ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ပူဆွေးနေရပြီး သခင်လေး‌တို့ပျော်နေတာကို မမြင်ချင်လို့.."

“ ဘာတွေစိတ်ညစ်နေတာလဲ‌ ကောင်လေး.. ဖြစ်နိုင်ရင်ပြောပြပါလား.."

“ ပြောပြလို့ အဘက အသက်ပြန်ရှင်မှာလား.. သခင်လေးကရော အတူတူရင်ဆိုင်ဖို့ သတ္တိတွေရှိလာမှာလား.. "

နန္ဒ၏စကားတို့တွင် ၀မ်းနည်းမှုအငွေ့အသက်များပါနေသည်။ သို့သော် မျက်နှာတွင်မူ မည်သည့်ခံစားချက်မျှ ရှိမနေခဲ့။

တစ်ယောက်၏နာကျင်မှုကို တစ်ယောက်က ဖြေသိမ့်နေချိန် မထင်မှတ်စွာ ပွင့်လာသည့်အခန်းတံခါး...။ ထိုအခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်သူက စောကလျာပင်။

စောကလျာကိုမြင်ပြီးနောက် မိမိအားဖက်ထားသော သခင်လေး၏လက်တို့သည် အင်အားယုတ်လျော့လာသည်။ အင်းအားယုတ်လျော့လာသည့် သခင်လေး၏လက်တို့ကို မိမိက အင်အားထပ်ဖြည့်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ရပ်ကြည့်နေသော စောကလျာသည် အပြုံးမပျက်။ ကျွန်တော်သည်လည်းအပြုံးမပျက်။ သခင်လေးသည်က အတော်ကိုပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

“ နန္ဒ ဘာလုပ်တာလဲ.. လွှတ်ဦး.. ကလျာရောက်နေတယ်လေ "

“ ရပါတယ်စိုင်းရဲ့။ စိုင်း.. ပွဲရုံမသွားခင် အရီးတော်က ခဏလာပါဦးတဲ့.. အဲဒါလာပြောတာ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနော်။ ကလျာ နားလည်ပါတယ်။ ကလျာ ၀တ္တရားမကျေပွန်လို့ အငယ်အနှောင်းရှိလာတယ်ပဲ သဘောထားတယ်။ "

“ အငယ်အနှောင်းလို့ ခေါ်တာမှားနေမလား။ ကျွန်တော်က သခင်လေးနဲ့ အရင်ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့တာဆိုတော့လေ "

“ ဟုတ်လား.. တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ ကလျာစကားပြောမှားသွားတယ်။ စိုင်းအဆင်ပြေရင် ကလျာလည်းအဆင်ပြေတာမို့ စိုင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါ။ ကလျာသွားပြီနော်.."

မဲ့ပြုံးတစ်ခုဆင်မြန်းကာ ဆိုလာသည့် နန္ဒ၏ စကားကို စိုင်းထွဋ်ခေါင် သဘောမကျလှ။

“ ခေတ်သစ် သမ္ဘူလပဲ "

စောကလျာသည် အပြုံးတုတို့ဖြင့် ထွက်သွားပြီးနောက် စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည်လည်း နန္ဒအား ဒေါသထွက်ကာ အပြစ်တင်မိသည်။

“ မင်းစကားကိုဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ နန္ဒ .. သူက မင်းရဲ့ သခင်မတစ်ဦး။ စကားပြောဆင်ခြင်သင့်တယ်။ ဟိုက သည်းခံနိုင်လို့ပေါ့။ မဟုတ်လို့ အရီးတော်တို့ကို သွားပြန်ပြောရင် မင်းပဲဒုက္ခရောက်မှာ။ နောက်ပြီး မင်းအခုတစ်လော စကားပြောတာတွေ ရိုင်းနေတယ် "

“ ကျွန်တော်ဒုက္ခရောက်မှာစိုးလို့လား သခင်လေးရဲ့ အမျိုးသမီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာစိုးလို့လား။ သေသေချာချာဝေခွဲပါဦးလား။ ကျွန်တော်ပြောတဲ့စကားထဲမှာ အမှားမပါဘူးလို့ ထင်တယ် "

“ ဘာကိုမမှားရမှာလဲ။ မင်း မယ်မယ်တို့နဲ့ ကလျာကို မလေးမစား စကားတွေပြောခဲ့တာလည်း ငါသိတယ်။ မျက်မြင်မဟုတ်လို့ ငါမယုံခဲ့ဘူး။ အခုက ငါ့ရှေ့မှာတင် မင်းက ဒီလိုတွေပြောရဲနေတယ် "

