✔️°Make İt Right° » Rosékook✔️

2.3

Roséanne Park Chaeyoung

Sinirim yavaş yavaş geçtiğinde elimin ağrısı kendini göstermeye başlamıştı. Jungkook ne kadar sorarsa sorsun ağrımıyor demiştim ama o zaman gerçekten ağrımıyordu. Ağrımaya başladığında bana söyle demişti ama söylemekte istemiyordum. "Rosie, elin mi ağrıyor?" nereden anladı bu şimdi?

"Nereden anladın?" yüzümü işaret etti. "Limon yemiş gibisin. Çok mu ağrıyor?" aslında çok değil ama keskin bir ağrısı vardı. "Biraz." dedim mırıldanarak. "Elini saralım." kafamla onu onayladığım da sargı bezi ve krem alıp geldi. "Bileklerini yumruk atarken bükmemelisin. Yoksa kıralabilir." dikkatlice kremi sürüp sarmaya başladı. "Bence sadece morarıp incindiğine şükretmeliyiz." cidden o kadar kötü olur muydu? Daha önce yumruk atmamıştım aslında. Tokat tercihimdi ama o kızlar üzerinde. Karşımdaki bir hayvan olunca şartlar değişiyor tabii. "Ne düşünüyorsun?"

"Şey.. Annemi. Ne diyecek acaba?" sesli şekilde güldüğünde bende kıkırdadım. "Bence TaeHyung için sınıfta birini yumrukladığını öğrenince gülecektir." yüzümü buruşturdum. "Özür dilerim." şaşkınca bana baktığında bende ne dediğimin daha yeni farkına varıyordum.

"Ne için özür diliyorsun?"

"Siz Baekhyun ile konuşmamı istemiyordunuz. Yani ben öyle anladım en azında. Ama sizi sinir etmek için onunla konuştum. Bak cidden özür dilerim o zaman sizi sinir-" lafımı kesen şey işaret parmağını dudaklarımın üzerini koymasıydı. "Unut şimdi bunu. Boşver birazdan eve gideceğiz tamam mı? Elini sardım dikkat et şimdi ben gidip ikiniz içinde okuldan izin alacağım." gülümseyip baş parmağı ile sol gözümü sildiğin de o zaman gözümden yaş düştüğünü farketmiştim. Birden ne olmuştu da ağlamıştım acaba? Merak etsemde şuanlık bunuda görmezden gelebilirdim. Bende gülümsediğimde kalkıp revirden çıktı.

Jungkook geldiğinde elinde benim ve TaeHyung' un çantası vardı. TaeHyung'u çoktan kaldımış ceketini giymesine yardım etmiştim bile. "Başın ağrıyor mu TaeHyung?" kafasını iki yana salladığında koluna girerek onu kaldırdım. Başı dönüyor olabilirdi. Aynı şeyi bende yaşamıştım ve berbat bir şeydi gerçekten. Belkide bu kadar sinirlenmemin sebebi aynı şeyi yaşamamdı.

"Sanırım yürüyebilirim Chaeyoung. Teşekkür ederim." kolundan çıktım. "Başın dönerse söylersin." gözlerini kapatıp açarak beni onayladı. Jungkook' tan çantamı almak için elimi uzattığımda geri çekti. "Çantamı versene Jungkook."

"Ben taşırım, yürü hadi." kaşlarımı çattım. Bugün bunu ne kadar çok yapıyordum. "Cidden bakma şöyle Rosie. Komik oluyorsun." kaşlarım iyice çatıldığında dayanamamış olacak ki gülmeye başladı. "Gülme." homurdanarak söylenip yürümeye başladım.

Bahçeye çıktığımızda Jungkook arabanın kapısı açıp önce TaeHyung' u sonra beni bindirdi. Kendi de Şoför koltuğuna geçtiğinde aynadan bize baktı. "Kemerlerinizi takın." dediğini yapıp kemerimizi taktığımızda arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

Evin yolundan gitmediğimizi farkettiğimde biraz öne eğilip Jungkook' a baktım. "Nereye gidiyoruz?"

"Yemek yiyeceğiz. İkinizde, hatta bende öğlen yemeği yemedim." kafamı sallayıp geriye yaslandım. "Yarın ne sınavınız var Rosie?" biraz düşünüp aynadan ona baktım. "Sanırım Biyoloji." yüzümü buruşturup camdan dışarı bakmaya devam ettim. "Notların var değil mi? Bugün seni çalıştıramayacağım çünkü. Sınavınızı hazırlamalıyım." kafamı salladım "Notlarım var. Çalıştıramaman önemli değil." bir zahmet biyolojiyi de çalıştırma yani.

"Ağabey. Biyolojiyi seninle çalışmak isteyeceğini pek sanmıyorum." TaeHyung' un gülerek söylediği şeyle gözlerimi devirip ona baktım. "TaeHyung, ölmek mi istiyorsun?" gözlerini dehşetle kocaman açıp bana baktı. "Ay sus kız ölüyordum bugün zaten." elimi alnıma vurup kafamı sağa sola salladım. Tam bir umutsuz vakaydı.

...

⚡Mirhibilir. Niye böyle dedim bende bilmiyorum hskdjs.

⚡Bu bölümü Tokyo yazdı. Bende sonuna not ekliyorum. Burdan ona teşekkürlerimi iletiyorum muah❤️

⚡I Purple You 💜

By: Tokyo