Mesmerized

2.5

İlk üç gün odadan dışarıya bir adım bile atmadı , atamadı . Bacakları neredeyse ilk haftalardaki durumuna gerilemişti . Madam'dan sonsuz azar işitmenin yanı sıra bu hiç umrunda olmamıştı .

İyi değildi . Ciddi anlamda iyi olmadığını biliyordu . Yemek yiyesi yoktu . Ateşi arada nüksediyordu . Sürekli iksir içmek zorundaydı . Öksürdükçe yaraları acıyordu . Halsizdi , ağlıyordu .

Minevra her saniye yanındaydı . Başlayan derslerin dışında . Profesörlerin onun yaralanmasından haberi olduğundan derse girme zorunluluğu yoktu . Ama derslere girmemesinin nedeni farklıydı . Hiç birini görmek istemiyordu .

Günün çoğunluğunda ağlıyordu , öksürüyordu . Dışarıya çıkmak istemiyordu .

Birinci haftayı bitirmek üzereyken ilk kez dışarıya çıktı . O da Profesör Dumbledore'un ofisine gitmek olmuştu . Kafa dağıtmaya ihtiyacı vardı . Saatler boyu oturduğu yerden asasız büyü yapma becerisini arttırmak için uğraştı , Biçim Değiştirme kitapları okudu , Fawkes ile konuştu , Düşünselinde anılarına baktı . Plan kurdu , bozdu . Anılarda ağladı .

Profesör McGonagall'a ağırlık olmak istemediği fark etti . İhtiyaç Odasına taşındı . Odası karamsarlık üzerine kurulmuştu . Siyah , siyah , siyah . Şu günlerde siyah belki de en görmek istemediği renkti . Ne kadar uğraşsa da odanın rengini değiştiremedi .

Geceleri kimsenin olmadığı saatlerde gitti mutfakta yemek yedi . Bacakları yürüyebilecek hale gelmişti . Madam Pomfrey eğer birkaç hafta içinde hiçbir çılgınlık yapmazsa sargılar olmadan yürüyebileceğini söylemişti . Buna heyecanlanmıştı . Koşmayı özlemişti .

Aklı başka yerlere kayıyordu . Hiçbirini şu süre içinde görmese de insanların zihinlerinden onları izliyordu , dinliyordu , takip ediyordu . Bundan nefret ediyordu . Hak etmemelerine rağmen onların yokluğunu çekiyordu . Kendisine öfkeleniyordu .

Diğerlerinin derste olduğuna emin olduğu bir zamanda eşyalarını Accio*  ile getirmişti . Birkaç kıyafet ve maymuncuğu . Maymuncuğun üstündeki isim sabitti . Bundan hoşnuttu . Bazı boş olduğu anlarda aklına o geliyordu . Kendisini suçlamaya başlıyordu . Maymuncuk kendisinin bir suçu olmadığını hatırlatıyordu . Geceleri maymuncuğa sarılıp yatmaya başlamıştı . Bu hoşuna gidiyordu .

(Accio*: Büyücünün büyüyü söylemesinden sonra istediği nesnenin adını söylemesiyle istediği nesne, üst düzey bir büyü olmadığı sürece yanına gelir.)

Üçüncü haftaya başlarken kendinde bir cesaret buldu . Bacaklarındaki sargılarını düzeltti , saçlarını taradı . Gömleğini ve pantolonunu giyindi , üstüne kazağını geçirdi . Ayakkabılarını giyindikten sonra da çantasını alarak İhtiyaç Odasından çıktı . İnsanlar ona bakıyordu , fısıldaşıyorlardı . Başı dik duruyordu . Kendine güveni yerlerdeydi ama rol yapmakta iyiydi .

Bacakları yürümekten biraz titrerken mutfağa girdi . Hızla bir şeyler atıştırdıktan sonra ilk dersine doğru ilerlemeye başladı . Sınıfa girdiği anda dört tane büyük kanguru gördü . Güçlü bir Confundus* yaptığı için kendisini tebrik etti . Yüzlerini görmek istemiyordu . Onlar da kendisini göremeyecekti . Asasının böyle güçlü olması kendisini tatmin etti .

( Confundus *: Bir tür şaşırtma büyüsü. )

İçeriye giren Profesör Flitwick kendisini görür görmez " Geçmiş olsun Deep . Umarım daha iyisindir . " dedi . Şaşırtma büyüsünün ismini ve cümleyi değiştirdiğini anlaması uzun sürmedi . Uzaktaki 4 kanguru hiçbir tepki vermiyordu . Sesinin titrememesi için kendini zorladı ve tek nefeste " Teşekkürler Profesör . Daha iyiyim . " dedi .