I Am Me When I'm With You (COMPLETED)

Wakas

When I was a kid, Mom always told me to analyze the star. She told me that her mother told her, my grandmother, that people who died transform into a star. I actually believed her. Pero dati yun. When time goes by and I'm starting to go to school, I discovered that stars are just stars. They are bodies of the galaxy. I realized that I'm really young to believe Mom about the stars. It's not true but I didn't voice it out. I didn't say it to my mother 'cause I always caught her outside, in the middle of the night, staring at the night sky.

Maybe she's thinking of someone while looking at the stars. I don't know who and I didn't dig about it, either.

"Honey, come on, we'll go to my friend." Mom said while smiling so bright at me.

"But I don't want, Mom. Can I just stay here?"

"No, you can't. Yaya is not here kaya sasama ka samin. And, wala kang makakalaro dito, doon meron."

Nanlaki ang maliit kong mata. Sumilay ang ngiti sa labi ko sa isipin na may makakalaro ako doon. "Really? You're not kidding?"

She smile. "Bakit ko naman lolokohin ang prinsipe ko? That's true kaya mag-ayos ka na sa room mo."

Sa masaya kong damdamin, tumakbo ako papasok ng kwarto at nag-ayos ng sarili. Wala akong kaibigan at kung may makakalaro ako sa pupuntahan namin, magkakaroon na rin ako sa wakas ng kaibigan.

"I'm ready! Let's go Mom! Let's go!" Ako ang humihila sa kaniya patungo sa kotse. Naroon na si Dad sa kotse at si Mommy nalang ang hinihintay kaya sinundo ko na siya.

Namangha ako nang dumating kami sa isang lumang bahay. Kakaiba ang ambiance ng bahay na yun. Sa mura kong edad, mahilig ako sa mga makalumang bagay dahil mas maganda yun sa paningin ko. I follow my Mom and Dad as they went in. My eyes wander around, hoping to see a kid like me.

"My my, Juliana! It's nice to see you again. Come in." Pinagmasdan ko ang isang magandang babae. May matapang siyang mukha pero maamo kapag nakangiti.

Nasaan na kaya ang anak nilang lalaki? I'm excited to play with him.

"Wow, ang laki na ni Zane." Lumapit siya sakin at ginulo ang buhok ko. Ngumiti naman ako sa kaniya. "I'm sure, habulin ito ng mga babae paglaki."

"I know, Eli. Kaya mas mabuti pang..." Hindi ko na naintindihan pa ang pinag-uusapan nila dahil dumiretso sila sa kusina. Ako naman, pumunta ako sa medyo malawak na garden sa kaliwa. Marami silang bulaklak at kahit na hindi ako babae, nagagandahan pa rin ako.

Sa ilang minuto kong pagmamasid sa mga halaman, may nahagip na bulto ang kaakit-akit kong paningin. A girl is sitting on a bench. Hindi na ako nag-isip at nilapitan siya. I tried to talk to her since she's the only one in the house that's on my age. Pero hindi ko inaasahan na tatarayan niya ako. I tried to ask her to be her friend but she refuse. Hindi rin siya tumitingin ng diretso sa mata ko. She's shy.

"Walang ibang bata dito sa bahay niyo, ikaw lang. Pwede ba kitang maging kaibigan?" Ngumiti ako ng malawak sa kaniya.

Umiling siya dahilan para mawala ang ngiti ko. "Bakit naman? Dahil ba hindi mo ako kilala? I will say my name then. I'm Zane." Gusto ko lang naman ng kalaro. Ayaw ba niya ng kalaro?

"You? What is your name?"

Ilang minuto na nakatitig lamang siya. "Anong ginagawa mo dito sa bahay namin?" I asked.

"Huh? Bisita kami dito. I'm with my Mom and Dad. They are talking to your parents."

"Hey! I said, what is your name?" Ulit ko dahil pinagmamasdan niya lang ako. Hindi ko alam kung anong iniisip niya ngayon. I think she's cute.