Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-12(တွေ့ဆုံပြီးနောက်...)

For Unicode
တွေ့ဆုံပြီးနောက်

မိမိကိုယ်မိမိ ပြန်မြင်နေရသည်ကတစ်ကြောင်း စိုင်းထွဋ်ခေါင် ပါရှိနေသည်ကတစ်ကြောင်းကြောင့် မိမိ၏အတိတ်ဘဝကာလများကို မြင်နေရသည်မှာ အထင်အရှားဖြစ်ပါသည်။

အိမ်ကြီးရှိ ပြက္ခဒိန်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ အချိန်ကာလသည် ၁၉၄၀ပြည့်နှစ်ကာလဖြစ်နေသည်။ ၁၉၄၀ပြည့်မှစတင်ကာ ၁၉၉၀ကာလအထိ စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည် မည်သို့သောအစွဲအလမ်းများကြောင့် ရှိနေရပါသနည်း။ သူ.. မည်သည်ကိုမျှော်လင့်နေပါသနည်း။ သူနှင့်နန္ဒကြား၌ မည်သို့သော အကြောင်းများရှိနေမည်နည်း။ သိချင်စမ်းလှပါသည်။

ထိုသို့မိမိစိတ်၏ သိလိုမှုများကို ပို၍မြှင့်တင်လိုက်သည့်အသံမှာ ထိုအိမ်ကြီးရှိ အစေခံတို့၏ အသံပင်။

“ ဟေ့.. အိမ်ထဲကလူတွေ... အမြန်လာကြ။ သခင်လေးပြန်လာပြီတဲ့... အကုန်ကြိုရမယ်.. လာကြ.. လာကြ “

ထိုသို့သောအစေခံတစ်ဦး၏ အသံကိုကြားရသည်နှင့် နန္ဒရော မြတ်သူပါ စိတ်လှုပ်ရှားနေမည်မှာ အမှန်ပင်။

“ အဘ.. သခင်လေးကို ကြိုရမယ်တဲ့ “

“ အေးအေး.. လာပြီကွယ် “

အိမ်ရှိသခင်မကြီးနှစ်ဦးနှင့် အလုပ်သမားတို့သည်လည်း ဘိလပ်မှပြန်လာသောသခင်လေးကို ထွက်၍စောင့်ကြိုနေကြသည်။

ထို့နောက်ခြံထဲသို့ Classic ကားအမည်းတစ်စီးဝင်လာသည်။ ထိုကားဝင်ဝင်လာချင်းပင် အလုပ်သမားတို့သည်လည်း ခါးကိုင်းကာဦးညွှတ်ထားကြသည်။ ကားရပ်သောအခါ ကားမောင်းသူသည် အလျှင်အမြန်ဆင်းလာကာ ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးသည်။ ထို့နောက် တည်ကြည်ခန့်ညား၍ ဖြူသောအသားရည်၊ နှာတံထင်းထင်း၊ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသောမျက်ခုံးဆက်၊ ပါးလွှာသောနှုတ်ခမ်းတစ်စုံတွင်မူ အပြုံးတစ်ပွင့်ဆင်မြန်းကာ ဆင်းလာသော ပျိုတိုင်းကြိုက်သည့်နှင်းဆီခိုင်မှာကဲ့သို့သော လူသားမှာ တခြားသူမဟုတ်..။ သခင်လေးစိုင်းထွဋ်ခေါင်သာဖြစ်သည်။ ကားပေါ်ကဆင်းလာသောသူသည် လက်အုပ်လေးချီကာ သခင်မကြီးတို့အား နှုတ်ဆက်သည်။

“ မယ်မယ်ဘုရား.. နေကောင်းလို့ကျန်းမာပါတယ်နော် “

“ သားတော်မောင် ပို့သတဲ့မေတ္တာကြောင့် မယ်မယ် ကျန်းမာပါတယ်ကွယ် “