Love, D #2: Now Or Never

❐ chapter XLVI

CHAPTER FORTY-SIX

Danny's POV

Ilang araw na rin kaming ganito. I don't know if it's just days or weeks. I haven't seen him for a while. Makikita ko siya nasa television na nagpapa-interview. He's always texting me but it's still not enough. I miss him so much, you know?

Nandito ako ngayon sa office niya sa publishing house. Nakatingin sa table niyang walang nakaupo. I miss the days that he will always call me to come there. I miss everything. Every moment, every minute and every hour. This set-up wasn't easy. I hate it!

Siguro nasa Flores Corp. siya ngayon. Kinakausap ang mga client or mga investors sa corporation nila. Hindi na rin kami nagdi-dinner. He skipped our date thrice and all I have to do is to understand.

Patapos narin ako at kailangan ko ng umuwi. Ilang araw nalang bago ang kasal ni Kuya. Siguro naman, sa araw na yun magkikita na kami.

Bumaba na ako sa ground floor at papara na sana ng taxi para umuwi mag-isa. Nag-ring naman ang phone ko kaya ako napahinto sa paglalakad. Unregistered Number siya pero sinagot ko parin.

“Hello?”

[Look to the left.] gaya ng sinabi niya ay lumingon ako sa kaliwa.

[I said look to the left. Sa right ka nakatingin. Stupid Bee.]

Lumingon ako sa kanan at nakita ko si Lucas na nakatayo doon. I know! He changed his style. Mukha na siyang big-time businessman. 

“You jerk! What take you so long?” tumakbo ako sa kanya at hindi ko mapigilan maiyak. Niyakap ko siya ng sobrang higpit. As in sobra, The moment na nakaangat na ang paa ko sa lupa.

“Miss me?”

I don't know. All I have to do is to cry. I miss him so much. Sobra pa sa sobra.  “Asa ka!” I replied.

Niyakap niya ko ng sobrang higpit at hinaplos rin ang buhok ko. “I'm sorry.”

“It's okay. Nandito ka na diba? Do you want to eat? Tara, date tayo.” I smiled.

“But Bee. .” he stuttered. I knew it, He just dropped by. Saglit lang. . Ilang segundo lang. .

I just bit my lower lip when his phone rang again. I know, He's busy. Ilang beses ko ba uulit-ulitin?

“Answer it. It's okay.” I lied. Hindi ako, okay! Hindi niya ba pansin.

“Wait.”

Tumalikod siya sakin at sinagot ang tawag niya. Nakatayo lang ako. Hinihintay siyang matapos. Kahit isang araw lang, Pwede ba ako naman?

“Ahh, Danny. Tumakas lang ako eh. I'm sorry. Jet' Aime.” he kissed my forehead then he left.

Shocks, Five Minutes? Five Minutes versus one week.

//

It's Sunday. Hindi ko alam. Siguro naman kahit linggo wala na siyang ginagawa di'ba? It's October 11. Monthsary namin.

Tita is Calling. .

“Tita, Napatawag kayo?”

[Danny, Kailan ka pa ba tutuloy? I already send the letter to you. Akala ko ba magtatake ka pa ng masteral. Your student visa is now, okay. Tutuloy ka pa ba?]

“About that. . After nalang po ng kasal ni Kuya Sam or more? Pwede po ba?”

[Just think about it, Danny. Malalate ka na sa enrollment. You need to comply your requirements.]