Voorbestemd

46.

Slaperig opende Emma haar ogen en verbaasd keek ze naast haar wie er tegen haar aan lag. Het was Killian die nog vredig lag te slapen. Ze waren vannacht op het strand in slaap gevallen nadat ze nog uren hadden gekletst over van alles en nog wat. Emma kwam overeind en ze ging in het zand zitten.

'Killian, wakker worden.' Siste Emma. Er kwam geen reactie. Killian lag nog in een diepe slaap. 'Killy, wakker worden.' Emma ging door haar knieën en ze pakte hem beet bij zijn zij. Ze schudde hem zachtjes heen en weer. 'Hmm Emma doe niet. Ik lig nog zo lekker.' Mompelde Killian. 'Het is al ochtend, idioot. We moeten gaan.' Zei Emma.

Killian opende zijn ogen. 'Is het nu al ochtend?' Hij wreef in zijn ogen en keek Emma slaperig aan. 'We zijn blijkbaar in slaap gevallen.' Zei Emma. 'Hoelaat is het?' Vroeg Killian. 'Geen idee. Ik heb geen mobieltje bij mij.' Antwoordde Emma. 'Ik ook niet.' Mompelde Killian.

Emma kwam overeind en ze klopte het zand van haar broek af. 'Lekker is dat.' Mompelde ze. Ga anders maar snel naar Mary-Margaret en David hun appartement voordat ze erachter komen dat je weg bent geweest.' Zei Killian. 'Het zijn mijn ouders niet. Ze geven mij echt geen straf hoor.' Grinnikte Emma. 'Dat weet ik maar aangezien je niet bij Graham kan zijn zullen ze ongetwijfeld vragen waar je wel bent geweest.'

'Killian, kijk naar mij. Zo kan ik echt niet over straat. Ik zie er niet uit.' Emma keek naar haar pantoffels. 'Jij ziet er altijd goed uit, schat. Ga nou maar snel.' Zei Killian. Emma wierp hem een 'ben je serieus' blik en Killian haalde snel zijn grijns van z'n gezicht.

'Hier heb je trouwens je jack nog terug.' Emma trok Killian zijn jack uit en ze gaf hem terug. 'Dankje. Heb jij het nu niet koud?' Bezorgd keek hij Emma aan. 'Jawel, maar als ik in jouw jack terugkom weet iedereen meteen met wie ik was. Jij bent de enige met zo'n zwart jack in het dorp.'

'Dat is waar. Ga nu maar snel dan spreken we elkaar nog.' Zei Killian. 'Is goed.' Knikte Emma. Emma draaide zich om en ze liep weg. Killian keek haar grijnzend na. De pantoffels maakte haar outfit helemaal af.

Emma wandelde terug richting het appartement van Mary-Margaret en David en ze dacht terug aan het gesprek tussen haar en Henry gisteren. Misschien moest ze toch eens serieus gaan nadenken om hier te gaan wonen. Ze was hier nu al een hele tijd en ondanks dat David en Mary-Margaret benadrukte dat ze hun niet tot last was wou ze toch wel voor een eigen huis gaan kijken.

Na een paar minuten kwam Emma aan bij het appartement en ze drukte op de bel. Ze was vannacht de sleutel vergeten dus ze had niet veel andere keuze. De deur ging open en in de deuropening stond David die haar verbaasd aankeek. 'Ik dacht dat jij nog lag te slapen?' Fronste hij.

'Ik was een ochtendwandeling aan het maken.' Loog Emma. 'Op je pantoffels?' David keek naar haar pantoffels en Emma volgde zijn blik. 'Waarom ook niet? Lekker warm.' Zei ze schouderophalend. Emma liep naar binnen en David keek haar wantrouwend na.

'Ik wil trouwens gaan kijken voor een eigen huis.' Zei Emma terwijl ze naar de keuken liep om drinken te pakken. 'Een eigen huis?' David fronste. 'Ik ga mijn appartement in New-York verkopen en ik kom hier wonen.' Zei Emma. 'Maar Emma dat is geweldig!' Antwoordde David enthousiast. Emma knikte. 'Ik ga vandaag naar de makelaar bellen om mijn appartement in de verkoop te gooien en zodra dat verkocht is wil ik hier een huis gaan kopen.' Vertelde Emma. 'Weet Henry het al?' Vroeg David.

'Nee. Hij begon er zelf over gisteren maar toen twijfelde ik nog. Nu weet ik zeker dat ik hier wil gaan wonen.' Antwoordde Emma. David liep naar de krantenbak en hij graaide er wat kranten uit. 'Hier staan wat advertenties in.' Hij kwam met de kranten naar Emma toegelopen en hij gaf ze aan haar. Emma sloeg een krant open en bekeek de advertentie. In de advertentie stonden twee huizen. 'Deze is misschien wel wat voor jou.' David wees naar een groot huis die dichtbij de haven lag.

'Het klinkt wel leuk ja!' Knikte Emma. Emma las de beschrijving van het huis. 'Als jij nou eens een makelaar belt om je appartement in New-York te verkopen zal ik dan vragen voor een bezichtiging aan dat huis?' Stelde David voor. 'Je wilt mij wel graag weg hebben he.' Lachte Emma. 'Nee natuurlijk niet, maar ik vind het gewoon zo leuk dat je nu officieel besluit om te blijven.' Antwoordde David lachend.

'Eerst maar eens mijn appartement verkopen.' Zei Emma. 'Die zal wel snel verkocht worden hoor. Veel mensen zoeken naar appartementen in New-York.' Antwoordde David geruststellend. 'Laten we het hopen. Ik ga denk ik maar eens de makelaar bellen.' 

Emma pakte haar mobieltje uit der zak. 'Is goed! Zal ik dan even vragen voor een huis bezichtiging? Dan kun je in ieder geval kijken of je het wat vind.' David keek haar vragend aan. 'Ja is goed!' Emma zocht het nummer van een makelaar uit New-York en ze tikte het nummer in. Op hoop van zegen dat haar appartement snel verkocht werd..