Voorbestemd

39.

'Bedankt voor de leuke avond. Ik vond het erg gezellig, Emma.' Graham glimlachte naar haar. Ze stonden voor Granny's eetcafé. Het was inmiddels na tienen geweest en Granny wou gaan afsluiten. Vriendelijk had ze het stel gevraagd om naar buiten te gaan maar toen ze na half elf nog zaten heeft ze Emma en Graham naar buiten moeten schoppen.

'Ik vond het ook gezellig.' Knikte Emma. 'We kunnen het nog leuker maken.' Grijnsde Graham. 'Wat bedoel je?' Plagend keek Emma hem aan. 'Je weet best wat ik bedoel, Swan. Kom mee naar mijn huis.' Zei Graham. 'Oké. Dan moet ik wel even David en Mary-Margaret appen.' Emma wou haar mobieltje pakken maar Graham hield haar tegen.

'Ze snappen echt wel dat je bij mij blijft. Waarom zou je hun appen?' Vroeg Graham. 'Omdat ik bij hun logeer. Mary-Margaret kan aardig ongerust zijn.' Antwoordde Emma. 'Kom nou, Swan. Ik wil graag naar huis. Mary-Margaret is misschien gek maar David snapt het echt wel.' Graham sleurde Emma mee de straat door en ze liepen naar Graham zijn huis. 'Graham, niet zo snel. Ik hou je niet bij.' Giechelde Emma. Met grote passen probeerde ze Graham bij te houden. 'Schiet op. Ik wil naar huis.' Zei Graham. Emma gniffelde en ze liep achter hem aan.

Na een paar minuten lopen kwamen ze aan bij Graham zijn huis. Snel maakte Graham de deur open ze liepen naar binnen. Graham deed de deur achter zich dicht en hij keek naar Emma die in de gang nieuwsgierig om haar heen keek. 'Wat nu?' Vroeg Emma. Ze beet op haar lip. 

'Oh Emma, je bent zo aantrekkelijk als je op je lip bijt.' Graham liep naar haar toe en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Is dat zo?' Emma keek hem ondeugend aan en ze deed het expres nog een keer. 'Emma.' Graham kon zich niet langer bedwingen en hij zoende haar.

Emma had niet op die plotselinge actie gerekend en al zoenend zette een stapje achteruit waardoor ze tegen de muur aanstond. Passievol zoende ze en Emma kon de alcohol die Graham op had op haar lippen proeven. Graham ging langzaam met zijn handen naar beneden en Emma sloeg haar armen om zijn nek. 'Emma.' Mompelde Graham toen hij de kus verbrak.

*

Slaperig opende Emma haar ogen. Het duurde haar een paar seconden om te realiseren waar ze was maar toen ze Graham naast haar zag liggen herinnerde ze zich gisterenavond weer. Er vormde een glimlach op haar gezicht en ze rekte zich uit.

'He slaapkop. Lekker geslapen?' Graham was wakker geworden en keek haar vragend aan. Emma kon hem niet zo goed zien omdat het nog donker was in de kamer. 'Ja hoor en jij?' Vroeg Emma. 'Ja prima.' Knikte Graham. 'Dat is goed om te horen. Hoelaat is het eigenlijk?' Vroeg Emma. 'Graham pakte zijn mobiel van het nachtkastje en zette hem aan. Emma knipperde met haar ogen. Het licht van zijn mobiel was erg fel.

'Half zeven.' Zuchtte Graham. 'Hmm zo vroeg.' Mompelde Emma. 'Als je wilt kan je nog wel eventjes slapen. Dan maak ik alvast een ontbijtje voor ons.' Zei Graham. 'Ah nee joh! Ik moet zometeen eerst nog even langs Mary-Margaret en David om schone kleding aan te trekken.' Antwoordde Emma.

'Je mag nog steeds je werkoutfit aantrekken hoor. Het ligt klaar op kantoor.' Merkte Graham op. 'Neh. Die kleding is voor mannen en stinkt.' Zei Emma. 'Dus je wilt nu zeggen dat ik stink?' Grijnsde Graham. 'Nee, zo bedoel ik het niet.' Lachte Emma. 'Ik weet het. Je bent eigenwijs.' Vond Graham. 

'Ik heb gewoon meer smaak dan jij.' Antwoordde Emma lachend. 'Vind je?' Graham keek haar vragend aan. 'Vind ik niet. Het is een feit.' Zei Emma. 'Dan is het een mening die een feit is. Dat kan niet.' Antwoordde Graham. 'Ik vind van wel.' Antwoordde Emma.

Emma sloeg het dekbed van haar af en ze stond op uit bed. 'Wat ga je doen?' Vroeg Graham. 'Naar David en Mary-Margaret. Ik zie je straks op het werk.' Antwoordde Emma. 'Maar ons ontbijt dan?' Graham keek haar vragend aan. 'Ik neem wel wat mee van Granny's.' Beloofde Emma hem. 'Neem voor mij een chocoladebroodje mee.' Zei Graham. 'Is goed! Tot straks!'

Emma verliet het huis en ze haastte zich naar het huis van David en Mary-Margaret. Ze vroegen zich vast af waar ze was gebleven al zouden ze dat natuurlijk ook al kunnen raden. Heel stil haalde Emma de huissleutels uit haar broekzak en zachtjes deed ze de deur open. De kans was groot dat het stel nog sliep en Emma wou hun alles behalve wakker maken.

Emma keek de woonkamer rond en zoals ze al had verwacht sliepen Mary-Margaret en David nog. Emma deed de voordeur zachtjes achter haar dicht en ze hing haar jas op aan de kapstok. Daarna liep ze naar de bank toe en plofte ze neer. Emma staarde voor haar uit en langzaam dommelde ze weg in haar gedachtes.

'Ik was al bang dat je niet meer terug kwam.' Geschrokken keek Emma op. Mary-Margaret stond tegenover haar. 'Oh eh ja sorry ik wou wel wat laten weten maar ik had er niet echt meer aan gedacht.' Stamelde Emma. 'Het is oké. Ik had wel verwacht dat je bij Graham zou slapen vannacht. Hoe was het?' Mary-Margaret keek nieuwsgierig op de stoel tegenover Emma zitten.

'Leuk.' Antwoordde Emma. 'Leuk? Was dat het?' Mary-Margaret fronste. 'Graham en ik hebben het bed gedeeld.' Zei Emma. 'Kijk en nu word het interessant. Vind je hem leuk?' Mary-Margaret keek haar met stralende ogen aan. 'Hij is wel lief.' Gaf Emma toe. 'Emma, je bent verliefd!' Zei Mary-Margaret. 'Nee joh. Zo snel gaat dat niet.' Schoot Emma direct in de verdediging. 'Moet jij eens opletten. Is kijken of jij je kan focussen vandaag op je werk. 'Mary-Margaret gaf Emma een knipoog en twijfelachtig keek Emma haar aan. Ze was daar allemaal niet zo zeker van..