Voorbestemd

47.

Het was drie weken later en ondertussen was er veel gebeurd in Storybrooke. Emma had haar appartement in New-York verkocht en dat betekende dat ze haar eigen huisje kon gaan kopen in Storybrooke. Samen met Mary-Margaret en David had ze vorige week verschillende huizen bezichtigd en haar keuze was gevallen op een huis dicht aan het water. Vorige week had Emma de papieren getekend en overmorgen kon ze al de sleutel komen ophalen! Alles was dus heel erg snel gegaan en Emma kon niet wachten tot ze echt haar eigen plaatsje had.

Ook Henry was heel blij geweest toen Emma hem het nieuws vertelde. Ze had hem opgewacht bij school en hem het nieuws verteld. Henry was door de dolle heen geweest want dat betekende dat Emma echt in Storybrooke bleef. De enige die er minder leuk vond was Regina. Toen Henry haar het nieuws vertelde gooide ze spontaan een vaas kapot. Ze kon maar niet begrijpen wat Henry zo leuk aan haar vond. Ze had hem immers afgestaan voor adoptie.

Emma was ondertussen weer aan het werk gegaan als sheriff in het dorp. Na de dood van Graham had Emma het er erg moeilijk mee maar na veel gesprekken met Mary-Margaret heeft Emma toch haar gevoel gevolgd en heeft ze de taken als sheriff op haar genomen. Tot nu toe ging het erg goed. Het was over het algemeen best rustig in het dorp wat erg fijn was.

'Emma, wat ga je doen?' Emma was haar tas aan het inpakken toen Mary-Margaret de logeerkamer kwam ingelopen. 'Ik ga voor een paar dagen naar New-York om spullen op te halen en dingen te regelen.' Loog Emma. ''Nu?' Mary-Margaret keek haar verbaasd aan en Emma knikte.

Vandaag was het een speciale dag voor Emma. Na weken informatie gezocht te hebben ging ze vandaag op bezoek bij Cora, de moeder van Regina. Emma was erachter gekomen dat Cora op vrije voeten was en ze zich bevond in de buurt van Washington. Via een kennis van Cora was Emma achter haar adres gekomen en vandaag wilde Emma haar gaan opzoeken.

Emma haar plan was om eerst met de auto richting het dichtstbijzijnde vliegveld te vliegen. Het was met het vliegtuig ongeveer twee uurtjes vliegen dus dat scheelde enorm veel reistijd. Daarna zou ze die nacht doorbrengen in een hotel en morgen zou ze naar Cora's huis vertrekken om daar onderzoek te doen.

'Waarom ga je zo last-minute? Weet Henry het wel?' Vroeg Mary-Margaret aan Emma. Emma stopte met inpakken en keek Mary-Margaret aan. 'Ik ben maar drie daagjes weg en bovendien mag ik Henry nog steeds niet zien van Regina. Ik ben terug voordat hij doorhad dat ik weg was.' Antwoordde Emma.

'Hmm oké dan. Hoelaat vertrek je?' Vroeg Mary-Margaret. 'Zometeen als ik mijn koffer heb ingepakt. Ik wil niet door het donker rijden dus ik slaap vannacht ook daar.' Loog Emma. 'Oké, we houden wel contact. App je mij hoe het daar gaat?' Vragend keek Mary-Margaret haar aan. 'Ja natuurlijk! Komt goed.' Knikte Emma. 'Mooi! Ik moet nu echt gaan anders kom ik te laat. We spreken elkaar nog, Em.' Mary-Margaret gaf Emma een knuffel en daarna liep ze naar beneden om haar spullen te pakken.

Emma had inmiddels de laatste spulletjes ingepakt en ze was klaar om te vertrekken. David was een uurtje geleden al richting zijn werk gegaan dus daar kon ze geen afscheid meer van nemen. Emma keek nog een keertje de logeerkamer rond of ze niks vergeten was maar als het goed is had ze alles wat ze nodig had. Emma pakte haar koffer op en ze liep er voorzichtig mee de trap af naar beneden.

Ze had expres een rolkoffer zodat ze er niet heel de tijd mee hoefde te slepen. Beneden pakte Emma haar jas en ze trok haar schoenen aan. Het zou een lange reis worden maar ze was ervan overtuigd dat het goed zou komen.

Emma liep snel nog even naar de keuken en ze pakte een briefje uit de la en een pen. Op het papiertje schreef ze een berichtje voor David en Mary-Margaret.

Lieve David en Mary-Margaret,

Heel erg bedankt voor alles! Al sinds dat ik in Storybrooke ben zijn jullie er altijd voor mij geweest en hebben jullie goed voor mij gezorgd. Ik waardeer jullie echt heel erg en ben erg blij dat ik jullie heb leren kennen.

Heel erg bedankt voor alles,

Liefs Emma.

Emma las het briefje nog een keer na en ze legde hem daarna neer op de keukentafel. Het voelde bijna als een afscheidsbrief maar Emma moest het gewoon schrijven voor het geval het fout zou gaan. Als David en Mary-Margaret vanmiddag klaar waren met werken zouden ze het briefje vanzelf wel zien liggen. Emma liep naar haar koffer toe en ze liep met haar koffer naar buiten.

Emma klikte haar auto van het slot en ze legde haar koffer neer in de achterbak. 'Ha Emma, waar ga jij nou weer heen?' Archie kwam met zijn hond langsgelopen en keek Emma vragend aan. 'Eventjes naar mijn oude appartement om wat spullen op te halen.' Antwoordde Emma glimlachend. 'Ah oké! Ik hoorde dat je hier nu je eigen huis had gekocht?' Nieuwsgierig keek Archie haar aan.

'Klopt! Ik ga hier binnenkort wonen.' Antwoordde Emma vriendelijk. 'Nou leuk hoor! We spreken elkaar nog wel als je terug bent uit New-York.' Zei Archie. 'Doen we! Fijne dag nog!' Wenste Emma hem toe. Archie zei Emma gedag en hij liep met zijn hond Pongo weg. Emma stapte snel in haar auto en ze startte de motor. Onderweg naar een nieuw avontuur..