I Am Me When I'm With You (COMPLETED)

Kabanata 33

"I have questions for you, if you don't mind. Nililigawan kita at gusto kong makilala ka pa. You can also ask me if you want and I will answer those."

Tumango lang ako sa kaniya at dire-diretso sa pagsubo ng ice cream ko.

"Actually, this is about the past." Nag-aalangan niyang banggit. "Are you sure you're comfortable now talking about it?"

I smile. "If you're worried that I might be emotional, don't worry, I'm already fine talking about it."

Kung ito ang mas magpapanatag sa kaniya, handa akong sagutin ang mga tanong niya.

He sigh and then looked intently at me. "The day I broke up with you, you suddenly disappear. Where were you that time?"

"The day you broke up with me, Clark bring me to the house. Kaso may nangyari. May pumasok  sa bahay na dalawang lalaki. Hindi ko sila kilala kaya nagtago ako pero ako ang pakay nila. Ako ang balak nilang patayin. Narinig ko ang pag-uusap nila at papunta sila ng University sa pag-aakalang naroon ako. Kaya nag-ayos ako ng gamit at naglayas. Hindi ko alam kung saan ako pupunta until Avery saw me. Dinala niya ako sa hideout nila. Itinapon niya ang phone ko kaya nawalan ako ng cellphone ng araw na yun. Nakilala ko ang team. Bumalik rin ako ng sunod na araw. Doon ko nakita ang letter na pinapapunta ako sa isang abandoned building dahil naroon raw ang mga magulang ko. I met Alfonso Black, my father's half brother, siya ang pumatay sa mga magulang ko."

"Your parents told you about your true identity?"

Tumango ako. "Yup."

Tumitig siya at alam kong may tanong pa siya. "Bakit nawala ka na matapos ng libing ng mga magulang mo?"

"I need to. I need to leave. Muli nila akong pinuntahan sa bahay noong gabi at sumama ako kay Clark palayo."

He scoffed. "Really? That jerk is your hero?"

I raised an eyebrow at him. "Stop bad-mouthing him."

"Why?" Nagsalubong ang kilay niya. "You like him?"

Napakaseloso!

I raised an eyebrow at him."So what if I like him?"

Huh! Sino ba siya? Diba manliligaw ko? Akala mo boyfriend ko na siya ah!

"Kaya pala nag-uusap kayo kahit gabing-gabi na." Umiwas siya ng tingin sakin at ngumuso.

"What are you say-" napatigil ako nang maalala na may nakita akong anino noong gabi sa swimming pool. "Ikaw yun?" Napasinghap ako.

"Tss."

Luh? Arte! Anong gusto niya? Suyuin ko siya? Utot niya!
Nagpatuloy ako sa pagkain at hindi na pinansin ang pag-arte niya. Di ko napansin na marami rin palang kumakain ngayon. Kaya naman pala kanina ko pa nararamdaman ang maraming mata na nakatingin samin. Bakit? Ngayon lang ba sila nakakita ng maganda at gwapo na magkasama?

Gosh! Yabang ng dating mo dun Sapphire.

"Hoy." Pairap akong tumingin sa kaniya at nakakunot na naman ang noo niya. "Sabihin mo nga sakin, bakit hindi ka man lang nagpaalam na aalis ka? Oo break na tayo noon pero mahal kita kaya dapat lang na nagpaalam ka. Ang sama pa rin ng loob ko noong iniwan mo ko. Halos wala akong kausapin sa loob ng isang taon dahil sa sakit na iniwan mo, alam mo ba yun?"

Umiwas ako ng tingin dahil nakikita ko na naman ang sakit sa mata niya. Kahit gawin niyang biro ang pagsasabi sakin noon, nasasaktan pa rin siya. Hindi ko na maaalis sa kaniya na masaktan dahil yun talaga ang nararamdaman niya. Ako ang nagdulot ng sakit sa kaniya. Gusto kong pawiin yun ngunit hindi ko alam kung paano.