I am your Shadow

Chapter 42

Chapter 42

Mikelle's POV

"Life is boring without music. And you. You're the music in my life, without you my life is non sense." I was holding her hands while looking in her beautiful and innocent face. She has bruises in her face. I feel sad for her. Her mother died. She got into accident. Pang apat na araw na siyang natutulog. I remember the day after the accident. I'm so mad. I found out that she has a brain tumor. At hindi man lang niya sinabi.

"Masama ang tama ng ulo niya. Pero maayos na naman ang lagay niya. Antayin nalang natin siyang gumising. Baka abutin ng tatlo o limang araw dahil sa sobrang pagod. I told you Mr. Constancia bawal siyang naiistress." Wika ng doctor na humawak kay mikay. Nangunot ang noo ko.

"Why? Yeah i know na hindi naman talaga dapat siya naiistress dahil hindi mabuti iyon sa kahit na sino pero may dahilan ba?" Matunog na bumuntong hininga si tito samantalang si Clienna naman ay dinig ang paghikbi.

"She does'nt want to tell you. Even her mom."

"Tell what?!"

"She suffering a brain tumor. In almost 3 years." My world stop. I slowly look in her face. I remember everytime i notice her skin so pale. Pagiging payat niya. Mga panahong kita ang hirap sa mata niya. Im so stupid! Im so stupid for ignoring my thoughts about that. I cried the whole day.

"Knock knock" nakangiti kong pagkausap sakanya. "Gising na walang sasagot sakin." I remember the second day being here in the hospital.

"Mikelle!" Dinig kong sigaw ni papa. Nagkakagulo na ang mga nurses dahil bawal mag iskandalo dito. Binalewala ko lang siya. Wala siyang alam sa kahit na anong nararamdaman ko. Hindi nako nagulat ng dakmain niya ang kwelyo ko at iharap sakanya.

"Wala ka na bang gagawin kundi ang ubusin ang oras mo dito! Kahit naman tumunganga ka dan ay hindi yan babangon para sayo!" Malakas niyang sigaw sa muka ko.

"Pano mo nga ba malalaman eh wala ka namang alam! Wala kang alam sa mga nararamdaman ng tao dahil hindi ka naman tao!" Agad niya kong sinapak.

"Hindi na ba kayo nahiya. Sa harap pa talaga ng anak ko kayo nagsakitan! Umalis kayong dalawa dito o tatawag ako ng pulis.!" Malakas na sigaw ni tito.

"Mikay, anong sabi ni baby rubber band sa Mommy rubber band niya pagsasakay silang rides?" Nakangiti kong tanong sakanya. "Kala ko gigising ka na para itama yung tanong ko" I remember the third day na hindi pa rin siya gumigising.

"Mr. De Guzman." Pagtawag ng professor sakin.

"Yes prof?"

"Hindi pwedeng lagi kang ganito. Pumapasok ka nga pero wala naman dito ang isip mo."

"Akala ko sa mga napapanood ko at nababasa ko lang may lalaking nasisira ang buhay dahil sa mahal nila. Ngayon ko lang napatunayan na totoo pala. Literal na nasisira ang buhay. Kaya please wag mong sirain ang buhay ko" nakangiti ngunit nangingilid ang luha.

"Kanina bago ako pumunta dito nakita ko si Vriene. Gusto niyang mag sorry. Nahihiya siyang pumunta dito. Kahit anong gusto mo yun ang masusunod kaya gumising ka na."

"Mikelle, ako na muna dito. Umuwi ka muna" wika ni Clienna na kakapasok lang. Ayoko sanang pumayag pero naalala ko ang banta ni tito.

"Ayos ayusin mo ang buhay mo mikelle. Kundi ay hindi ka na makakapunta dito."

Tumango lang ako saka humalik sa noo ni Mireille. Nagmaneho ako papuntang School. Pumasok sa klase ngunit lutang din. Hindi pa umaabot ng isang oras nakareceive ako ng text kay Clienna.

~Clienna~

Gising na siya.

Dali dali akong tumakbo palabas kahit nasa kalagitnaan ng Klase.