Chapter(14)

10K 1.8K 130
                                    


Unicode

******

"သံသရာဘုံ မလွတ်ကင်းနိုင်ကြကုန်
မေတ္တာနယ်အတွင်းသက်ဆင်းကာကြုံ
လွဲရှောင်ကာမရပုံ မေတ္တာ ဆိုတဲ့တရားကြီးမား
တာအမှန်ယုံသေချာစွာစောင့်ထိန်းလို့သာကုန်

မညိုးပန်းမာလာငုံ မိုးဆန်းပမာပုံ
မေတ္တာ ဖျန်းမှ လန်းဆန်းမယ်သာယုံ

စမ်းရေအဟုန် ချမ်းမြေ့စေကုန်
အေးမြစရာရင်မှာကြုံ ၊ဖေးမကာ ကြင်နာမကုန်
မေတ္တာ ဖျန်းမှလန်းဆန်းမယ်သာယုံ "

_______

ဒီနေ့ တိမ်မင်း အိပ်ရာထနောက်ကျသည်။

မနေ့ညက သင်ခန်းစာတချို့ပြန်ပြင်နေတာ ညဥ့်နက်သွားတာရော၊ဒီနေ့က စနေနေ့ဖြစ်တာရော ပုံမှန်ထက် နောက်ကျမှ အိပ်ရာကနိုးလာပါသည်။

တခါထဲ ရေချိုး ခေါင်းလျှော် အဝတ်အစားလဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့တော့ ကြားလိုက်ရသည့် သီချင်းသံတိုးတိုးက တိမ်မင်း ကြားနေကြမဟုတ်သည့်သီချင်း။

အစကတော့ မေမေများ FM တခုခုဖွင့်ထားသလားတွေးမိပေမယ့် တိမ်မင်း အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာချိန်မှာတော့ အဖြေက ထမင်းစားခန်းထဲက ထွက်ပေါ်လာပါသည်။

"မှိုင်းလေးကဟယ်....အသံလေးကချိူ နေတာပဲ၊အသက်က ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကြီးစိန်တို့ ခေတ်ကသီချင်းတွေရော ရနေသလဲ၊တော်လိုက်တာကွယ်ကြည့်စမ်းပါဦး "

ဒေါ်စိန်ရဲ့ အာလုပ်သံကြီးဖြင့် သဘောတကျ ချီးမွန်းလိုက်သံက အပြင်သို့ပါ လျှံထွက်လာသည်။ဒီကောင်လေးက တကယ့်ကို ဘယ်လိုကလေးလဲ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။

အိမ်ရောက်ပြီး ရက်သတ္တပါတ်မကြာသေးဘူး ဒေါ်စိန်နဲ့ နှစ်ရှည်လများတွေ့ဆုံလာသူ တိမ်မင်းလောက်မျှမကသူက အပေးအယူအတိုင်အဖောက်တည့်စွာ လေပေါနေနိုင်သည်အထိ ရင်းနှီးနေသည်ကို တိမ်မင်း လက်မြှောက်ရပြီ။

တိမ်မင်း တောင် အနေတည်နိုင်လွန်းလို့သာပင်။ နို့မို့ဆို သနားကမားရုပ်လေးဖမ်းပြီး အဝေးက အမြဲအကဲခတ်ကာ တိမ်မင်း လိုတာတစ်ခုခုဆို အပြေးလုပ်ပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတတ်တာ။

တိမ်ယံငွေခြည် မှိုင်းပြာရီ Où les histoires vivent. Découvrez maintenant