Voorbestemd

10.

'Zullen we maar eens gaan opdrogen?' Stelde Killian na een tijdje voor. Emma en hij lagen nog steeds in het water en ze hadden de grootste lol samen. 'Ja is goed. We moeten die kano ook zometeen nog terug brengen.' Bedacht Emma zich.

Emma en Killian zwommen naar de kant en ze gingen in het gras zitten. 'Leuke bh.' Grapte Killian. Emma keek naar haar kleding en ze zuchtte nadat ze zag dat haar shirt doorscheen. 'Hier. Trek mijn shirt maar aan. Ik heb een reserve shirt meegenomen.' Killian liep naar de kano die ze al eerder in het gras hadden gelegd en haalde uit zijn tas een donkerblauw shirt. Hij gooide het shirt naar Emma. 'Dankje.' Emma trok snel haar shirt uit en trok het schone shirt van Killian aan.

'Staat je goed.' Killian floot naar haar. Emma wierp hem een boze blik en snel hield hij zijn mond. Emma ging op het gras zitten en Killian nam plaats naast haar. 'Heb jij toevallig zonnebrand meegenomen? Ik ga straks echt verbranden.' Zei Emma. 'Uhm ik had die in mijn tas gestopt dacht ik.' Antwoordde hij. 'Emma stond op en pakte Killians tas. Uit de tas toverde ze een flesje zonnebrand.

Snel smeerde ze haar armen, benen en gezicht in en daarna gaf ze het flesje aan Killian die haar voorbeeld volgde en zichzelf insmeerde.

'Zullen we maar langzaam aan gaan terug roeien of wou je nog even blijven zitten hier?' Vroeg Killian. 'Hoelaat is het nu?' Emma keek hem vragend aan. 'Net drie uur geweest.' Antwoordde Killian. 'Laten we dan maar gaan terug varen. Met ons tempo zullen we die tijd wel nodig hebben.' Zei Emma. Killian grinnikte. Hij en Emma waren niet de beste kanoërs die er waren.

Emma liep naar de kano en ze duwde hem het water in. De kano kwam met een plons in het water en Emma trok hem naar haar toe zodat ze makkelijk kon instappen. Behendig stapte ze in de kano en ze pakte alvast een pedel op. Ook Killian stapte in de kano en ging op zijn plek zitten.

Ze voeren terug richting de kade waar het kano verhuur zich bevond en toen ze daar aankwamen stapten ze uit de kano. De verhuurder maakte de kano vast aan wal en Killian bedankte hem hartelijk voor het huren.

Met zijn tweeën liepen ze terug naar de auto en ze verlieten het terrein van het kano verhuur. 'Zullen we nog een frietje gaan halen?' Stelde Killian voor. 'Jij kan wel mijn gedachten raden he.' Grinnikte Emma. 'Ik heb gewoon trek in een frietje.' Gniffelde Killian.

Ze reden richting de snackbar en Killian parkeerde de auto voor de deur. 'Als jij eventjes hier wacht ga ik snel wat halen.' Zei hij. Emma knikte en bleef braaf op haar stoel zitten terwijl Killian snel naar binnen was.

Emma haalde haar mobiel uit der zak en scrolde wat door haar Instagram tijdlijn. Er stond niet veel bijzonders op dus Emma scrolde maar wat doelloos door en likede wat dingen die ze er leuk uit vond zien.

Na vijf minuten kwam Killian met een zak patat aangelopen. Emma deed snel haar mobiel weg en Killian stapte in de auto. 'Gelukt?' Vroeg Emma hem. 'Yes. Er was helemaal niemand in de snackbar.' Zei hij. 'Vind je het gek? Het is vier s 'middags echt niemand eet om die tijd patat.' Zei Emma lachend. 'Er zijn vast wel gekken die dat doen.' Lachte Killian. 'Zoals ons ja.' Gniffelde Emma.

Lachend maakte Killian de zak patat open en legde de zak tussen Emma en hem in. Emma pakte een patatje uit ze zak en at hem op. 'Vreetzak.' Grinnikte Killian. 'He laat mij. Patat is gewoon super lekker.' Zei Emma. 'Dat ben ik met je eens.' Knikte Killian. Emma en Killian aten samen alle patatjes op en kletste samen over van alles en nog wat.

*

'Bedankt voor de leuke dag.' Zei Emma. 'Graag gedaan, Swan. Ik vond het gezellig.' Glimlachte Killian. 'Ik ook! Al zou ik de volgende keer wel graag de Lion King willen afkijken.' Gniffelde Emma. Killian schoot in de lach. 'Sorry nog daarvoor. Ik had niet onder de film moeten gaan klieren.' Verontschuldigde hij zich.

'Het is oké. Ik deed net zo goed eraan mee. Volgende keer als we naar de bioscoop gaan kijken we hem gewoon opnieuw.' Zei Emma. 'Daar hou ik je aan, Swan.' Antwoordde Killian. 'Goed dan. Doe je voorzichtig op de weg, Killy?' Bezorgd keek Emma hem aan.

'Killy? Is dat mijn nieuwe bijnaam?' Killian grijnsde. 'Je mag best toegeven dat je hem leuk vind.' Lachte Emma. 'Vind ik niet.'

'Wel.'

'Niet.'

'Wel.'

'Niet.'

'Wel.'

'Hoelang wil je doorgaan met deze discussie?' Vroeg Killian. 'Totdat je toegeeft dat Killy best een leuke bijnaam is.' Zei Emma. 'Oké, omdat je het zo graag wilt horen zal ik toegeven dat ik Killy stiekem best een leuke naam vind.'

'Dacht ik al. Wat wil je anders voor bijnaam? Pannenkoek? Putjesschepper? Muts? Doos?' Emma bleef maar namen opsommen. 'Hou het maar op Killy.' Knikte Killian. 'Je went er wel aan.' Zei Emma.

'Dat komt wel goed, ja. Ik ga denk ik maar eens naar huis. Ik vond het echt heel gezellig.' Zei Killian. De woorden kwamen oprecht uit zijn hart. Hij was blij dat hij Emma had opgehaald om mee te gaan. In lange tijd had hij voor het eerst weer eens echt lol gehad. Emma deed iets met hem wat hij een lange tijd niet had gehad en dat was dat hij met een lach op zijn gezicht rondliep.

'Killian? Hallo aarde voor Killian.' Emma klapte met haar handen voor zijn gezicht en Killian schrok op uit zijn gedachten. 'He wat?' Verbaasd keek hij Emma aan. 'Je hoorde me echt niet he.' Zei ze. 'Uh nee sorry. Wat zei je?'

'Of je over twee weken meegaat naar August in Seattle.' Herhaalde Emma haar vraag. 'O ja tuurlijk. Als je even een tijd en precieze datum door appt kan ik in mijn agenda kijken.' Zei Killian. 'Zal ik doen.' Knikte Emma. 'Top. Dan ga ik maar eens. Fijne avond nog, Swan.' Wenste Killian haar toe. 'Thanks, Killy. Jij ook!' Emma zwaaide Killian uit en toen Killian uit zicht was verdwenen deed ze de deur achter haar dicht.