Voorbestemd

50.

Met grote passen liep Killian stevig door en ondertussen tikte hij Emma haar nummer in. Killian hield zijn mobieltje tegen zijn oor maar er kwam geen gehoor aan de andere kant van de lijn. 'Verdomme Emma.' Mompelde Killian. Hij stopte zijn mobiel terug in zijn zak en hij was inmiddels aangekomen bij het appartement van David en Mary-Margaret.

Snel liep Killian het appartementencomplex binnen en hij drukte op de bel. Ongeduldig wipte hij met zijn voeten heen en weer. Waarom was Emma nooit te bereiken als hij haar nodig had? Killian belde nog een keer aan maar er kwam geen reactie.

Killian liep het appartementencomplex weer uit en hij liep naar het sheriff station. Misschien dat Emma daar wel was. Killian liep naar binnen en achter Emma haar bureau trof hij David aan. 'Waar is Emma?' Killian keek om zich heen. David fronste. 'Niet hier, hoezo?'

'Gewoon. Ik heb haar nodig.' Zei Killian. 'Ik val in voor Emma dus je kan je verhaal ook bij mij kwijt mocht het nodig zijn.' Antwoordde David. 'Nee, dat hoeft niet. Ik heb Emma nodig. Waar is ze?' Killian keek om zich heen. 'Dat mag ik niet zeggen.' Zei David. 'Oh kom op maat. Zeg gewoon waar ze is.' Killian keek hem geïrriteerd aan. 'Ik ben niet je maat. Bel Emma anders.'

'Heb ik al geprobeerd maar ze neemt niet op.' Zuchtte Killian. 'Waar heb je haar voor nodig dan?' Vroeg David. 'Dat is iets tussen mij en Emma, maar geloof mij het is belangrijk. Vertel mij alsjeblieft waar ze is dit heeft haast.' Killian keek David smekend aan.

'Ik weet het ook niet precies maar Mary-Margaret belde dat Emma vertrokken was naar haar appartement in New-York om wat spullen op te halen. Ze komt over drie dagen terug.' Wist David te vertellen. 'Bloody hell. Hoe dom kunnen jullie zijn.' Uit boosheid trapte Killian tegen het bureau aan. Hij wist zeker dat Emma niet naar New-York was maar hele andere plannen had.

'Wow doe rustig. Wat is er?' Bezorgd keek David hem aan. 'Emma is niet naar New-York. Ik moet gaan.' Killian wou het sheriff station verlaten maar David hield hem tegen. 'Waar is Emma heen?' Hij keek Killian recht in de ogen aan. 'Dat kan ik niet zeggen.' David pakte Killian zijn pols beet.

'Jij gaat nu zeggen waar ze is!' Riep hij op een bedreigende toon uit. 'Ze is naar Cora.' Antwoordde Killian zachtjes. David zijn mond viel open en van schrik liet hij Killian los. 'Wat gaat ze daar doen? Is ze gek in haar hoofd geworden.' David pakte zijn jas van de kapstok en haastte zich naar buiten. Snel volgde Killian hem.

'Wat ga je doen?' Vroeg Killian. 'Naar huis en daar Mary-Margaret bellen. We moeten Emma tegenhouden.' Zei David. 'Wacht, ik ga met je mee.' Riep Killian. Hij zette wat grotere passen en haalde David in. 'Wist jij dat Emma dit van plan was?' Vroeg David. 'Ja.' Zei Killian zachtjes. 'Waarom hou je der dan niet tegen? Heb je enig idee met wie je te maken hebt?' Riep David uit. 'Ik wou haar net gaan waarschuwen maar ze was al weg.' Zuchtte Killian. Hij begreep David zijn boosheid maar hij kon er ook niet veel aan doen.

Ze waren bij Mary-Margaret en David hun appartement aangekomen en snel maakte David de deur open. Killian en hij liepen naar binnen en David pakte zijn mobieltje om Mary-Margaret te bellen. Ondertussen keek Killian wat om zich heen en zijn blik viel op een briefje die op de tafel lag.

Lieve David en Mary-Margaret,

Heel erg bedankt voor alles! Al sinds dat ik in Storybrooke ben zijn jullie er altijd voor mij geweest en hebben jullie goed voor mij gezorgd. Ik waardeer jullie echt heel erg en ben erg blij dat ik jullie heb leren kennen.

Heel erg bedankt voor alles,

Liefs Emma.

'David, kom eens.' Riep Killian. David kwam met de telefoon aan zijn oor naar Killian toegelopen. 'Wat heb je daar?' Killian gaf het briefje aan David en David las de tekst. 'Het lijkt wel een afscheidsbriefje.' Mompelde David. 'We moeten naar Emma toe.' Zei Killian beslist. 'Maar waar is ze?' David keek Killian vragend aan. 'Ik heb geen idee. We moeten erachter komen waar Cora woont.' Killian keek de woonkamer rond. 'Heb jij enig idee waar we iets van Emma haar informatie kunnen vinden?'

'Haar laptop.' David holde de trap op naar boven en pakte Emma haar laptop van het bureau die ze hier had achtergelaten. David opende de laptop en de toegangscode verscheen in beeld. 'Shit. Weet jij haar code?' Vroeg David aan Killian die ook de trap op kwam gelopen. 'Nee. Probeer anders haar verjaardag ofzo.' Stelde Killian voor. David knikte en hij tikte Emma haar verjaardag in. De code werd geaccepteerd en David kwam op de startpagina terecht.

'Bekijk haar zoekgeschiedenis.' Killian ging naast David zitten en hij keek mee. David opende Emma haar zoekgeschiedenis en er kwamen allerlei dingen tevoorschijn. 'Bingo. Ze neemt het vliegtuig naar Washington.' Killian wees naar een zoekterm die Emma had ingevoerd. 'Kijk, hier staat zelfs een adres die ze heeft opgezocht.' Zei David. Killian knikte.

'Heb jij nu Mary-Margaret ingelicht?' Vroeg Killian. 'Ja, ze komt eraan. Ze heeft de rest van de dag vrij genomen.' Knikte David. 'Mooi. Ik ga wat vliegtickets boeken voor een vlucht naar Washington dan kunnen we zo snel mogelijk gaan.'

'Top. Ik pak snel wat bagage in.' David liep de trap af naar beneden en liet Killian achter met Emma haar laptop. Ze moesten snel naar Washington voordat het te laat was..