Voorbestemd

56.

'Vertel eens Emma. Wat brengt jou hier?' Nieuwsgierig keek Cora Emma aan. 'Het gaat om uw dochter, Regina.' Begon Emma. 'Regina? Hoe is het met haar?' Opgewekt keek Cora haar aan. 'Uhm nou ja principe wel goed maar ik maak mij een beetje zorgen om haar. Ze doet zo gemeen tegen alles en iedereen dat ik mij afvraag hoe dat eigenlijk komt. Was Regina altijd al zo of doet ze dit sinds ik in het leven van Henry ben gekomen?' Emma keek Cora vragend aan.

'Henry? Wie is Henry?' Vroeg Cora. 'Weet uw dat niet?' Emma keek haar verbaasd aan. 'Lieve schat, ik heb al tien jaar geen contact meer met Regina.' Zei Cora. 'Oh. Henry is mijn zoon of nou ja eigenlijk die van Regina. Ik heb hem afgestaan voor adoptie en Regina heeft hem geadopteerd.' Legde Emma het verhaal uit.

'Regina heeft een zoon?' Cora keek haar ongelovig aan. 'Jup.' Knikte Emma. 'Wow. Dat had ik niet verwacht.' Cora stond met haar mond vol tanden. 'Maar weet u hoe het komt dat Regina zo doet? Zit er een reden achter?' Vroeg Emma. Ze merkte dat Cora een beetje om het onderwerp heen ging draaien. 'Momentje. Ik ga even wat pakken voor je.' Cora stond op en ze liep naar boven.

Emma bleef alleen achter en ze keek de woonkamer rond. Het zag er niet heel gezellig uit. Het was een beetje grauw en Emma had er niet een heel fijn gevoel bij. Ook stonden er nauwelijks foto's en andere dingetjes om het wat gezelliger te maken.

Cora kwam de woonkamer binnengelopen met een foto album. Ze legde het fotoalbum op Emma haar schoot en ze ging weer tegenover Emma zitten. 'Kijk er maar in.' Zei ze. Emma sloeg nieuwsgierig het foto album open en het eerste wat ze zag was een foto van Regina met Mary-Margaret. 'Maar dat is..' Emma wees naar Mary-Margaret.

'Mary-Margaret. Regina en Mary-Margaret waren vroeger beste vriendinnen.' Zei Cora. 'Huh echt? Dat heeft Mary-Margaret mij nooit verteld.' Emma keek verbaasd naar Cora. 'Natuurlijk heeft ze dat niet verteld. Mary-Margaret doet altijd alsof zij heilig is maar zij is de schuldige in dit verhaal.'

'Hoe bedoel je?' Wantrouwend keek Emma Cora aan. 'Mary-Margaret heeft Regina in de steek gelaten en is vandoor gegaan met die charmante jongen. Hoe heette die nou ook alweer? David ofzo?' Cora dacht diep na. 'David ja.' Knikte Emma. 'Juist. Als David er niet was geweest was dit allemaal nooit gebeurd.' Zei Cora.

'Je liegt.' Emma keek Cora diep in de ogen aan. 'Nee. Waarom zou ik liegen?' Cora keek Emma beledigend aan. 'Geen idee maar ik heb één superkracht en dat is dat ik kan zien wanneer iemand liegt en wanneer niet. Zo makkelijk kom je er dus niet vanaf. Wat is het echte verhaal tussen jou en Regina?' Emma keek Cora boos aan.

'Oh Emma. Dat gaat jou toch helemaal niks aan.' Cora stond op en liep naar Emma toe. 'Weet je, Emma. Ik ben al een lange tijd opzoek naar mijn dochter en nu jij langskomt weet ik ineens waar ik haar kan vinden. Heel erg bedankt daarvoor.' Cora glimlachte vals.

Emma stond op. 'Zo makkelijk vind jij haar niet.' Zei Emma. 'Oh zeker wel. Ik zag je gisteren ook al door de straat lopen en ik heb wat research gedaan. Regina is in Storybrooke en daar ga ik nu mooi heen om kennis te maken met kleinzoon, Henry.' Cora lachte gemeen. 'Je blijft van Henry af!' Emma sprong op en wou Cora een klap verkopen maar op dat moment haalde Cora een pistool uit haar zak.

Geschrokken deinsde Emma achteruit. 'Oh Emma. Zo dom en zo naïef dat je dacht dat je mij aankon. Je bent hier nu helemaal alleen terwijl je de laatste seconden van je leven beleefd. Nooit meer Henry zien, horen of knuffelen. Je tijd is voorbij Emma.'

Cora wou de trekker overtrekken maar op dat moment werd ze getrapt en Cora viel op de grond.

'Killian!'

Emma keek verrast naar de man die zojuist Cora neertrapte. 'Emma!' Killian omhelsde Emma. 'Kom mee we moeten weg hier.' Killian pakte Emma haar hand beet terwijl David het pistool van Cora afpakte. 'Hier komen jullie niet mee weg.' Cora stond op van de grond en ze sloeg David.

'David!' Schreeuwde Emma. Emma liet Killian los en ze rende naar David toe. 'Ja, het gaat. Zorg jij maar dat je hier wegkomt.' Zei David tegen Emma. Emma wou weglopen maar Cora pakte Emma beet en duwde haar ruw tegen de muur aan. 'Laat haar los.' Killian liep naar Cora toe en probeerde Emma te bevrijden uit haar greep.

David was weer opgestaan en hij hielp Killian mee maar Cora sloeg hun wild van haar af waardoor ze op de grond vielen. Cora pakte het pistool van de grond en ze hield het pistool tegen Emma aan. 'Zo. Nu hun liggen kan het echte feest beginnen. Jammer dat je vriendjes het nu niet kunnen zien.' Cora keek naar David en Killian die op de grond lagen. 

'Het zijn mijn vriendjes niet.' Snauwde Emma. 'Dat maakt ook niet uit. Ze zullen het in ieder geval niet merken dat jij doodgaat.' Cora lachte vals en Emma kreeg het benauwd. Dit was haar einde..