“ အင်း ပြောရဲတယ်.. မှန်သောစကားမို့ ပြောရဲတယ်။ အမှန်တရားအတွက် ကျွန်တော်သတ္တိရှိတယ်။ သခင်လေးလို မဖုံးကွယ်တတ်ဘူး မကြောက်တတ်ဘူး "

“ မင်းဘာလို့ ငါကို အဲဒီလိုစကားလုံးမျိုးတွေနဲ့ ထိုးနှက်နေတာလဲ နန္ဒ။ မင်းအခုငါ့ဘေးနားမှာရှိတာက ငါ့ကိုတကယ်ချစ်လို့မှ ဟုတ်ရဲ့လား။ ကလေးဆန်ဆန် ကလဲ့စားချေဖို့အတွက်လား "

“ ကလဲ့စားချေခြင်းက ကလေးတွေလုပ်နိုင်တဲ့အရာမဟုတ်ဘူး။ ကလေးတွေက ချစ်တယ် မုန်းတယ်သာပြောမယ်။ အဓိပ္ပာယ်ကို ဘယ်သူမှမသိဘူး။ ကလဲ့စားချေတယ်ဆိုတာ လူကြီးတွေရဲ့ အမုန်းတရားကနေ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ မီးတစ်ခု။ ပူမှန်းသိသိနဲ့ လောင်ကျွမ်းခံနေရတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပင်ပန်းမှုကို သခင်လေး မြင်ရဲ့လား "

“ အဲဒါဆို မင်းကအခု ကလဲ့စားချေဖို့ ငါ့ဘေးနားမှာ နေနေတယ်ပေါ့။ ထားတော့ အခုလည်း မင်းသဘောအတိုင်းငါနေနေတာပဲလေ။ ဘာတွေကိုအခဲမကျေဖြစ်နေတာလဲကွာ "

စိတ်ရှုပ်ထွေးသော အမူအရာဖြင့် ပြောလာသည့် စိုင်းထွဋ်ခေါင်ကိုကြည့်ရင်းပင် နန္ဒသည် ပို၍ပင်ပန်းလာရသည်။

“ အဘရဲ့ သေဆုံးမှုအတွက်နဲ့ ကျွန်တော့်ဘ၀ရဲ့ သေဆုံးမှုအတွက်ပေါ့။ နာကျင်ရလွန်းလို့ ထွက်သွားတော့မယ့် လူတစ်ယောက်ရဲ့လက်ကို ထွက်မသွားဖို့ ဖမ်းဆုပ်ထားဖူးတယ်။ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း တင်းကျပ်မှုရှိမနေပြန်ဘူး။ ပင်ပန်းတယ်။ သခင်လေးရဲ့ မပြတ်သားမှုတွေကြားထဲမှာ ရှင်သန်နေရတာ တကယ်ပင်ပန်းတယ်.."

ထို့နောက် စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး နန္ဒ၏ပင်ပန်းမှုတို့ကို ဖြေသိမ့်ရန် စဉ်းစားခဲ့သည်။

တတ်နိုင်သမျှပေါ့..

“ ကောင်းပြီ.. မင်းရဲ့ ပင်ပန်းမှုတွေက ဘာနဲ့မှ‌ပျောက်မှာလဲ "

“ အဘကိုသေစေခဲ့ပြီး အမှန်တိုင်၀န်မခံတဲ့ သခင်လေးရဲ့အရီးတော်၊ အိမ်ရှင်ဖြစ်ပါလျက် အပြစ်တွေကိုဖုံးကွယ်ထားပြီး ကျွန်တော်တို့ကိုခွဲခဲ့တဲ့ သခင်လေးရဲ့မယ်မယ်.. သူတို့တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ရပြီ "

“ နန္ဒ... "

ဟိန်းထွက်လာသည့် စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏အသံကို နန္ဒ မတုန်လှုပ်မိ။ ငြိမ်သက်စွာရပ်နေမိသည်။

နာကျင်မှုတွေ ပင်ပန်းမှုတွေ ၀မ်းနည်းမှုတွေ ထိတ်လန့်မှုတွေအကြား နေသားကျနေတဲ့ ကျွန်တော်က ဒီအသံလောက်ကို မကြောက်ရွံ့တော့ဘူးလေ..။

“ ငါမင်းကိုအတန်တန်မှာထားတယ်နော်။ ငါ့မိဘကလွဲရင် ကျန်တာတွေ အားလုံးကို ပေးဆပ်နိုင်တယ်။ ဘာလဲ မင်းမိဘသေလို့ ငါ့မိဘက ပြန်သေပေးရမှာလား။ မျက်လုံးတစ်လုံးအတွက် မျက်လုံးတစ်လုံးအစားပြန်ပေးရအောင် ဒီနိုင်ငံက ဟမ်မူရာဘီ‌ အုပ်ချုပ်နေတာမဟုတ်ဘူးကွ "

