The Vampire's Butler

Chapter 58

Menchie's POV

She sneeze. For the 16th time.

"Seriously ate, kanina ka pa bahing ng bahing tapos sasabihin mong okay ka lang?" I said as I looked at ate Violet flatly.

"Oo nga, o-okay lang a.." akmang babahing siya ng takpan ni ate Revvy ang ilong niya. Thank goodness!

"Stop acting your okay, Violet." Sambit ni ate Revvy at ngumuso si ate Violet.

"Totoo naman eh, ayos lang talaga ako." Nakanguso pa din si ate kaya sinamaan siya ng tingin ni ate Revvy.

"No. Pasalamat ka at di nakikita ni ate Pat yang pagbabahing mo. Sa totoo lang, mas oa sa akin yon." Oo nga. Ate Revvy's right.

Mas malala pa si ate Pat mag-alala. Isang bahing mo lang, kung ano-ano na io-offer sayo. Hayst!

"Ano ba kayo, sneezing is normal. Nasinghot ko lang ata yung––" pinutol ko ang sasabihin ni ate Violet.

"Naku ate, masyado mo ng sinisinghot ang pabango ni Yhaze. Hinay-hinay lang, nakakahulog yan." Nakangising biro ko na dapat di ko na pala ginawa.

"Oh, tama na yan. Mag-aaway na naman eh." Sambit ni ate Pat na kakapasok lang galing ata sa kwarto ni Sayron or Fyure.

"They agreed guys. We can fight to them. Right this day." The two of us said yes as an answer but ate Violet sneeze. Psh.

"Why? Why are you sneezing?" Tanong ni ate Pat. Sagutin mo yan ate, wag magsinungaling. Masama yon.

"Wala nga ang kulit niyo. Saka dapat mas mabilis natin silang matalo. Shawn's always telling me to make the battle faster but I can't. He's not giving me an answer, but I know he has a reason." Ano na namang kaartehan toh, ha Shawnarte?

Pinagmamadali mo kami? Inip na inip? Madali ba makipaglaban? Kung oo, edi lumabas ka diyan!

Hindi ikaw ang namamaga ang paa, nababali buto, at sumasakit ulo, ha Shawnarte! Psh!

"Hoy, tama na. Puro ka sumbat kay Shawn." Sambit ni ate Violet. Did I said it out loud?

"Tara na. Baka nasa labas na sila at hinihintay tayo." Sambit ni ate Pat na siyang tinanguan naming tatlo.

"Ate, I'm scared." Pag-amin ko kay ate Violet nang iangkla ko ang braso ko sa braso niya.

"Huh? Bakit naman?" Naguguluhang tanong ni ate habang pinupunasan ang ilong.

"Hindi ko din alam. Maybe because this fight is not the other fight we've experienced?" Tanong ko at nagkibit-balikat lang.

"I don't know. Ayos lang sakin ang masaktan." Agad ko siyang sinamaan ng tingin ng mag-sariling isda na naman siya.

"What?" Maang-maangan niya. Aba!

"Anong ayos lang sayo? Okay lang kahit masakit?" Tanong ko na may iba ng meaning.

"Oo." Kinurot ko ang tagiliran ni ate. "Aray! Ano ba! Bakit ka nangungurot diyan?" Ani ate habang hinihimas ang parteng kinurot ko.

"Ayan ka na naman sa 'ayos lang' mo. Eh paano naman kaming nag-aalala sayo? Paano si..." Pabitin kong ani pero hindi niya ata narinig.

"I said it's fine. But I never said it didn't hurt." Natigilan ako ng makita ang ngiti sa labi ni ate.

So, all this time her emotion is still hidden? Aww come on.

Why didn't I get to observe that? Psh.
I'm useless.

"Hoy, ano tunganga ka lang diyan?" I came back from my reverie when ate Revvy called me.