Voorbestemd

55.

'Wakker worden, jongens!' David klom uit zijn bed en wekte Mary-Margaret, Killian en Henry. 'Hmm hoelaat is het?' Slaperig kwam Mary-Margaret overeind. 'Tijd om op te staan. We moeten ook nog ontbijten dus we kunnen niet al te veel tijd meer verliezen.' Zei David. Mary-Margaret stapte uit bed en nu werden ook Henry en Killian wakker.

'Lekker geslapen, jongen?' Vroeg Killian aan Henry. Henry schudde zijn hoofd. 'Ik kon niet echt slapen. Ik moest alleen maar aan Emma denken.' Zei hij. 'Het komt wel goed, Henry. We vinden haar op tijd.' Zei Mary-Margaret geruststellend. 'Denk je dat echt?' Hoopvol keek Henry Mary-Margaret aan. 'Natuurlijk! We weten het adres van Cora dus het enigste wat we hoeven te doen is zorgen dat we daar eerder zijn dan Emma.'

'Dan moeten we ons nu wel echt gaan omkleden, want het is al half negen geweest. We moeten ook nog ontbijten.' Merkte Killian op. 'Je hebt gelijk ja! Ik ga mij eerst wel even omkleden dan kunnen jullie daarna in de badkamer.' Mary-Margaret pakte haar tas en ze liep naar de badkamer. 'Beetje opschieten he!' Riep David haar na. 'Ja! Niet alle vrouwen staan uren voor de spiegel.' Mary-Margaret gaf haar man een knipoog en ze liep de badkamer in.

'Heb je nog wat gehoord van Regina?' David liep naar Killian toe. 'Nope. Ik weet alleen dat ze onderweg hier naar toe is en dat ze niet al te blij is.' Antwoordde Killian zuchtend. 'En terecht dat ze niet al te blij is. Het zal vast wel meevallen. Ik denk dat Regina vooral opgelucht is als ze Henry weer veilig in haar armen heeft.' Probeerde David hem gerust te stellen.

'Nou ik denk dat je maar alvast mijn begrafenis kan gaan regelen, want Regina zal mij vast en zeker afslachten na vandaag.' Zei Killian. 'Ik dacht dat jij en Regina een relatie hadden?' David fronste. 'Uhm.' Killian krapte achter zijn oor. 'Je bent niet verliefd op Regina he. Jij houd van Emma.' David keek hem onderzoekend aan.

'Regina is wel op zich wel aardig als je haar beter leert kennen maar de reden dat ik met Regina ga was vanwege een wedstrijd met Emma.' Zei Killian. 'Ik wist het! Ik wist wel dat je meedeed aan operatie Cobra.' Henry sprong op en keek Killian enthousiast aan.

'Ho knul, rustig aan. Het was maar een wedstrijdje met Emma. Ze moest en zou laten zien dat zij erachter kon komen wat er in Regina haar verleden is gebeurd en waarom Regina zo wreed is geworden. Daar is het allemaal mee begonnen en dat is nu een beetje uit de hand gelopen.' Vertelde Killian. 'Een beetje uit de hand gelopen? Een beetje heel erg.' Merkte David op. 'Een beetje heel erg ja.' Knikte Killian.

De badkamerdeur ging open en Mary-Margaret kwam eruit gelopen. 'De volgende kan.' Zei ze. 'Ik ga wel.' Killian pakte zijn spullen en hij liep de badkamer in. Hij was blij dat hij eventjes David niet onder ogen hoefde te komen. Hij zag aan alles dat David niet heel blij met hem was en zijn acties. Hij begreep David ook ergens wel maar aan de andere kant vergat David ook wel dat Emma net zo schuldig aan zijn acties was. Emma was immers degene die alles had bedacht.

Snel kleedde Killian zich om en daarna liep hij de badkamer uit terug naar de groep. 'Killian, je word gebeld.' Zei Mary-Margaret toen Killian de badkamer uit kwam gelopen. Killian fronste. 'Door wie?' Hij pakte zijn mobieltje. 'Regina.' Mompelde hij. David was inmiddels al de badkamer ingelopen om zich te gaan omkleden.

'Met Killian.' Zei Killian toen hij de telefoon opnam. 'Waar zijn jullie nu? Ik ben in Washington.' Kwam Regina meteen ter zake. Killian deed zijn hand op zijn mobiel en keek naar Mary-Margaret. 'Ze vraagt waar we nu zijn.' Fluisterde hij. 'Zeg maar gewoon de waarheid.' Zei Mary-Margaret. Killian knikte en hij haalde zijn hand weg. 'We zijn nog in het hotel.' Zei hij tegen Regina. 'Kan je even je locatie sturen via whatsapp? Dan kom ik jullie kant op.' Klonk de stem van Regina. 'Zal ik doen.' Antwoordde Killian. Regina hing op en Killian ging naar whatsapp om het adres door te sturen.

Nadat hij dat had gedaan deed hij zijn mobieltje in z'n zak. 'Ze is onderweg.' Meldde hij. 'Mooi. Als David zo klaar is in de badkamer kan Henry zich nog omkleden en daarna moeten we zometeen maar eens gaan vertrekken richting Cora. Misschien dat als Regina mee is het wat makkelijker word om Emma tegen te houden.' Bedacht Mary-Margaret zich. 'Of juist niet. Emma en Regina haten elkaar.'

'Pff we gaan het zien. Het belangrijkste is dat we er allemaal veilig uitkomen.' Zei Mary-Margaret. De badkamerdeur ging van het slot en David kwam naar buiten gelopen. 'Henry, snel omkleden. Dan kunnen we zo gaan.' Zei hij tegen de 10-jarige die geïnteresseerd zat te luisteren naar de gesprekken. Henry knikte en hij liep naar de badkamer.

'Regina is onderweg hier naar toe.' Zei Mary-Margaret tegen David. 'Nee.' David ging met zijn handen door het haar. 'We moeten er maar het beste van maken. Misschien kan Regina ons wel hebben.' Zei Mary-Margaret. 'Helpen? Mary-Margaret denk eens na over wat Regina jou allemaal heeft aangedaan. Regina helpt alles behalve mensen.' Zei David.

'Maar zo is ze niet altijd geweest.. Als ik aan Regina denk zie ik niet alleen deze vrouw voor mij. Ik zie ook een eenzaam meisje voor mij die zich in de steek gelaten werd door haar beste vriendin.' Zuchtte Mary-Margaret. 'Dat is niet jouw schuld maar die van Cora.' Zei David troostend. 'Dat weet ik wel maar toch. Ze moet zich vast heel alleen hebben gevoeld.'

De badkamerdeur ging open en snel stopten David en Mary-Margaret met praten. Henry kwam naar hun toegelopen. 'We kunnen gaan!' Zei hij. 'Dat is mooi. Pak jullie tassen. Het is tijd dat we Emma gaan redden.'