“ သိတတ်တယ်လား ။ ကိုယ်ချင်းစာကြည့်ပါလား "

“ မင်းအဘ သေဆုံးမှုအတွက် ငါ့မိဘကိုအစားပြန်မပေးနိုင်တာမို့.. မင်းဒီအတွက် အပြစ်တင်ချင်လည်းတင်ပါ။ ဘယ်သူမဆို ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူအတွက် အဆုံးစွန်းထိ ကာကွယ်ပေးချင်တာပဲ.."

ထိုစကားကြောင့် နန္ဒ၏ တင်းထားသမျှစိတ်တို့သည် ပျောက်ရှကုန်သည်။ မျက်ရည်လေးစွက်ကာပြောလာသည့် နန္ဒ၏စကားသည် စိုင်းထွဋ်ခေါင်ကိုပင် ၀မ်းနည်းမှု ကူးစက်စေခဲ့သည်။

“ ကျွန်တော့်အတွက်‌တော့ မကာကွယ်ပေးခဲ့ဘူးနော်.. "

ပြောပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားသည့် နန္ဒ၏ နာကျင်မှုကို စိုင်းထွဋ်ခေါင်သိပါသည်။ သို့သော် စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏ ရင်တွင်းသံကို နန္ဒမကြားခဲ့..။

မင်းအတွက် ကာကွယ်ပေးခဲ့တာတွေ မင်းမသိလို့ပါ ကောင်လေးရယ်...။

ထိုကြေကွဲဖွယ် အချင်းပွားမှု ပြီးဆုံးပြီးနောက်တွင် စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည်လည်း ပွဲရုံသွားရန် အိမ်တော်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသည်။ စောကလျာရှိရာ ခြံ၀န်းထဲရှိ နှင်းဆီဖြူများ စိုက်ထားသည့်ဥယျာဥ်ငယ်ထံသို့စိုင်းထွဋ်ခေါင်သွားမိသည်။ ဘီအေဆံထုံးကို ကျနစွာထုံးထားလျက် သနပ်ခါးနံ့သာအဖွေးသားနှင့် ရင်ဖုံး၊ ထဘီကို ၀တ်ဆင်းလျက် လှပနေသော စောကလျာသည် စိုင်းထွဋ်ခေါင်ကို မြင်သောအခါ နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာပြုံးပြသည်။

“ စိုင်း.. ပွဲရုံသွားတော့မှာလား.."

“ အင်း.. ကိုယ်လေ.. စောစောက ကိစ္စအတွက်.."

“ အို.. ပြောမနေပါနဲ့စိုင်းရယ် ကလျာနားလည်ပါတယ်။ ယောက်ျား‌သားအချင်းချင်းဖြစ်‌နေလို့ ခဏတာတော့ အမြင်မှာထူးဆန်းမိတယ်။ နောက်တော့ ဖူးစာပါလို့ချစ်ကြိုက်တာပဲလို့ ဖြေလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခုတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ ကလျာဒီကိုရောက်လာတာ စိုင်းတို့ ချစ်ခြင်းကို ခွဲသလိုများဖြစ်နေမလား။ ဖြစ်သွားခဲ့ရင် တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် "

“ မဟုတ်တာ.. ကိုယ်ကသာတောင်းပန်ရမှာ။ နောက်ပြီး အခုလိုနားလည်ပေးလို့ အတိုင်းမသိ ကျေးဇူးတင်မိပါတယ် "

“ ကျေးဇူးစကားက မလိုပါဘူးစိုင်းရယ်။ ကလျာတို့က အဲဒီလိုပြောရမယ့် လူတွေမှမဟုတ်တာ "

“ ကောင်းပါပြီ အဲဒါဆို ကိုယ်ပွဲရုံသွားတော့မယ်နော်.. "

“ ဟုတ်ကဲ့.. "

နှစ်ဦးသားလုံး လှပစွာပြုံးလျက် နှုတ်ဆက်မိသည်။ စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏အပြုံးများသည် စိတ်ရင်းဖြင့်သာ။ သို့သော် စောကလျာ၏ အပြုံးတို့သည် ဟန်ဆောင်၍သာ။

ဟန်ဆောင်အပြုံးတွေက သိပ်လှတယ်။ အမြင်အာရုံကို ခေတ္တမျှအေးမြစေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအပြုံးတုတွေက နှလုံးသားကိုတော့ ပူလောင်စေတယ်။

