I am your Shadow

Prolouge

Prolouge

"Hello, Is this Ms. Eijaz Mireille Constancia? Daughter of Mrs. Lorein Constancia?" Sagot ng nasa kabilang linya ng sagutin ko ang tawag.

"Y-yes? Who's this?" Halos basag ko ng boses dahil sa nangyari kanina.

"Ahm Ms. Constancia. I am so sorry but you have to be here now Batangas Hospi-"

"Who are you?" Pagputol ko sa sinasabi nya.

"I am so sorry. I know how much you loved her-"

"Wait! What are you talking about?" Pasigaw ko ng sagot sakanya.

"Isa po ako sa mga nurses na nakaduty nang isugod dito si Mrs. Constancia."

Sobrang sakit na ng ulo ko para ng binibiyak dumagdag pa ang pinagsasabi ng babaeng yon. Wala akong ibang marinig kundi ang tibok ang puso ko at pagkirot ng ulo ko. Lumalabo na din ang paningin ko.

"Hello? Are you alright? Ms. Constancia!"

"What! Are you insane! What are you talkin about! My mother? Died? Can you please stop playin with me!" Halos hingalin ako dahil sa sunod sunod na sinabi.

"Ms. Constancia naiintindihan po namin kayo pero kailangan nyo pong pumunta ngayon dito. Mrs. Lorein Constancia is declared Dead On Arrival."

Tears slowly drop down to my cheeks. Kasabay ng pagbagsak ng luha ko ay sya ring pagbagsak ng ulan at pagbagsak ng mundo ko.

Wala nakong sinayang na oras. Agad agad akong sumakay sa kotse kahit basang basa nako at hindi ininda ang kanina pang sakit. Halo halong emosyon ang naramdaman ko. Hindi ko halos makita ang kalsada dahil sa mga luhang humaharang. Hindi ko inaasahang posibleng maramdaman ng sabay sabay ang emosyon.

Habang nag mamaneho ay naalala kong muli ang nangyari kanina lang.

"Mikelle" sambit ni Vriene at akma ng hahalikan si mikelle ay tumalikod nako. Saka ring pag tawag ng hospital sakin.

Hindi na maayos ang takbo ng sasakyan pero tuloy parin ako sa pag mamaneho. Nag blurred na ang paningin ko at nakakaramdam na ng antok. Gustong gusto ko naring iuntog ang ulo ko sa sobrang sakit. Ang hirap labanan.

*bzzt bzzt* *bzzt bzzt*

~Mikelle's calling~

Napansin kong may kasunod akong sasakyan at nakitang sasakyan ni mikelle yon. Nang makarating ay hindi ko na nagawang ipark ang sasakyan at nagmadaling bumaba. Nang tatawid na ay ganon na lamang ang panlalaki ng mata ko ng salubungin ako ng isang Van!.

Mom.

Everything can change in unexpected moment.