Strains of the Soul

Wakas

Congratulations, you come this far!

Wakas

"Kabado?" My senior ask me.

I don't know what to feel right now. First game ko 'to. I always think I am ready for this pero may kaba parin talaga.

Naramdaman ko na may humawak sa balikat ko. "Ganyan na ganyan din ako dati." Aniya.

Okay. I felt relieved because he is Isaac Flores. My senior

"Finally! Mercado siblings' duo!! Deadly."

Tinanggap ko ang yakap ni Hannah sa akin. We are both from NU nazareth but she chooses to play for Ateneo.

The game started.

I was completely nervous when my coach call me to prefer myself.

Kung ano ang kaba ko kanina mas malala ang kaba ko nung pinasok ako. Sabi nga nila, iba na ang pakiramdam kapag nasa court ka na. Take note UAAP.

"GO Lazaro!!!!" I heard the loudest roar from a UST fan or maybe not because I don't know him personally.

I accidentally push that Lazaro guy.

"Boo!!!!" Same voice.

I saw Lazaro smile. "Tsk."

This guy wearing the same jersey number, I am wearing. Rookie pa kami parehas pero may babae na agad.

Ginanahan ako dahil sa babae niya na may hawak na maliit na camera. May katabi pa siya na isang babae na todo ang sigaw.

I execute the Mercado slow mo shoot. Ngumisi ako kay Lazaro nang pumasok ang bola.

"Tsamba!!!"

I rolled my eyes.

Hindi ako kilala ng babaeng 'to.

I saw Miguel entering the court.

"Akala ko nasa court parin si Alex e!" Bungad sa akin ni Kuya Jerome.

"Next time si Alejandro na maalala niyo." I smirked. Sometimes I don't want to play with kuya because he is popular. Hindi ko mapipigilan ang ibang tao na isipin nila na nandito ako dahil kay Kuya. Basta alam ko sa sarili ko na pinaghirapan ko kung bakit ako nandito.

The game ended. We win.

Hinanap ko agad ang dalawang babae na supporter nung Lazaro. Sinundan ko ng tingin ang pag alis nilang dalawa.

I saw the both of them hugging Lazaro. Nanliit agad ang mata ko.

"Paul Lazaro." Napalingon ako kay Kuya.

"I'm not interested."

"I know you are not interested with that guy... Sa babaeng kasama syempre..."

Hindi ako kumibo. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit ko pa hinahanap ang dalawang babaeng galit na galit sa akin.

"I know you well, brother..."

"Tsk."

Nag lakad na ako papuntang dugout. Unfortunately the girl with the small camera me. Kung sinusuwerte ka nga naman.

"I'm so—" Hindi niya natapos ang sasabihin niya nang tumingala siya para makita ako.

Ano galit ka talaga? Pag laro, laro lang walang personalan. Tsaka hindi naman siya nag laro.

She's about to cry. Umalis siya sa harapan ko. Hindi na nag sorry pa.

Best friend lang ba talaga 'yon? Sabagay first game tapos rookie pa 'yung Lazaro kung ako rin naman.