Koniec jest już bliski, a to wszystko jest bezsensu. Tak dużo słów, tak dużo czynów. Szarość spowija duszę i umysł. Brakuje sił, aby się poruszyć. Niewidzialne więzy oplatają ciało. Ostre kolce ranią skórę. Pani z obrazka patrzy się martwymi oczami. Krzyk. Ostre noże wbijają się w ramiona. Rozżarzone węgle palą w nogi. Czerwona płachta przykrywa twarz. Wrzask. Brak palców u ręki. Głośny brzdęk. Oddech zawisł w powietrzu. Łzy kapią na rany. Ból. Wrzucony do wody. Czerwona ciecz. Zniknął szkarłat. Cichy szept rozbrzmiewa wśród fal. Cisza pochłonęła wszystko. Inni patrzą. Boją się.
Nagle ciemność. Strach znika.
Potem widać tylko oślepiające światło.
