The Vampire's Butler

Chapter 48

Violet's POV

"Oo na! Siya na nga!"

Kanina pa itong si Yhaze na parang sirang plaka na paulit-ulit ng sinasabi!

Panay ang, "It's her, they're the bitches who's involved that's why we're locked in the stock room." Tapos lasing pa siya at para ng timang at bali-bali na ang pagsasalita.

Panay pa ang titig ng masama kay Freia kagabi.

"Right, right, sila na. Oo na nga, sila na gumawa sa inyo nun." Sambit ko din at kalagitnaan palang kami ng hagdanan paakyat ay huminto siya at tumingin sakin kaya tiningnan ko siya ng asiwa ang mukha ko.

Ang daldal kase. Busalan ko bunganga nito. Tingnan natin.

Tumigil siya at nginitian ako na labas ang ngipin. Huh?

"Hoy, why does your fangs is showing up?" Sabay hinila ko ang buhok niya.

"Awww, I don't know." And he smiles at me again and continue to walk-- I mean, swaying. Tsk.

Dahil madaling araw na ay tahimik ang buong mansyon, at.. at.. at sobrang daya ng mga kapatid ko!!

Naihatid nila ang alaga nila sa silid ng walang kapagod-pagod. "Hoy ikaw, sa susunod, wag kang maglalasing kung mahina ka." Sinubukan kong pangaralan siya ngunit pikit na ang mata niya. Napaka.

Pagdating sa silid niya ay binagsak ko agad siya sa kama niya. "Magpalit ka na. Mainit." Umiling lang siya kaya napairap ako at napatili sa frustration. Bwisit!

Akmang aalis ako upang pumunta sa walk-in closet niya ng higitin niya ako, ni hindi ko naayos ang balanse ko dahil ang lakas ng pwersa niya.

"H-hoy, siraulo ka--" I couldn't even finish my sentence when he hugged me tight. When I say tight, I mean, really really tight.

"Eh! Aalis ka eh." At kada segundong lumilipas, ay pahigpit ng pahigpit ang yakap niya kaya di ko magalaw ang mga braso ko.

"I-I won't. Kukuha lang kita ng damit." Rason ko ngunit umiling lang siya at umakyat pataas ng higa at dahil mahigpit ang yakap niya ay sa dibdib niya ako tumapat. Ang tigas.

"I don't hik care. I can change tommorow hik. Just, stay." Kikiligin sana ako ngunit natatawa ako dahil sinisinok siya.

"I still smell good right?" He asked and I nodded, as if he will see it. Humigpit ulit ang yakap niya at di pa nakuntento! Idinantay pa ang hita sakin! Tsk!

"H-hoy, kapal mo naman. Baka naman diba, pakitanggal ng h-hita." And I rolled my eyes and he suddenly chuckled but it stopped ng sinukin ulit siya.

Limang minuto din ng bumalik ang katinuan ko! "Huy, alis na kase. Baka mag-alala sakin sila ate. Tsaka, baka may m-makakita." I said and tapped his arms.

"Edi gaya sila." I want to laugh but some scenarios and stuff like negative things came inside my head, so I still reason out.

"Yhaze, stop it. Alis na sabi, I'm just your butler." And after a while, his hug loosen. Good.

"I don't wanna be alone again, in this chamber..." He said and it's almost a whisper but I heard it.

"How about, I stay here until your asleep?" I offered. I can't stay here all night, and I can't also feel guilty by leaving him alone.

Bwisit kase, nangonsensya pa na mag-isa lang siya. "Ok." Sambit niya na parang wala ng magagawa.

"Can you sing something for me?" He asked. "I'm not a good singer, pero pwede na. Tsaka, si Menchie ang pinakamagaling samin." Sambit ko.