I'M ALWAYS FINE✓ (BOOK 1)

CHAPTER 17

Derk P. O. V

He changed a lot, nung makita ko siya parang ang layo niya sa dating Lance na kilala ko lalo siyang umilap at naging pormal na sa pagsasalita na hindi naman kagaya dati, gustong gusto ko siya yakapin nung araw na nakita ko siya kaya lang yung mata niya... his look can say his emotion, mukhang yung pagtitig lang niya ang hindi nagbago dahil kilala ko siya, madali lang basahin si Lance, his eyes can express his emotion na hindi niya napapansin at nung nakita ko siya his eyes is full of saddness hindi ko alam kung pano pero nawala na yung mata niyang masigla pag kasama niya ko, more than a five years hindi ko akalaing maiiba ulit si lance....

*Flash back

Third Person P. O. V

Kinder palang si Lance napakalayo niya na sa lahat mailap, tahimik, at walang imik sa paligid

"Mommy look at that boy he's always lonely!! " puna ng maliit na batang si Derk sa kanyang ina habang nabaling naman ang tingin nilang dalawa sa batang tahimik na naglalakad malapit sa kanilang silid, hindi man lang ito nakangiti, at laging mag isa sa isang sulok ng silid nila

"Why don't you ask him to be your friend baby?" Sabi ng mommy nito na nakatingin parin sa batang nag lalakad habang patingin tingin sa mga classroom ng ibang grade level

"I think that he's a gay, he's so soft to move and he likes yellow and he don't know how to smile and to talk!! " dire-direstchong sagot ng walang kamuwang muwang na bata na hindi tinatanggal ang tingin kay lance , bata palang si Lance halata na ang pagkamahinhin at malambot na galaw nito na iba sa kilos ng makukulit na bata, maingat sa paglalakad matalim magisip at hindi kwela tulad ng isang normal na bata, isa rin sa pagpapatunay nito ang pagkahilig nito sa dilaw.

"Thats bad baby... friendship can't estimate with your gender,kaya din siya tahimik because he doesn't have friends!!" Pangaral ng ina nito sa kanya saka ginulo ang buhok nito.
Matapos ang araw na iyon langing nakabuntot ang bata kay lance, naging madaldal narin si derk dahil sa pahirapang makuha ang tiwala nito kaya lagi niyang hinihintay pagpasok at paguwi dahil magkalapit lang din ang bahay nila hanggang sa umabot ng ganun ang pangungulit ni Derk pagtapak nila ng grade one

"Lance!! Sabay na tayong umuwi mamaya kailangan lagi kang dumikit na sakin simula ngayon dahil friends na tayo alam mo sabi ni mommy nung kinder palang tayo lag-"

"Shhhh!!!" Itinapat pa ni lance ang hintuturo nito sa bibig ng makulit na si derk dahil sa kakulitan at paulit-ulit na mga kwento nito

"Bat ba ang kulit mo?ilang daang beses mo nadin yang kinukwento hindi kaba naririndi sa boses mo!!" Puna ng maliit na bata sa nakakarindi nitong kasama

"NO!!!" Pagmamalaking sabi ng bulilit na bata dahilan para mainis na ang kinukulit nitong si lance