Voorbestemd

37.

'Moet ik nog helpen met afsluiten of kan ik gaan?' Vragend keek Emma Graham aan. 'Je kan gaan hoor. Ik red mij wel.' Zei Graham. 'Oké. Tot morgen dan.' Emma liep naar de kapstok en ze trok haar jas aan. 'Emma, wacht even. Ik moet je wat vertellen.' Nerveus keek Graham haar aan.

'Wat?' Emma fronste. 'Weet je nog toen we zoenden?' Onzeker keek hij Emma aan. 'Ja dat was ik nou niet echt vergeten.' Mompelde Emma. 'Die Killian die ons toen zag. Ik heb het idee dat hij iets met Regina heeft.' Begon Graham voorzichtig. 'Oh leuk voor hem.' Antwoordde Emma droog. 'Je bent niet jaloers ofzo?' Graham keek haar bedenkelijk aan. 'Neh.'

Graham moest is weten hoe het werkelijk zat tussen Killian en Regina. Emma deed haar rits dicht. 'Eh Emma ik heb nog een vraagje.' Zei Graham. Emma keek op. 'Vertel. Je bent wel van de vragen vandaag.' Gniffelde ze. 'Zou je het leuk vinden om vanavond wat met mij te gaan drinken bij Granny's?' Vroeg Graham. 'Als in een date?'

'Als jij dat zo ziet dan ja.' Knikte Graham. 'Uhm oké.' Knikte Emma die overdonderd was door zijn vraag. 'Zal ik je op komen halen om acht uur?' Stelde Graham voor. 'Eh nee. Ik loop wel zelf naar Granny's. Mary-Margaret en David zijn thuis en ik heb geen zin in hun vragen.' Antwoordde Emma. 'Oké. Om acht uur bij Granny's dan.' Zei Graham. 'Oké, tot vanavond!' Emma zei hem gedag en ze verliet het pand. Op haar gemakje wandelde ze naar David en Mary-Margaret hun appartementje die een paar straten verderop stond.

Neurend liep Emma over straat. Het was rond etenstijd dus veel mensen waren op straat te vinden om naar huis toe te gaan. Emma was zo in gedachten dat ze niet doorhad dat Regina en Killian haar kant op liepen en met een klap botste ze tegen Killian op.

'Omg sorry.' Geschrokken keek Emma Killian aan. 'Het is oké. Ik lette ook niet op.' Antwoordde Killian. 'Onzin. Miss Swan had gewoon beter moeten opletten.' Nam Regina het voor Killian op. 'Nieuw vriendje, Regina?' Vroeg Emma brutaal. 'Wat een brutale vraag, miss Swan.' Fronste Regina.

'Je kan ook gewoon ja of nee antwoorden.' Zei Emma. 'Dat is voor jou en vraag en voor mij een weet.' Antwoordde Regina. 'Wat een politiek correct antwoord.' Vond Emma. 'Miss Swan, laat mij, mijn zoon en Killian alsjeblieft met rust.' Verzocht Regina haar. 'Ik zit hier totaal niet op te wachten.'

'Ik krijg Henry wel terug. Je kan hem niet eeuwig uit mijn buurt houden.' Siste Emma. 'Je doet je best maar. Je hebt er zelf tien jaar geleden voor gekozen om hem weg te geven. Accepteer je keuze en ga alsjeblieft terug naar New York.' Snauwde Regina. 'Had ik al eens gezegd dat jouw boosheid mij alleen maar meer motivatie geeft?'

'Kom Regina, we gaan.' Killian pakte Regina haar pols beet en begeleidde haar langs Emma die het tweetal geïrriteerd nakeek. 'Waarom trok je mij weg? Ik had haar beet.' Mompelde Regina tegen Killian. 'Ze wil je juist uit de tent lokken. Laat haar lekker.' Zei Killian. 'Waarom moest ze ooit hierheen komen? Ze verpest mijn leven.' Zuchtte Regina. 'Misschien denkt zij ook wel zo over jou. Misschien moet je het maar gewoon proberen te accepteren dat ze nu eenmaal bij het leven van Henry hoort.' Voorzichtig keek Killian haar aan.

'Absoluut niet. Ik krijg Emma Swan wel weg hier.' Zei Regina zelfverzekerd. 'Regina, denk aan Henry. Wat zou hij ervan vinden als Emma weg is? Hij is dol op haar.' Probeerde Killian haar op andere gedachten te brengen. 'Hoe weet jij dat nou weer?' Katte Regina. 'Dat zie je aan hem. Die sprankeling in zijn ogen als die Emma ziet. Zij is erg belangrijk voor hem.'

'En ik dan? Ben ik niet belangrijk genoeg?' Regina keek Killian aan in Regina zijn ogen zag die veel verdriet. 'Natuurlijk wel! Misschien kan je wat vaker met hem leuke dingen gaan doen zodat jullie band beter word. Ik weet zeker dat Henry dat leuk vind.'

'En dan vergeet hij Emma Swan.' Regina haar ogen begonnen te schitteren. 'Hoho dat wou ik niet zeggen maar voor jou en Henry zou het erg goed zijn als jullie samen leuke dingen gaan doen. Je maakt zulke lange dagen op kantoor.' Zei Killian. 'Ja, en zo gaat hij mij leuker vinden dan miss Swan.' Knikte Regina. 'Eh ja.' Knikte Killian.

Het was duidelijk dat Regina zich niet om liet praten en duidelijk van Emma af wou komen. Misschien moest hij Emma toch maar waarschuwen. Ondanks Emma niet bang voor Regina was en zich niet liet wegjagen maakte hij zich er grote zorgen over. Regina kende geen genade en deed er alles voor om Henry voor haar zelf te krijgen.

Ze waren aangekomen bij Regina haar villa. 'Blijf je eten?' Vriendelijk keek Regina Killian aan. 'Uhm ik wil jou en Henry niet tot last zijn.' Antwoordde Killian. 'Henry heeft therapie bij Archie. Hij komt pas later thuis.' Antwoordde Regina. 'In dat geval blijf ik graag eten.' Knikte Killian. 'Mooi! Wat zou je willen eten?' Regina maakte de voordeur open en zij en Killian liepen naar binnen.

'Het maakt mij niet uit. Maak wat lekkers.' Antwoordde Killian. 'Spaghetti?' Regina liep door naar de keuken en Killian liep achter haar aan. 'Klinkt goed!' Knikte Killian. 'Mooi! Daar hoopte ik al op. Ga jij maar zitten dan ga ik snel koken.' Killian deed wat ze zij en ging braaf aan tafel zitten. Ondertussen was Regina bij het aanrecht gaan staan en begon ze met koken.