ဤသည်ကို စိုင်းထွဋ်ခေါင်မသိခဲ့...။

စိုင်းထွဋ်ခေါင်ပွဲရုံသွားပြီးနောက် သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီရိ၊ သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီတာနှင့် စောကလျာတို့သည် ခြံထဲတွင် စကားပြော၍ လက်ဖက်စားနေကြသည်။ ထိုစကားဝိုင်းသို့ နန္ဒသည် ရေနွေးကြမ်းလာပို့သည်။ သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီရိ၏အနားသို့ရောက်သောအခါ မြက်ခင်းပေါ်ရှိ ကျောက်တုံးကို သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ တိုက်မိပြီး လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော ကြွေရေနွေးအိုးသည် သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီရိ၏ ဦးခေါင်းပေါ်သို့ကျလာသည်။ ထိုအခါ ‌စောကလျာက သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီရိ၏ဦးခေါင်းကို ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ‌ကာပေးလိုက်သောကြောင့် ရေနွေးအိုးသည် စောကလျာ၏ ကျောပေါ်သို့ကျကာ အပူလောင်သွားသည်။ သခင်မကြီးနှစ်ဦးသည်လည်း အလွန်အမင်းစိတ်တိုကာ အလုပ်သမားများဖြင့် နန္ဒအား ရိုက်နှက်စေသည်။

ညနေစောင်း၍ စိုင်းထွဋ်ခေါင်အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ ဧည့်ခန်းတွင် တွေ့လိုက်သည့် မြင်ကွင်းသည် သူ၏နှလုံးသားတို့ကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သကဲ့သို့ မွန်းကျပ်လှသည်။

“ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ .."

ထိုအမေးကို သခင်မကြီးဒေါ်နန်းသီတာက ‌ပြန်ဖြေသည်။

“ ဒီ ကျွန်ပါး၀နေ‌တဲ့ကောင်ပေါ့။ မနက်က ရေနွေးအိုးလေး ယူခိုင်းလိုက်ပါတယ် ခလုတ်တိုင်ပြီး အစ်မတော်အပေါ်ကိုရေနွေးအိုးကျလာတယ်။ ကလျာလေးက ကာလိုက်လို့ အစ်မတော်သက်သာသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် အစ်မတော် ဦးခေါင်းကတော့ ရစရာရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ကလျာလေးမှာလည်း အပူလောင်သွားတယ်။ ဒါတောင် သူက တောင်းပန်တာမရှိဘဲ မျက်နှာကခပ်တင်းတင်းရယ်..။ အခုတစ်လော သိပ်အရိုအသေမဲ့နေတယ်။ သူ့ အဘကိစ္စကို မကျေနပ်လို့ တမင်လုပ်တာနေမှာပေါ့.."

အလုပ်မှ ပင်ပန်းမှုတို့အပြင် အိမ်တော်မှ စိတ်ရှုပ်မှုတို့ ထပ်ပေးသည်မို့ စိုင်းထွဋ်ခေါင်တစ်ယောက် စိတ်ပင်ပန်းခဲ့ရသည်။ မည်သည်ကိုမျှမတွေးနိုင်အောင်ပင်...။

“ ဟုတ်လား နန္ဒ .. တကယ်ပဲတမင်လုပ်တာလား.."

ရိုက်နှက်ထားမှုကြောင့် မထနိုင်ဖြစ်နေသည့် ရုပ်သေးရုပ်လေးသည် တိုးလျသော လေသံဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။

“ မဟုတ်ဘူးလို့ရှင်းပြလည်း ယုံတာမှမဟုတ်တာ.. အဲဒီတော့ မရှင်းပြတော့ဘူးပေါ့.. လေကုန်သက်သာတယ်လေ.. "

မှာထားလျက်နှင့် မိဘအား ထိပါးလာသည်မို့ စိုင်းထွဋ်ခေါင် အလွန်ဒေါသထွက်မိသည်။

“ သူ့ကို ခြံအပြင်ခေါ်ထုတ်ခဲ့.."

စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏ အမိန့်ကြောင့် တခြားသော ကျွန်ယောက်ျားသားတို့သည် နန္ဒကို တွဲ၍ အပြင်သို့ ခေါ်ထုတ်ခဲ့သည်။ ခြံထဲသို့ရောက်သောအခါ နန္ဒအား မြက်ခင်းပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ ထိုင်လျက်ကျသွားသော နန္ဒအနားသို့ စိုင်းထွဋ်ခေါင်တိုးသွား၍ နန္ဒမျက်နှာကို မေးစေ့မှကိုင်ကာ ဆွဲမော့လိုက်သည်။

“ မင်းကို ဘာမှာထားလဲ နန္ဒ.. ငါ့မိဘကိုမထိပါနဲ့လို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား။ မင်းဘာလို့ထိပါးရဲတာလဲ။ ဘာလဲ... ချစ်တယ်ပြောထားလို့ မလုပ်ရဲဘူးထင်လားနန္ဒ။ ငါ့အကြောင်းကိုငါသိလို့.. ငါအရမ်းရက်စက်တတ်လို့ မှာနေခဲ့တာကို မင်းတကယ်ပဲမသိတာလား.."

“ ခင်ဗျားရက်စက်တတ်တာကို အစကတည်းကသိတယ်.."

“ အဲဒါဆို သိရဲ့နဲ့ စိန်ခေါ်တာလား.. ဟမ်.. မင်းကို သိပ်ယုံမိခဲ့တာ.. သိပ်အလေးထားမိခဲ့တာ ငါတကယ်မှားသွားတယ် "

မြင်နေရပါသည်။ အဘပြောဖူးသည့် သခင်လေး၏ ရက်စက်တော့မည့် အရိပ်အယောင်များကို သခင်လေး၏ မျက်၀န်းများမှတစ်ဆင့် မြင်နေရပါသည်။

“ သခင်လေးစဉ်းစားပေါ့.. ‌ရေနွေးအိုးအသေးလေးထဲက ရေနွေးနဲ့လောင်လိုက်ရုံ အဲဒီလူက သေမှာလား.. မချိမဆန့်ခံစားရမှာလား။ အဲဒီလိုခံစားရမယ်ဆိုရင်တောင် တမင်လုပ်မိဦးမှာ။ ကျွန်တော့်အဘကလည်း မချိမဆန့်နဲ့သေခဲ့ရတာဆိုတော့လေ..။ အဲဒါတွေ ထားပါလေ..။ ကိုယ်မုန်းနေတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ဒီလောက်လေးခံစားရအောင်လုပ်ပြီး ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးရလောက်တဲ့အထိ ကျွန်တော် မမိုက်မဲဘူး.."

“ ကျွန်တစ်ယောက်ကလည်း ဉာဏ်မြင့်သားပဲ..။ ဉာဏ်ကောင်းလွန်းတဲ့ ကျွန်အချစ်ဦးကြီးကို အသိပေးလိုက်ဦးမယ်။ မင်းသေတွင်းမင်းတူးပြီးရင် မင်းပင်ပန်းနေမှာစိုးလို့ ငါကိုယ်တိုင်အလောင်းဖျောက်ပေးမယ်နော်..။ အခုတော့ မင်းကိုမမြင်ချင်လို့ မင်းအခန်းထဲကိုပြန်တော့..."

သိပ်ချစ်လွန်းလို့ အလျှော့ပေးလိုက်မယ် ကောင်လေး..။ ဒါနောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ။ နောက်တစ်ခါထပ်ဖြစ်ရင် ကိုယ်ဘာလုပ်မိမယ်မှန်းမသိလို့..။

အကြင်သူနှစ်ဦး အသုံးတော်ခံ ကပြနေသည့် နာကျင်ဖွယ်အချစ်ပြဇာတ်ကို လေသာခန်းမှ ရှုစားနေသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးရှိခဲ့သည်။ ကပြသူတို့သည် မြေ၀ိုင်းသဘင်တွင်.. ရှုစားသူသည် စင်မြင့်ထက်တွင်။

“ သခင်မလေး.. အခန်းထဲ၀င်နေပါလား.. အပြင်က အအေးဒဏ်နဲ့ အပူလောင်ထားတဲ့ဒဏ်ရာကြီးနဲ့ဆိုတော့.."

“ ငါ့အတွက် စိတ်မပူနဲ့ လှမေ.. ဒီဒဏ်ရာလောက်က ငါ့အတွက် မပြောပလောက်ဘူး.. ဟိုးအရင်တုန်းက ဒီထက်ဆိုးတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ငါရခဲ့ဖူးတယ်.. နှုတ်ဖျားက အမိန့်တစ်ခုကြောင့် မိသားစုတစ်ခုလုံး ပျက်စီးရရင်းပေါ့.."

သူပြုံးနေသည်။ အလှဆုံးပြုံးနေသည်။ ထိုအပြုံးတို့သည် လှပသကဲ့သို့ ကြောက်စဖွယ်လည်းကောင်းလှသည်....။