Voorbestemd

02.

De volgende morgen was Emma al vroeg wakker. Gisteravond nadat Ryan zijn auto had bevrijd van de wielklem die Emma neer had gezet was ze naar huis gereden en had ze op de bank nog eventjes televisie gekeken. Daarna was ze naar bed gegaan en in een diepe slaap gevallen.

Vandaag had Emma hele andere plannen. Ze moest naar de winkel om haar lampen in huis te vervangen. De laatste tijd merkte ze steeds meer dat ze niet meer goed werkte dus ze besloot maar nieuwe te gaan kopen voordat ze zonder licht in huis zat.

Emma stapte in haar gele autootje en reed richting het pandjeshuis van Mr. Gold die wat verderop stond in de stad. Emma kwam er weleens vaker voor kleine dingetjes en ze hoopte dat Mr. Gold haar kon helpen.

Emma zette de radio aan en ze zuchtte diep toen ze het liedje hoorde wat op de radio was. Het was het liedje only you die ze vroeger vaak samen met Neal luisterde. Ze vroeg zich nog steeds elke dag waarom hij haar had laten stikken en hoe hij haar zoveel pijn en verdriet had kunnen aandoen.

Tien jaar geleden toen Emma net achttien jaar oud was had ze Neal leren kennen nadat ze de gele auto gestolen had. Tot haar grote schrik zat Neal achterin die auto en ze raakte aan de praat. Samen ontweken ze de politie en stolen ze eten bij benzine stations. Emma werd verliefd en het stel werd steeds closer. Totdat Neal haar op die bewuste dag liet zitten en Emma liet op draaien voor een van zijn streken. Emma kwam in de gevangenis terecht en moest daar elf maanden lang zitten.

Emma werd alweer wat rustiger en ze neuriënde zachtjes mee met de muziek. Het was zoals gewoonlijk erg druk in New York en het duurde erg lang tot ze in het centrum was. Het was tien over negen en veel mensen waren onderweg naar hun werk of richting het strand. Het was erg lekker weer en veel toeristen gingen erop uit.

Na een rit van meer dan een half uur kwam Emma eindelijk aan bij Mr. Gold zijn pandjeswinkel waar veel troep en souvenirtjes lagen. Emma parkeerde haar auto in de ondergrondse parkeerplaats die onder het winkelcentrum lag en daarna liep ze te voet naar de winkel.

Emma zag de pandjeswinkel al van een afstand en ze liep de winkel in. Het winkel belletje ging af. Mr. Gold keek op van zijn werk en knikte vriendelijk naar Emma toen hij haar zag. 'Wat kan ik voor u doen, miss Swan?' Vragend keek hij haar aan. 'Ik ben opzoek naar wat spaarlampen.' Zei Emma. Mr. Gold dacht even na. 'Ik dacht dat ik achter in het magazijn nog wat had staan. Als u een momentje heeft ga ik daar even kijken.' Zei hij vriendelijk. Emma knikte en Mr. Gold vertrok naar het magazijn.

Geduldig wachtte Emma en ondertussen keek ze rond in de winkel. Mr. Gold had zoveel spullen staan. Soms vroeg ze zich af hoe het toch allemaal paste. Mr. Gold had maar een klein winkeltje maar toch lagen er zo ontzettend veel spullen. De meeste dingen waren troep. Poppen, servies, ringen, verkleedkleren ect. Bijna alles wat je zoekt was te vinden in zijn winkel.

Terwijl Emma nog een beetje rondkeek ging het winkel belletje weer af en Emma haar blik viel naar de deur waar een knappe jongeman naar binnen kwam gelopen. Zoekend keek de man om zich heen en toen hij Emma zag kwam hij naar haar toegelopen.

'Sorry neem mij niet kwalijk maar is dit de winkel van Mr. Gold?' Vragend keek de jongeman haar aan. 'Ja! Mr. Gold is even in het magazijn spaarlampen voor mij halen.' Knikte Emma. 'Oh in dat geval maakt hij het mij wel heel makkelijk.' De jongeman kreeg een grijns op zijn gezicht en rende uit het niks naar de toonbank en haalde onder de toonbank vandaan een klein doosje en rende naar de uitgang. 'Emma, hou hem tegen!' Riep Mr. Gold die net kwam aangelopen. Emma bedacht zich geen moment en rende achter de man aan naar buiten en achtervolgde hem.

Emma rende door de straten van New York achter de man aan die erg snel rende. De man rende over de straat en zo snel als ze kon ging Emma erachter aan. Met veel moeite probeerde Emma het verkeer te ontwijken wat over straat reed en ze kwamen uiteindelijk in een steegje terecht waar de man iemand omver duwde. Onhandig rende Emma langs de vrouw die op de grond lag en ze begon in te lopen op de man.

Uiteindelijk kwam Emma aan bij een splitsing waar de man naar links ging. Emma dacht even na en ze besloot naar rechts te gaan. Met een beetje geluk liep ze hem dan tegen het lijf aan. Emma holde zo hard als ze kon en aan het einde van het steegje dook ze voorover en precies kwam de man langs gerend en Emma knalde tegen hem op. Met een harde klap vielen ze beide op de grond en zo snel als ze kon kwam Emma overeind en ging ze op de man zitten en pakte zijn handen beet. Zijn handen legde ze zijn hoofd en ze drukte er stevig op.

'Dacht je nou echt dat je weg zou komen?' Snauwde Emma. 'Het was te proberen.' Zei de man met een grijns op zijn gezicht. 'Wat is je naam?' Emma drukte met haar handen op de man zijn polsen. De man zweeg. 'Wie ben jij.' Siste Emma. 'Mijn naam is Evan.' Zei de man. Emma keek hem diep in de ogen aan. 'Laat ik jou is een geheimpje vertellen, Evan. Ik kan zien wanneer iemand liegt en jij liegt. Dus wat is jou naam?' Dreigend keek Emma hem aan. De man zuchtte.

'Killian Jones. Mijn naam is Killian Jones.'