İyi okumalarrr
Alper'den devam
"Alper bey annem öldü demiştiniz?"
"Alper bey bi açıklama yapmıycak mısınız?"
"O kadın anneniz mi?"
"Neden gitmesini söylediniz?"
Gelen soruları cevaplamak için ağzımı açamıyordum. Yanlış bir şey söylemekten korkmam ancak... Onu karşımda görünce...
Görevliler onu çıkartığında rahatlasamda hâlâ etkisindeydim.
"Size dediğim gibi annem öldü. O kadın kim tanımıyorum. İyi günler"
Ağzımdan birden dökülen sözlerle arkamı dönüp yürümeye başladım.
Nereye doğru yürüdüğümü yeni yeni idrak ederken etrafıma baktım. Binanın arka tarafındaydım ve tam karşımda bana doğru geliyordu.
O senin annen, biraz anlayış?
Hayır.
Kadın karşımda öylece dururken aklımda anılar canlandı...
Flash back
Kadın eşyalarını bi bavula yerleştirmiş odasından çıkarken karşısında gördüğü uyku sersemi oğlu onu şaşırtmıştı.
Oğlu gözlerini ovuştururken "anne?" dedi sevimli sesiyle.
"Alper noldu?"
"Neden erken kalktın?"
Alper daha dört yaşında olmasına rağmen annesine çok düşkündü ve bir çok şey üzerinde mantık yürütebiliyordu.
Alper'in elaya çalan yeşil gözleri annesinin elindeki bavula kaydığında şaşırmıştı
"Gezmeye mi gidicez anne?" yüzünde büyük bi gülümseme oluşan çocuk umutla annesine bakıyordu.
Annesinin yüzünde gram mimik oynamıyordu. Dizlerinin üstüne çöküp "kendine iyi bak olur mu?" dediğinde alper'in yüzündeki gülümseme birden solup gitti.
"Nereye gidiyorsun?"
Annesi cevap vermek yerine ayağa kalktı. Bavulunu sürükleyerek bir kaç adım atmıştı ki alper kadının bacağına küçük kollarını doladı.
"Gitme" dedi fazlasıyla masum sesiyle.
"Bir çocukla uğraşmak istemiyorum."
Kadın söylediklerinde kararlı ve soğuk kanlıydı. Oysa ki bir anne nasıl bırakabilirdi evladını? Nasıl kıyabilirdi o küçücük bedene?
Alper ağlamaya başlarken "anne gidemezsin! Bırakamazsın beni!"
Kadın bi cevap vermeden küçük çocuğun ellerini bacağından zorlada olsa ayırdı. Hızla yürürken alper "anne lütfen gitme!" diye ağlıyordu.
Küçük ciğerlerini zorlayarak bağrıyor ve annesini ikna etmeye çalışıyordu.
Kadın birden arkasını döndü.
"SENİN Bİ ANNEN YOK, SOK ŞUNU KAFANA."
Küçük çocuk korkarak geri adım atarken yerinden sıçramıştı adeta. Annesinin söylediği sözler kalbine ilmek ilmek işlenirken hıçkırarak ağlıyordu.
Kadın kapıyı çarpıp bavulu ile birlikte evden çıktığında alper koşarak kapıya gitti ve kapıyı açmaya çalıştı. Açamayınca yumrukladı.
