Voorbestemd

26.

Killian sloot de deur achter hun en Emma plofte neer op zijn bed. 'Het spijt mij van gisteren.' Viel ze meteen met de deur in huis. 'Je mag zelf weten met wie je zoent.' Zei Killian schouderophalend. 'Killian..' Emma zuchtte. 'Die zoen stelde niks voor.'

'En wat dan nog? Als jij met die sheriff wat wilt moet je daar toch lekker voor gaan. Ik ben hier alleen maar om jou te helpen zoeken naar je ouders.' Zei Killian. 'Je liegt.' Emma keek hem doordringend aan. Killian zuchtte. 'O ja ik was bijna je superkrachten vergeten.' Emma gniffelde.

'Maar wat nu?' Killian keek haar vragend aan. 'Ik heb je hulp nodig. Henry en ik proberen erachter te komen wat er in Regina haar verleden is gebeurd waardoor ze zo gemeen doet tegen iedereen. Ik wil langs Regina haar moeder gaan.' Vertelde Emma. 'Maar?'

'Regina haar moeder is een crimineel. Iedereen hier waarschuwt mij voor haar.' Antwoordde Emma. 'En jij bent zo eigenwijs om haar toch op te zoeken.' Raadde Killian. 'Ik moet het gewoon doen voor Henry.' Zei Emma. 'Maar is dit het waard om het leven van Henry op het spel te zetten?' Vroeg Killian zich af. 'Nee, natuurlijk niet. Cora hoeft niet te weten van Henry's bestaan.'

'Hmm en heb je al enig idee waar die vrouw zich bevind?' Vroeg Killian. 'Geen idee, maar daar kom ik wel achter. Zo moeilijk kan dat niet zijn.' Zei Emma. 'Ik weet niet of ik het een goed plan vind. Misschien moeten we het anders aanpakken.'

'Wat is je plan?' Nieuwsgierig keek Emma hem aan. 'Wat nou als ik Regina probeer te versieren en doe alsof ik haar leuk vind.' Zei Killian. 'Dat doen we dus niet.' Antwoordde Emma direct. 'Jaloers?' Killian keek haar grijnzend aan en Emma rolde haar ogen. 'Niet jaloers. Ik wil gewoon dat jou niks overkomt.' Zei Emma. 'Wat schattig.' Gniffelde Killian. Emma wierp hem een waarschuwende blik en snel hield Killian zijn mond.

'Ik denk dat we toch gewoon opzoek moeten gaan naar Cora.' Zei Emma koppig. 'Wat ben je toch eigenwijs. Sorry Emma, maar ik denk niet dat dat de manier is.' Antwoordde Killian. 'Wedstrijdje doen dan? Wie het eerste de informatie over Regina haar verleden heeft. Dan doen we het beide op onze eigen manier.' Emma keek hem uitdagend aan. 'Ik weet niet of dit het goede moment is voor een spelletje.' Twijfelde Killian. 'Je bent gewoon bang.' Grinnikte Emma.

'Nee dat niet, maar ik ben hier gekomen om je te helpen. Niet om een wedstrijdje tegen je te spelen.' Zei Killian. Emma stond op van het bed en ze liep naar Killian toe. Ze rustte haar handen op zijn schouders. 'Alsjeblieft Killian. Ik moet mijn zoon helpen.' Ze keek hem smekend aan. 'En wat krijg ik er voor terug?' Vroeg Killian. Emma dacht even na. 'Wat wil je?'

'Dat weet je wel.' Met een grote lach op zijn gezicht keek hij haar aan. 'Nee, wat wil je?' Vragend keek Emma hem aan. 'We weten alle twee even goed dat je mijn type bent.' Zei hij. 'Serieus? Jij bent echt onmogelijk.' Zuchtte Emma. 'Het is maar wat je wilt. Zeg het maar.'

'Best. Als je mij helpt krijg je een kus.' Beloofde Emma hem. 'En hoe weet ik dat jij je aan je afspraak houd?' Wantrouwig keek hij haar aan. 'Dat weet je niet. Daar moet je maar op vertrouwen.' Antwoordde Emma. 'Oké, we hebben een deal op één voorwaarde.'

'En dat is?' Nieuwsgierig keek Emma hem aan. 'Dat we elkaar op de hoogte houden. Ik wil niet dat jij zonder iets te zeggen zomaar naar die Cora gaat.' Zei Killian. 'Je bent schattig als je zo bezorgd bent.' Grinnikte Emma. 'Wat zei je?'

'Je verstond mij wel. Kom laten we wat gaan lunchen bij Granny's. Ik heb trek gekregen.' Zei Emma. Met een grijns op zijn gezicht pakte Killian zijn jas van de kapstok en ze verlieten zijn hotelkamer.

'Wie is eigenlijk Regina? Hoe kan ik haar herkennen?' Fluisterde Killian toen hij en Emma naar beneden liepen. 'Ze heeft kort zwart en ze doet erg bazig. Geloof mij maar als je haar ziet herken je haar meteen.' Antwoordde Emma. Killian knikte begrijpend.

Ze liepen de ruimte in van Granny haar café en ze namen plaats aan een tafeltje. Al snel kwam Ruby aangelopen om hun bestelling op te nemen. Emma bestelde een tosti met chocolademelk en Killian ging voor een broodje hamburger met cola. Ruby noteerde de bestelling en liep daarna naar de keuken om het door te geven.

'Het is wel een leuk dorpje.' Vond Killian. 'Lekker afgelegen ook.' Knikte Emma. 'Inderdaad. Het is nou niet dat je denkt hier wil ik is een keer heen.' Antwoordde Killian. 'Verre van. Het is dat Henry hier woont, anders was ik hier meteen weg gegaan.'

'Wanneer ontmoet ik Henry eigenlijk?' Vroeg Killian. 'Geen idee. Ik denk als Regina hem aan jou voorstelt.' Antwoordde Emma. 'Oh ja. Na dit etentje moeten we geheime afspraken maken anders valt het teveel op.' Bedacht Killian zich. 'Ja, is goed. Als Regina iets doorheeft worden meteen de rapen gaar.' Zuchtte Emma. 'Je hebt echt een hekel aan haar he.' Viel Killian op. 'En niet zo'n klein beetje ook. Ze is gewoon verschrikkelijk.'

'Ik ben heel benieuwd of ze echt zo erg is als je zegt. Ik ga vanmiddag gelijk eens langs bij haar.' Zei Killian. 'Je moet het wel onopvallend doen he.' Waarschuwde Emma. 'Geen zorgen, Swan. Ik weet wat ik doe.' Verzekerde Killian haar. 'Ik hoop het maar, want ik ben ervan overtuigd dat Regina een tegenaanval het voorbereiden is.' Zei Emma. 'Tegenaanval?' Verbaasd keek Killian haar aan.

'Ik heb haar appelboom omgezaagd met een kettingzaag.' Antwoordde Emma droog. 'Jij vraagt wel om problemen, Swan.' Zei Killian. 'Zij begon. Ik ben niet bang voor haar. Wat ze allemaal doet geeft mij alleen maar meer motivatie om bij Henry te blijven en haar wat manieren te leren. Als zij een strijd wil kan ze die krijgen ook.'