Voorbestemd

34.

'Regina?'

'Killian, verstop je snel.' Siste Emma. Killian verstopte zich snel achter de bank zodat Regina hem niet zou zien. 'Regina, wat kom je doen?' Vroeg David verbaasd. 'Mijn zoon ophalen.' Antwoordde Regina bot. 'Maar hij is net hier.' Emma kwam naast David staan. 'Dat is niet mijn probleem, miss Swan. Henry is mijn zoon.' De laatste woorden benadrukte ze extra hard.

'Maar ik wil bij Emma blijven. Jij zou toch boodschappen gaan doen?' Henry kwam naast Emma staan. 'Je zou naar de speeltuin gaan.' Zei Regina. 'Maar..'

'Nee Henry. Je gaat nu mee naar huis.' Viel Regina hem in de reden. Henry zuchtte en hij gaf Emma een knuffel. 'We zien elkaar snel weer.' Beloofde Emma hem. Henry knikte en hij liep toen naar Regina toe. 'Ga maar alvast naar beneden. Ik wil nog heel eventjes met Miss Swan praten.'

Henry liep braaf weg naar beneden. Emma sloeg haar armen over elkaar. 'Wat wil je zeggen?' Ze keek Regina geïrriteerd aan. 'Henry is mijn zoon miss Swan en ik beslis alles voor hem. En ik heb besloten dat jij hem voorlopig niet meer mag zien.' Regina glimlachte tevreden. 'Wat? Dat is echt oneerlijk.' Riep Emma uit.

'Regina, dat kan je niet maken.' Bemoeide David zich ermee. 'Moet jij eens opletten.' Regina draaide zich om en ze liep naar beneden. David sloeg de deur dicht en Emma staarde naar de grond. 'Ben je oké, Swan?' Killian kroop achter de bank vandaan en keek bezorgd naar Emma. 'Ja, ik vind het alleen raar.' Zuchtte Emma.

'Ze trekt wel weer bij.' Zei Mary-Margaret troostend. 'Nou..' Mompelde David. 'David, kom op. Regina kan het Emma niet eeuwig verbieden.' Zei Mary-Margaret. 'Je hebt gelijk. Maak je geen zorgen, Emma.' Knikte David. 'Ik kan proberen Regina om te praten.' Bood Killian aan. 'Je kan het proberen maar ik denk niet dat het zin heeft. Regina is koppig.' Antwoordde Mary-Margaret. 'Niet als het om Killian Jones gaat.' Killian lachte sluw.

'Ja ik denk dat het voor jou tijd word om te gaan. Het was een lange dag.' Besloot Emma. Ze liep naar Killian toe en pakte zijn beker met koffie af. 'He, mijn drinken. Ik had het nog niet op.' Jammerde Killian. 'Dat drink je de volgende keer maar op.' Emma zette de beker weg en ze begeleidde Killian naar de deur. 'Swan, wat doe je allemaal?' Emma liep de gang op en achter haar en Killian deed ze de deur dicht.

'Waarom mag ik niet even rustig mijn drinken opdrinken?' Vragend keek Killian haar aan. 'Je moet naar je hotelkamer. Mary-Margaret en David mogen niks weten van ons plan.' Siste Emma. 'Hoezo niet? Ze zien er aardig uit.' Zei Killian schouderophalend. 'Omdat ze bang zijn voor Cora.' Fluisterde Emma. 'Aha je doet dus iets wat niet mag.'

'Killian, dit is serieus. Probeer alsjeblieft Regina ervan te overtuigen dat ze hier slecht aan doet.' Emma keek hem smekend aan. 'Ik zal het proberen.' Beloofde Killian haar. 'Dankje.' Dankbaar keek Emma hem aan. 'Ik moet nu gaan. Straks ziet Regina ons ineens.' Zei Killian. 'Ehm ja dat lijkt mij een goed plan.' Knikte Emma.

'Nog bedankt dat je mee wou naar August en nogmaals sorry voor gisteren.' Verontschuldigde Emma zich. 'Wat veel bedankjes strooi je vandaag, Swan.' Grinnikte Killian. 'Ja dat heb je wel verdiend.' Knikte ze. 'Laten we dat gedoe in het hotel gewoon vergeten en achter ons laten. Het is nou eenmaal al gebeurd.' Zei Killian. 'Goed plan. Ik app je nog, oké?'

'Is goed! Fijne dag nog, Swan.' Killian glimlachte naar haar. 'Dankje, jij ook!' Killian gunde haar nog een blik en daarna liep hij weg richting Granny's. Glimlachend keek Emma hem na. Ondanks hun ruzies tijdens hun trip naar August had ze het stiekem best leuk gehad.

Emma deed de voordeur van David en Mary-Margaret hun appartement weer open en achter haar deed ze hem weer dicht. Emma leunde tegen de voordeur aan en staarde voor haar uit. 'Was het moeilijk om gedag te zeggen?' David en Mary-Margaret zaten op de bank en keken geamuseerd naar Emma die helemaal in haar eigen wereldje zat.

'huh, ja, wat, nee.' Antwoordde Emma. 'Kom op, Emma. Je mag tegen ons best zeggen dat je hem leuk vind.' Zei David. 'Ik vind hem niet leuk.' Sprak Emma hem tegen. 'Nog steeds in de ontkenningsfase.' Zei Mary-Margaret tegen David. Emma haar mond viel open. 'Helemaal geen ontkenningsfase. Ik vind hem niet leuk.'

'Wat jij wilt, maar even iets anders nu. Hoe verliep het gesprek met August?' Geïnteresseerd keek David haar aan. Emma ging op de stoel tegenover hun zitten en ze zuchtte. 'Helaas niks nieuws gehoord. Hij heeft het verhaal verteld hoe die mij heeft gevonden maar dat stond allemaal ook al in dat nieuwsartikel.' Vertelde Emma. 'Het spijt mij voor je, Emma.' Medelevend keek Mary-Margaret haar aan.

'Het is oké. Ik ben het wel gewend.' Antwoordde Emma. 'Dat betekend niet dat de teleurstelling minder groot is. Je vind nog wel een manier om erachter te komen.' Zei Mary-Margaret. 'Laten we het hopen. Voorlopig wil ik het even laten rusten en mij focussen op Henry.' Vertelde Emma.

'Maar van Regina mag je voorlopig niet meer bij Henry komen.' Fronste David. 'Dat weet ik, maar daarom moet ik mijn dagen anders gaan invullen. Een aantal dagen geleden dat Graham mij het voorstel om hulp sheriff te worden. Hij kon wel een assistent gebruiken zei hij. Ik ga hem straks bellen of dat voorstel nog vast staat.'

'Wow Emma! Dat zou geweldig zijn.' Mary-Margaret keek haar blij aan. 'Ik ga straks even bellen.' Besloot Emma. 'Doe het nu!' Spoorde David haar aan. 'Is dit wel een goed tij- Emma je gaat nu bellen.' Mary-Margaret keek haar streng aan. 'Oké dan maar.'