I Am Me When I'm With You (COMPLETED)

Kabanata 3

Six in the morning and I'm awake. Gusto kong maabutan ang pag-alis nila Zane. Di ko alam kung kailan kami ulit magkikita. Pareho kaming papasok na ng college. Gusto kong pareho kami ng paaralan na papasukan para manlang may kakilala na ako.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano mag approach ng tao. Sumasagot ako kapag tinatanong pero hindi ako ang nag initiate ng topic O kung ano mang pag-uusapan.

"Good Morning Sapph! How's your sleep?" He's smiling at me early in the morning. Base on his position, kanina pa niya ako inaantay sa labas ng pintuan ko. Nakasandal kasi siya habang ang isang paa ay nakatukod sa pader sa likod niya. Both his hands is in his pocket.

He's wearing a plain white shirt and brown khaki pants. While I'm wearing a simple black dress. Umagang-umaga ang gwapo gwapo niya. Pero di ko sasabihin yun dahil nakakahiya.

Shocks Sapphire! Ang landi mo ha!

I smile at him. "Good Morning."

We go downstairs together and both our parents are there, kami nalang ang hinihintay. Tahimik muli kaming dalawa habang kumakain. Our parents are the only one talking.

Nakasakay na sa sasakyan ang mga magulang niya at nagpapaalam na kila Mama at Papa. Pero kaming dalawa ay nasa harap pa ng pinto.

I'm biting my lips while looking at him. Gusto kong magsalita pero hindi ko alam ang sasabihin.

"Is it okay if I get your number?" Nakatitig lang siya sakin ng may naninimbang na tingin. I don't know why.

Number? He's getting my number? Bakit? Magtatawagan ba kami gabi-gabi?

Gosh! Assuming na din ako grabe. I know I'm fond of him when we're young pero di na kami bata ngayon.

"Y-yeah! It's alright." Nag-aalangan pa akong ngumiti dahil sa mga iniisip ko.

"Nahihiya ka pa din sa akin?"

Nahihiya? Geezzz lagi naman akong nahihiya sa kanya. Anong gusto niyang gawin ko? Magpaka bulgar sa kanya? Oh no! I can't imagine myself like that.

"Bakit naman ako mahihiya?" I raise an eyebrow and lifted my chin. Para magmukha akong matapang.

"Hmm" he stare at me. "Bakit nga ba?"

Now he's being arrogant again. Siguro kailangan ko nang masanay na ganyan na talaga siya. Nagbabago talaga ang tao. Siguro iyan ang nagbago sa kanya. He became darkly and arrogantly handsome.

Di nalang ako sumagot at ibinigay nalang ang number ko. Kapag di pa ako tumigil mang-aasar na talaga siya at mapipikon naman ako.

"You'll be studying at Grant University? I just heard from Mom."

I nod and smiled. Yeah, doon ako mag-aaral. I don't know him. I just wish. Kasi alam kong nandito lang ulit sila sa Manila just because of business. Baka babalik na rin sila ng Laguna. We only see each other if it's summer vacation.

I stare at him. Gusto kong sauluhin ang mukha niya. Eight years ago pa kami huling nagkita. Hahanap-hanapin ko ang presenya siya dahil wala akong ibang kaibigan. Wala akong mapagkumparahan ng nararamdaman ko sa kaniya. Sa kaniya lang ako nagiging ganito ka komportable.

"I'll be studying there too. We'll gonna see each other again very soon. So don't miss me okay? May utang ka pang isang wish sakin. Get it?" There's a smirk now on his face.

"Really! You'll be studying there?" Alam ko, masyado akong masaya but I don't care.

He nod while smiling at me. He's eyes are twinkling in happiness and I know it reflect mine.

My smile fades when I remember something.

"Wait! You said miss? I'm gonna miss you? Huh! You're so arrogant and assuming! I won't." I crossed my arms and raise an eyebrow at him.

Ha laughed so hard. What's funny about it, anyway? I just roll my eyes on him.

"Just kidding baby. So bye for now? It hurts that you'll not gonna miss me but fuck, I'm gonna miss you a lot."

Nag-init naman ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Baby daw? At mamimiss niya ako? Huh! Bakit parang ang sarap nun pakinggan? Grabe Sapphire! Ganyan ka na ba kalandi ngayon?

Umalis din agad sila after our talk. At hindi maitatangging masaya ako. Wala pa ngang isang araw kami nagkasama ulit pero ganun na ka grabe ang contentment ko? Ah! Saya!

Natatawa nalang ako sa sarili ko. I stay in my room the whole time. I read books that are related to my chosen course. Gusto kong may knowledge na agad ako para hindi ako mahihirapan pagdating ng pasukan. Bumababa lang ako para kumain. Tumulong ako sa gawaing bahay sa baba dahil wala naman kaming katulong.

I'm laying now in my bed, ready to sleep but I'm not sleepy. I'm just staring at my ceiling thinking things. Thirty minutes na siguro akong nakatitig lang sa kawalan ng tumunog ang cellphone ko. Nagtataka nga ako kung bakit tutunog yun eh wala naman akong pinagbibigyan ng number ko. As I said, I don't have friends that will text me at night.

Unknown:
Hi! How's your day? This is Zane by the way:)

Tinitigan ko lang yung text niya. Iniisip ko kung magre reply ba ako o hindi. Ano ba dapat ang reply ko? Ngayon lang naman may nag text sa akin. Mama and Papa use to call me. I chat my classmates but it's for school matters. Not like this that he's asking my day.

Ako:
Fine. I read books related to my course.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko. Ayos lang bang reply yun?

Zane:
Great! I miss you.

Should I reply 'I miss you too'? Gosh! Diba yun ang sagot dun? Kakikita lang namin kanina pero miss ko din siya. Kaso nakakahiya naman yun.

Iniisip ko pa ang isasagot dun nang tumunog muli ang phone ko.

Zane:
No need to answer that. It's late. You should sleep now. Goodnight Sapphire Andrea.

Ako:
Goodnight Zane Anthony.

Dahil sa text niyang iyon, hindi ko na talaga alam kung makakatulog pa ako. Parang nadagdagan lang ang mga iniisip ko. Grabe Zane, panggulo ka talaga. Tumitig muli ako sa kawalan. I didn't expect that my phone will ring again. I get it and open the message.

Zane:
Sweet dreams! Dream of me, baby.

Shit!