Żyjąc zbyt długo umieramy od środka
Piękna była melodia kiedy wygrywały ją nasze usta
Słowa są wyblakłe jak czarno białe zdjęcia
Tak dawno zapomniane jak osoby na fotografiach
Twoje oczy patrzą w przeszłość
Nie chcą zaakceptować teraźniejszości
Chcemy się zatrzymać, nie robić kroku wstecz
Biegniemy do przodu
Cel już blisko, a jednak wciąż oddala się
Chcemy się wydostać z tej przeklętej pułapki
Ta pętla w koło biegnie, bez przerwy kręci się
Nowe przeszkody rzucone pod nogi
Ale teraz czas się zatrzymać, już czas na wieczny sen
Spadliśmy w wieczną otchłań
Ciemność otula nas
Śpij maleńka
Już czas na wieczny sen
To brzmi jak jakiś tandetny rap
