ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပန်းပွင့်နီလေးတွေလိုက်စုနေတယ် [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၆၅

{Zawgyi}

•အထုံပါရမီ•

'What the hell!'

'အလုပ္ျဖစ္သဟ!'

"အစ္... အစ္ကိုရႈ တကယ္ႀကီးလား?!" ယန္က်ဲ႕ သူ႔ႏွဖူးကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ရွန္းေဝ့လင္ရပ္ေနတဲ့ေနရာကို ၫႊန္ျပလိုက္တယ္။

"ဘာလဲ? တကယ္အလုပ္ျဖစ္တာလား?" ရႈေယာင္ မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။

"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ အာ!" ယန္က်ဲ႕ဆက္ေျပာတယ္ "ဒါေပမယ့္ အဲ့တာကိုဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ? ေခါင္းေဆာင္ခ်န္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ အမ်ားႀကီးဆြဲခဲ့ရတာ တစ္ခုမွလည္းအသုံးမဝင္ဘူး! အဲ့တုန္းက Mr.ေရွာင္လဲ့က နတ္ဘုရားရဲ႕ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့စြမ္းအင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆြဲထားတဲ့ အကၡရာေတြေပၚမွာမရွိဘူးဆိုရင္ အေဆာင္က ထိေရာက္မႈရွိမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့.. ဒါေပမယ့္ ဒါက်ေတာ့... ဘုရားသခင္၊ အစ္ကိုႀကီးက အရမ္းကိုစြမ္းအားေတြရွိေနတာမဟုတ္ဘူးလား?"

"အဲ့တာ ပုံမွန္ပဲ" ထို႔ေနာက္ စုတ္တံကို စားပြဲေပၚခ်လိုက္တယ္ "လဲ့ေယာင္ ႏိုးလာတဲ့အခါက်မွ အဲ့အေၾကာင္းေမးၾကည့္လိုက္မယ္"

အ႐ိုးသားဆုံးေျပာရရင္ ရႈေယာင္အေဆာင္ကို ဒီတိုင္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးဆြဲၿပီး အလုပ္ျဖစ္မယ္လို႔ကို ထင္မထားခဲ့တာ။ လဲ့ေယာင္ဆြဲတာကို ႏွစ္ႀကိမ္ျမင္ဖူးတာေၾကာင့္ သူပါဆြဲၾကည့္ခ်င္လို႔ လုပ္လိုက္႐ုံသာရွိတယ္။ ဟုတ္လားမဟုတ္လားဆိုတာလည္း မေသခ်ာဘဲ စိတ္ထဲမွာေပၚလာတဲ့အတိုင္းပဲ လိုက္လုပ္လိုက္တာ။

အခု လဲ့ေယာင္က အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း တျဖည္းျဖည္းပူတာေၾကာင့္ပဲလား ကေလးေတြက ႀကီးထြားတာျမန္တာေၾကာင့္ပဲလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး အခုေနာက္ပိုင္း သူပိုၿပီးအိပ္လာတယ္။ အခု လဲ့ေယာင္အေလးခ်ိန္တိုးလာတာက သိသာေနၿပီ။ အရင္ကခပ္ခြၽန္ခြၽန္ေမးေလးက အနည္းငယ္ဝိုင္းဝိုင္းေလးျဖစ္လာကာ ျပားကပ္ေနတဲ့ဗိုက္ေလးကလည္း အနည္းငယ္စူထြက္ေနၿပီ။ အျပင္ထြက္တိုင္းမွာ သူကအၿမဲလိုလို အလႊာအထပ္ထပ္နဲ႔ဝတ္တတ္တာေၾကာင့္ အရမ္းမသိသာလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညပိုင္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ဆို သူ႔ဇနီးေလးရဲ႕ဗိုက္ထဲက သူ႔ရဲ႕ကေလးေပါက္ေလးေတြက ႀကီးလာၾကၿပီဆိုတာကို ရႈေယာင္ေျပာႏိုင္တယ္။ ထိလိုက္တာနဲ႔တင္ ပုံမွန္ထက္ႏူးညံ့ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားရင္ အရမ္းသက္ေသာင့္သက္သာရွိတယ္။ [T/N : အရင္ကေတာ့ အ႐ိုးစူးတယ္ေပါ့ေလ]