Birazcık ölelim dedim. Ne var yani ajdksjd.
🦄🦄
Roséanne Park Chaeyoung
"Uyanacak mı?" Sesler duyuyordum. "Ciddi bir şey değil. En kısa sürede uyanır." Ne olmuştu?
Gözlerimi açmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Gözlerim sanki birbirine yapışmıştı. "Uyan hadi güzel kızım."
Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım. Karşımda önce annemi daha sonra Jungkook ve Taehyung' u gördüm. "İyi misin kızım?" Başımı sallamakla yetindim. Şu an çok yorgun hissediyordum. "Sana yiyecek bir şeyler ve su getireyim." Annem yanımdan kalktı ve odadan çıktı.
"Neden bayılmışım?" Diye sordum Tae' ye. "Doktor fazla üzüntüden olduğunu söyledi." Eh tabii bugün bayağı bi üzülmüştüm. Jungkook sağolsun.
Küçücük bir özür bekliyordum ondan ama o sadece beni izliyordu. Konuşmuyor sadece beni izliyordu. Dayanamayıp bende ona baktım. "Ne var?" Başını iki yana salladı. "Yok bir şey." Bu tavırları çok sinir bozucuydu. Bakışlarımı onun üzerinden çekip başka yere bakmaya başladım.
Annem sonunda gelmişti. Güzelce yemeğimi yemiştim. "Ne zaman çıkacağım."
"Doktor bugün çıkabileceğini söyledi." Jungkook cevaplamıştı. Ona yandan bir bakış atıp başımı salladım.
İçeri doktor girmişti. "Merhaba Rosé. Az sonra çıkabilirsin."
"Teşekkür ederim." Gülümsedi. "Lütfen üzüntüden ve stresten uzak dur. Yoksa bu bayılmaları sık sık yaşarsın." Suratımı astım. Bu durumdayken üzüntüden durmak biraz zor olacaktı. "Peki." Diyebildim sadece. "Geçmiş olsun." Diyip odadan çıktı doktor.
"Hadi bizde çıkalım artık." Annem eşyalarımı topladı. Bende ayakkabılarımı giydim. Odadan çıktığımızda etrafa bakındım. Acaba Bayan Kim' e ne olmuştu? "Anne Bayan Kim nerede?" Annem bana döndü.
"O çıktı hastaneden. Şu an gayet iyi." Ne yani Jungkook ve Taehyung annelerinin yanına gitmeyip benim yanımda mı durmuşlardı? Ama neden? "Ben sizi bırakırım." Annem Jungkook' u onayladı.
Beraber Jungkook' un arabasına bindik.
Kısa sürede eve gelmiştik. Ben arabadan inip kapının önüne gittim. Ama annem Jungkook ile konuşuyordu. Ne konuşuyorlardı acaba?
Omuz silkip beklemeye başladım. Annem geldiğinde hemen eve girdik. Yatıp uyumak istiyordum.
Odama çıkıp direkt üstümü değiştirdim ve yatağa girdim. "Rosie?"
"Efendim." Annem yanıma oturup bana baktı. "Okulda kendini üzme tamam mı annecim." Başımı salladım. "Tamam." Başıma öpücük kondurup odadan çıktı.
Kendimi nasıl üzmeyecektim bilmiyorum. Her zaman üzgün olduğum için bu zor olacaktı.
...
⚡Evetttt bu bölümde böyle olsun bakalım. Biraz kısa oldu ama.
⚡Umarım sevmişsinizdir.
⚡Sizleri seviyorum sonra görüşürüz 💞 I Purple You💜
By: Tina
ŞİMDİ OKUDUĞUN
✔️°Make İt Right° » Rosékook✔️
FanfictionAy ışığı altında uyuyamadığım bir gece Ne kadar beklersem bekleyeyim, gelmeyeceksin Yanımda boşluk var Artık yalnız olmaya yabancılık duymuyorum... JJK×PCY