Zagubieni we wszechświecie szukamy swojego miejsca. Bliscy odeszli, a przyjaciele okazali się wrogami. Ból po stracie przysłaniał możliwość czerpania radości z życia. Rutyna okazała się przyjacielem. Praca, alkohol. Brak czasu na myślenie. Ale czasami trzeba zmierzyć się z rzeczywistością, z prawdą. A prawda to dobra i straszliwa rzecz, niewielu wie jak się przed nią obronić. Tylko sęk w tym, że nie trzeba. Można ją zaakceptować albo rozpocząć wojnę. Na wojnie są stary. Nie ponosi ich tylko jedna osoba. Nie wielu z niej wraca, a nawet jeśli to nie będą to ci sami ludzie. A samotność to wojna nie do wygrania.
To coś nie ma sensu, poważnie. To stek bzdurnej paplaniny.
