Hızımı alamıyorum bebeklerim ağzldğwlzüdlqüşa normalde bu bölüm yarın içindi ama sizi mutlu etmek istedim<3
İyi niyetimin esiriyim hü üqçzüsöqğaşw❤️
İyi okumalarrrrr
Öykü'den devam
Anteramanım bitmiş ve okulun bodrum katında ki soyunma odalarına doğru yönelmiştim. Üstümde ki siyah sporcu atleti ve eşofmandan kurtulup siyah kot pantolonumu ve croptop'umu giyindim. Spor çantamı alıp soyunma odasından çıkarken önünden geçtiğim spor odasından gelen sesler dikkatimi çekti.
Kapının önünde durup içeriye baktığımda ela'yı görmeyi beklemiyordum.
Voleybol topunu duvardan sektirerek sert bi şekilde oynuyordu ama ne için? Antereman da yeterince yorulmuştu zaten.
Duvara çarptığında büyük bi yankı yapan top başka bi yere sıçrarken ela dizlerinin üstüne düştü.
Adımlarım ona doğru bi adım atınca yumruğumu sıkıp olduğum yerde izlemeye devam ettim.
Avuçlarını sahanın zeminine koymuş başını öne eğmişti. Saçları yüzünü kapatırken ağzından çıkan hıçkırığı duydum.
"Ç-çok özledim!"
Hıçkırarak sahanın ortasında dediği şey içime oturdu.
"R-rüzgar..."
Sesi titriyordu.
Kendime daha fazla engel olamayıp yanına ilerledim. Arkasında dururken elimi omzuna koymamla beraber sıçrayıp bana doğru döndü ve olduğu yere oturdu.
Gözyaşlarını elinin tersi ile silerken dizimin üstüne çöküp ona yaklaştım.
Hiç bir şey yapmaz ve söylemezken birden bana sarıldı. Kollarım iki yanda olduğu gibi dururken bir şey söyleme gereği duymadım.
Omzuma kafasını yaslayıp sarılarak ağlıyordu ve ben bir şey yapamıyordum.
Sarıl sende?
...
Kime diyorum hey!?
İç sesimi başımdan savıp ela'yı kollarından tutup ve kendimle beraber ayağa kaldırdım.
"Mızmızlanmayı kes"
Göz yaşlarını silerken bana bozulmuş olmalı ki spor çantasını duvar kenarından almaya gitti. Geri dönüp yanımdan geçerken durdu.
"Böyle davranarak duygularını sakladığını falan mı sanıyorsun?"
"Sanmıyorum. Saklıycak duygum yok."
Alaycı bi şekilde güldüğünü duydum. Yüzüne bakmıyordum.
"Rüzgar bu halini görse üzülürdü açıkçası öykü. Seninde eski halini özlediğini biliyorum"
"Benim hiç bir şeyi özlediğim yok" derken omzumdaki çantamın koluna elimi koydum ve ela'nın yüzüne baktım. "Rüzgarı bi kaç aylık sevgilisi değil de 16yıllık kardeşi tanır bence. Asıl senin bu salya sümük ağladığın halini görse üzülür" dedim ve spor odasından yürüyerek çıktım.
Merdivenlerden çıkıp zemin kata geldiğimde çıkış kapısına yöneldim.
"Öykü!"
Duyduğum sesle beraber hızlandım ve duymamışım gibi davrandım. Bide bununla uğraşamam.
"Biliyorum beni pek sevmiyorsu-"
"Ben kimseyi sevmem."
"Peki, ceylin'nin partisine benimle gelmek ister misin diye sorucaktım"
