Duty of Love (Military Series 1) COMPLETED

Kabanata 7

AKI

"I told you to stay at the hospital until she's fully recovers but you two didn't follow me!" Sigaw ni Captain kay Alex at Sir Salazar.

It's 7 o'clock in the morning and we're here in his office together with Alex and Sir Salazar. Pinapagalitan niya kami dahil sa ginawa namin kahapon. Nakakainis nga, eh. It's too early to be reprimanded. I'm also not in my mood to argue with him.

Bumaling ito kay Sir Salazar. "And you Ell, I already told you not to agree with her!"

"I get her point, King. It's safer for her if she stays here. Atleast dito walang madadamay na ibang tao kung maulit man yung nangyari sa inyo doon." Kalmadong ani Sir Salazar sa kanya.

Bumuntong hininga ako dahilan para mapunta sa akin ang atensyon niya.

"If you're planning to punish us because of what we did just give it all to me, Captain. It's all my fault. 'Wag mo na silang idamay pa dito. Dismiss them and let them do their job. Ako na lang ang parusahan mo." Suhestiyon ko.

Alex threatened me with her eyes but I don't care. I also saw a little smile on First lieutenant Salazar's lips while looking at his bestfriend. Ano 'yon?

"Are you trying to give me an order? Me, your Captain?" Hindi makapaniwala na tanong niya sa akin.

"If you're mad because we didn't follow you, I apologize, okay? Iniisip ko lang naman ang pwedeng mangyari pag tumagal pa ako doon. Malamang sa malamang ang ilan sa kanila ngayon natrauma na sa mga nakita nila."

"Whatever the reason it is you need to follow me!" Talagang pinanidign niya ang pinaglalaban niya.

I just shut my mouth. Did he even try to understand what we're trying to point out? Bahala na siya sa buhay niya.

He took a deep breath before looking at Alex and Sir Salazar.

"You two can go." Pagtutukoy niya kay Alex at Sir Salazar.

Finally! Wala naman kasi silang kasalanan dito. Idadamay niya pa yung wala namang ginawang mali.

Matalim siyang tumingin sa akin.

"And you, stay. That's your punishment." Seryosong aniya.

"What? Ayoko!" Angal ko agad.

Naiisstress siyang tumingin sa akin. "What exactly do you want, woman?"

"Ayaw kitang kasama. Pagawa mo na sakin ang iba basta hindi lang kita makasama." Deritsahang sabi ko.

Nagpipigil ng tawa na sumaludo sila Alex at Sir Salazar kay Captain. "Goodluck, bro." Natatawang sabi ni Sir bago hinila si Alex palabas ng opisina.

Nagtataka naman akong tumingin sa kanya at nagtaas ng kilay. Tumayo ito at dahan-dahan na naglakad palapit sa akin.

Nakahawak siya sa left side ng kanyang tiyan kung saan naroon ang sugat niya. Ngayon ko lang napansin na bukas pala ang zipper ng military jacket niya dahilan para makita ko ang puting t-shirt nito sa loob.

"Papatayin mo ba ako sa pag-aalala sa'yo?" Mahinang aniya nang makalapit siya sa akin.

I immediately stepped back. "Bakit sa pag-aalala pa kita papatayin kung pwede naman kitang barilin." I tried my best not to sound awkward but I failed. Natense ako bigla.

I quickly looked away when his lips form a smile. Tumalikod siya at naglakad pabalik sa upuan niya. Bago pa man siya tuluyang makaupo aksidengeng tumama ang sandalan ng swivel chair sa sugat niya.

"Oh, fuck!" He murmured in pain. 

Agad akong lumapit para alalayan siya makaupo. "Sino kaya sa ating dalawa ang dapat mag stay sa ospital?"