Voorbestemd

44.

'Was het lekker, jongen?' Henry had zijn chocolademelk met kaneel helemaal op gedronken. 'Ja!' Knikte Henry. 'Gelukkig! En wat zijn de plannen voor vandaag?' Vroeg Emma. 'Plannen?' Henry keek haar verbaasd aan. 'Oh kom op. Je moeder is er niet. We kunnen nu net zo goed samen wat tijd doorbrengen.' Zei Emma. Henry begon te glunderen. 'We kunnen aan operatie cobra werken.' Zei hij enthousiast. 'Bijvoorbeeld. Ga jij je jas maar pakken dan regel ik het met Ruby.' Zei Emma.

Henry knikte en hij liep naar de kapstok. Emma stond ook op en ze liep naar de bar met twee lege koppen chocolademelk. Mary-Margaret was een kwartiertje geleden al vertrokken omdat ze nog wat boodschappen moest doen en ze wou Emma wat tijd gunnen alleen met Henry.

'Ruby, vind je het goed als ik Henry voor een paar uurtjes meeneem? Hij is terug voor het avondeten.' Emma keek het meisje smekend aan. 'Regina vermoord mij als ze erachter komt.' Antwoordde Ruby. 'Ze komt er niet achter.' Verzekerde Emma het meisje. 'Emma, ik vind jou heel aardig maar Regina benadrukte mij dat Henry niet in jou buurt mocht komen.' Zuchtte Ruby. 'Ze komt er echt niet achter en mocht er wat gebeuren bescherm ik je wel.' Zei Emma. 'Oké dan. Maar Henry moet voor vijf uur terug zijn.' Zei Ruby.

'Hoor je dat, knul. Je mag met mij mee!' Emma bedankte Ruby en ze liep daarna vrolijk naar Henry toe. 'Yes!' Emma en Henry verlieten Granny haar eetcafé en ze wandelde richting het appartement van Mary-Margaret en David. Het was helemaal geen lekker weer en ze hadden genoeg te bespreken dus aangezien David en Mary-Margaret beide niet thuis waren konden ze daar prima eventjes zitten.

Na een paar minuutjes lopen kwamen ze aan bij het appartement en Emma draaide de deur van het slot. Zij en Henry liepen naar binnen en Henry trok snel zijn jas en schoenen uit. Daarna liep hij naar de keukentafel en ging hij op een kruk zitten.

'Wil je wat drinken?' Vroeg Emma. Henry schudde zijn hoofd. 'Ik heb net nog wat op bij Granny's.' Antwoordde hij. 'Oké. Wat wil je gaan doen? Ik zag dat Mary-Margaret en David wat spelletjes in de kast hadden liggen. Misschien kunnen we gaan kaarten.' Emma keek haar zoon vragend aan. Henry keek haar bedenkelijk aan. 'Wat? Heb ik iets verkeerd gezegd?' Emma keek haar zoon vragend aan.

'We zouden toch verder gaan met operatie cobra?' Vroeg Henry haar. Emma beet op haar lip. Sinds de dood van Graham was ze daar niet meer mee bezig geweest. 'Wat moeten we doen dan?' Vroeg Emma. 'Je had toch wat gevonden over mijn moeders verleden? Laat het mij zien.' Zei Henry. 'Henry ik denk niet...'

'Laat nou gewoon zien. Je had mij beloofd dat we er samen aan zouden werken.' Zei Henry. Emma zuchtte. Hij had gelijk. 'Ik ga even de laptop pakken.' Emma liep naar boven en ze pakte haar laptop van het bureau. Daarna liep Emma terug naar beneden en ongeduldig zat Henry op haar te wachten.

'He Emma, wanneer ga je hier eigenlijk een huis kopen?' Vroeg Henry. 'Een huis?' Emma fronste. 'Ja. Je bent hier al zolang. Word het niet eens tijd dat je hier je eigen plekje hebt?' Henry keek haar vragend aan. 'Knul, ik heb een appartement een New-York.'

'Waar je al maanden voor betaald terwijl je er niet eens bent.' Zei Henry. 'Je bent scherp, maar overdrijven is ook een vak. Ik ben hier nu ongeveer twee maanden.' Antwoordde Emma. 'Oh kom op, Emma. Wat heb je te verliezen? Je bent hier sheriff, je hebt mij, Mary-Margaret, David, Killian.' Somde Henry op. 'En je moeder.' Merkte Emma op. 'Ja..'

Emma startte haar laptop op en ze ging naast Henry op een kruk zitten. 'Dus wat is je plan?' Vroeg Henry. Emma draaide zich een kwartslag om naar Henry. 'Als ik je dit vertel moet je mij beloven dat je het aan niemand maar dan ook echt niemand verteld.' Ze keek hem streng aan. 'Tuurlijk beloof ik dat.' Knikte Henry. 'Ik ga Cora opzoeken.' Kwam Emma direct ter zake. 'Regina's moeder? Emma, die vrouw is niet goed.' Riep Henry meteen uit. 'Stt ik weet het. Ik heb haar adres achterhaald en ik wil daar eens rondkijken waar ze precies woont.' Vertelde Emma.

'Je gaat inbreken?' Henry keek haar met open mond aan. 'Nee, tuurlijk niet. Ik ga wat rondjes om haar huis heen lopen en de omgeving verkennen.' Antwoordde Emma. 'Je doet wel voorzichtig toch?' Bezorgd keek Henry haar aan. 'Tuurlijk jongen! Maak je geen zorgen.' Stelde Emma hem gerust.

'Wanneer wil je haar gaan bezoeken?' Vroeg Henry. 'Binnenkort. Ik wil de komende dagen mij nog eventjes focussen op het overnemen van de taken van de sheriff maar daarna wil ik wel naar haar toe gaan. Heeft Killian eigenlijk al wat ontdekt?' Emma keek Henry vragend aan.

'Weet ik niet. Ze zoenen veel maar ik heb geen idee of ze ook praten met elkaar.' Zei Henry schouderophalend. Emma gniffelde. Ze had Killian van te voren al verteld dat zijn tactiek niet ging werken. 'Waarom lach je?' Vroeg Henry. 'Oh gewoon binnenpretje.' Wuifde Emma het snel weg.

'Laat je het wel weten wanneer je gaat? Voor als het fout gaat?' Henry keek haar angstig aan. 'Ach jongen toch. Maak je geen zorgen. Zo erg kan Cora niet zijn.' Zei Emma. 'Ik heb weleens verhalen over haar gehoord en Cora is echt niet lief. Alsjeblieft Emma. Laat het mij weten. Operatie cobra doen we samen. Jij en ik..'