ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပန်းပွင့်နီလေးတွေလိုက်စုနေတယ် [ဘာသာပြန်] {Complete}

အေႂကြး{အကြွေး}

{Zawgyi}

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအိမ္ကေန 'ဂလြမ္ ဂလြမ္'ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္။ လဲ့ေယာင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ေနျပန္ၿပီ။

လဲ့ေယာင္ မနက္စာလုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ ရႈေယာင္ကမေန႔ညက ညစာမဝလိုက္တာကို သိတာေၾကာင့္ ဒီေန႔ပိုမ်ားမ်ားခ်က္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဓိကကေတာ့ သူေတာင္းဆိုစရာလည္း ရွိေသးတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ သူစည္းကမ္းလိုက္နာမွျဖစ္မယ္... မဟုတ္ရင္ စားေကာင္းတဲ့အသီးဘာမွမရႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးလည္း သူ႔ကိုယ္သူျပန္ေျပာေနေသးတယ္။

ေျခာက္နာရီခြဲေက်ာ္မွာ ရႈေယာင္ကစစ္တပ္ကန္တင္းမွာ စားေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ သူမသြားျဖစ္ဘူး။ သူ႔ကိုယ္နဲ႔ထမင္းစားပြဲေထာင့္စြန္းကိုမွီထားၿပီး လဲ့ေယာင္ခ်က္ေနတာကို ၾကည့္ကာ ပင္လယ္စာဆန္ျပဳတ္နဲ႔ အသီးအ႐ြက္ပန္ကိတ္အနံ႔ကို ရႈေနမိတယ္။

သူခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္တည္းက မေန႔ညကအိပ္သလို လူေသေကာင္လိုမ်ိဳး တစ္ခါမွမအိပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီမနက္ေရာက္ေတာ့လည္း သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးအ႐ိုက္ခံထားရလားေအာက္ေမ့ရေအာင္ကို ကိုက္ခဲေနတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးနဲ႔အိပ္ယာႏိုးလာခဲ့တယ္။ ျမင္သာတဲ့ဒဏ္ရာတစ္ခုေလးေတာင္ မရွိတာကေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။

လဲ့ေယာင္အဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခုသိလိမ့္မယ္လို႔ထင္ေပမယ့္ ဒီမနက္လဲ့ေယာင္က တစ္ခြန္းမွမဟဘူး။

လဲ့ေယာင္ ခ႐ုနဲ႔ဂဏန္းအသားေတြအမ်ားႀကီးပါတဲ့ ခြက္အႀကီးကို ရႈေယာင္ကိုေပးလိုက္တယ္။ အဲ့အျပင္ အသီးအ႐ြက္ပန္ကိတ္ကို အပိုင္းေသးေလးေတြပိုင္းၿပီး သူ႔ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးကာ မုန္လာဥေတြ၊ ေျမပဲေတြနဲ႔ အ႐ြက္ခ်ဥ္ေတြလည္း ထပ္ထည့္ေပးလိုက္ေသးတယ္။

ရႈေယာင္ကေတာ့ ထိုင္ခုံေပၚမွာ ဆရာႀကီးလိုလိုထိုင္ေနၿပီး "ေျပာ.. ကိုယ့္ကိုအဲ့ေလာက္ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုေတာ့ မေန႔ညက မေကာင္းတာတစ္ခုခုလုပ္ခဲ့လို႔လား?"

လဲ့ေယာင္က "မဟုတ္ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ္က ဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ? ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုေမးခ်င္တာရွိလို႔... တားေရာ့ၿဂိဳလ္ရဲ႕online shopမွာ တစ္ခုခုဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ပို႔ရမယ့္လိပ္စာကို ဘယ္လိုထည့္လိုက္ရမလဲ?"