Voorbestemd

36.

'Mam, wat is er allemaal aan de hand?' Henry kwam naar Regina en Killian toegerend. 'Niks lieverd. Waarom zit jij niet op school?' Streng keek Regina haar zoon aan. 'We hebben pauze en van juf Blanchard mochten we hier gaan kijken.' Antwoordde Henry. Regina rolde met haar ogen. Die verdomde Mary-Margaret kon ook nooit helder denken.

'Ga maar weer terug naar school. Het is hier al opgelost.' Regina glimlachte naar Henry. Henry draaide zich om en hij keek toe hoe Graham en Emma bezig waren. 'He Emma!' Hij rende naar Emma toe. 'Henry, blijf is hier.' Zuchtend keek Regina haar zoon na. 'Lastig zo'n vrouw die ineens onderdeel maakt in het leven van je zoon.' Zei Killian plots uit het niks.

Regina draaide zich om naar Killian en knikte. 'Ik wou dat hij is wat minder naar Emma omkeek. Blijkbaar was Emma van de week weggeweest en dat beviel mij prima.' Zei Regina. Killian dacht aan het uitstapje van Emma en hem. Regina zou hun vermoorden als ze erachter kwam. 'Misschien valt ze best mee. Emma ziet er aardig uit.' Opperde Killian. 'Aardig uit? Killian, die vrouw probeert mijn zoon te stelen.' Zei Regina kribbig. 'Zou dat echt haar bedoeling zijn?' Vroeg Killian. 'Ja en ik ga mijn zoon nu halen, want ik had Emma verboden bij hem in de buurt te komen.'

Met vlotte passen liep Regina naar Henry en Emma die stonden te kletsen. 'Miss Swan, volgensmij ben ik heel duidelijk geweest. Blijf uit de buurt van mijn zoon.' Ze benadrukte de laatste woorden extra duidelijk. 'Ja sorry.' Verontschuldigde Emma zich. Ze ging voor Henry staan en ze ging langzaam door haar hurken.

'Henry, we kunnen elkaar voorlopig eventjes niet zien.' Zei Emma voorzichtig. 'Waarom dan niet? Je bent nu toch sheriff.' Verbaasd keek Henry haar aan. 'Regina wil dat niet.' Antwoordde Emma zuchtend. Emma wierp een blik naar Regina die erbij stond en Henry volgde haar blik. Beteuterd keek hij Regina aan. 'Het spijt mij, knul.' Zei Emma zachtjes. Henry keek naar Regina en viel toen in Emma haar armen. 'Hoe moet het nu met operatie cobra?' Fluisterde hij in Emma haar oor. 'Dat komt goed, knul. We verzinnen wel wat.' Verzekerde Emma hem.

'Ga maar gauw nu met Regina mee.' Henry liet Emma los en hij liep naar Regina toe. Regina pakte zijn hand beet en ze beenden weg. Henry keek nog een keer achterom en hij zag Emma nog op haar hurken zitten. Verdrietig keek ze hem na.

'Kom op, Swan. Het komt wel goed.' Graham stond al een tijdje toe te kijken en hij kwam naar Emma toegelopen. Emma stond op en ze ging tegenover Graham staan. 'Waarom haat Regina mij zo?' Zuchtte ze. 'Omdat jullie allebei veel om Henry geven.' Zei Graham.

'Hebben we alles gedaan hier?' Veranderde Emma snel het onderwerp. 'Ja! Alles is helemaal afgezet dus we kunnen terug naar het sheriff station.' Knikte Graham. Emma en Graham liepen naar de auto en voordat Emma instapte keek ze nog een keer achterom naar Henry. Hij stond bij Regina die met Killian in gesprek was. Emma glimlachte naar hem en daarna stapte ze in de wagen.

'Kom op Emma. Je kan toch wel een beetje lachen? Je hebt je allereerste zaak gehad zo net.' Zei Graham. 'Nou wat fantastisch.' Antwoordde Emma sarcastisch. 'He laat Regina alsjeblieft je dag niet verpesten. Ik moet nog tot 17.00 met je samen werken.' Probeerde Graham Emma weer aan het lachen te krijgen. 'Sorry, je hebt gelijk. Ik ben nu op mijn werk. Ik hoor mij daar op te richten.' Emma verontschuldigde zich. 'Zo mag ik het horen. Als jij nou eens bij Granny's uitstapt en een lunch voor ons haalt rij ik alvast door naar het sheriff station.' Zei Graham.

'Oh dus ik mag onze lunch fixen. Lekker ben jij.' Zei Emma. 'Ik kan ook wel de lunch halen maar dan moet jij naar het sheriff station rijden.' Antwoordde Graham. 'Dat klinkt al beter.' Knikte Emma.

Graham zette zijn auto langs de weg. 'Ik ga dan even een lunch halen. Ik zie je zo.' Graham stapte uit de auto. Emma deed haar gordel los en ze kroop achter het stuur van de sheriffswagen. Emma haalde de handrem eraf en ze drukte de koppeling in en ze schakelde naar zijn een. Langzaam reed de auto weg en Emma reed richting het sheriff station.

Toen ze daar aankwam haalde ze de deur van het slot en ze liep Graham zijn kantoor binnen. Ze plofte neer op de bureaustoel en als eerste bekeek ze of ze wat telefoontjes hadden gemist. Er waren drie oproepen geweest over de mijn dus die hoefde ze niet meer te beantwoordden. Emma zuchtte en ze liet zich achterover vallen op de stoel. Wat verveeld rondjes met de stoel en ze staarde naar het plafond.

'Dus dit is wat jij doet als ik er niet ben?' Geschrokken draaide Emma zich om. Graham kwam binnengelopen met twee zakken aan boodschappen in zijn handen. 'Kijk eens, mevrouw.' Hij gaf Emma een van de zakjes. 'Dankje.' Emma maakte de zak open en nieuwsgierig keek ze wat er in zat. 'Oeh lekker donuts.' Emma haalde een donut uit de zak en nam een hap. 'He die was voor het laatst. Eerst je tosti's op eten.' Graham keek haar streng aan.

Emma liet de donut weer in de zak vallen en ze haalde er een tosti uit. 'Ook lekker.' Emma nam een hap van haar tosti. 'Dat dacht ik ook. Hebben we wel verdiend na dit spannende avontuur.' Graham gaf haar een knipoog en nam daarna ook een hap van zijn tosti.