ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပန်းပွင့်နီလေးတွေလိုက်စုနေတယ် [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၄၇

{Zawgyi}

•ယင္နဲ႔ယန္ ႏွစ္ခုကြဲ•

အားေကာင္းလွတဲ့အေတြ႕အႀကဳံေတြ၊ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့အသက္ရႈသံေတြနဲ႔ ျပင္းထန္လွတဲ့ဖက္တြယ္မႈေတြေအာက္မွာ သူတို႔ေတြဘယ္ႏွႀကိမ္ေတာင္ လုပ္ခဲ့လဲဆိုတာေတာင္ လဲ့ေယာင္မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလဲဆိုတာလည္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ရႈေယာင္ကလူတစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခုေျပာလိုက္တာရယ္ အဲ့ေနာက္သူ႔ကိုအားေဆးတိုက္ၿပီးေတာ့မွ အိပ္ခိုင္းတာရယ္ကိုေတာ့ ဝိုးတိုးဝါးတားမွတ္မိေနတယ္။

သို႔ေပမယ့္ ဒါကၿပီးဆုံးသြားၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တဲ့အထိ သူတုံးအခဲ့မိတယ္...

သူႏိုးလာတဲ့အခါ စကားေျပာဖို႔ေတာင္ခက္ခဲေနၿပီး အိပ္ရာေပၚကထဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းဒူးေထာက္က်သြားမလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ရႈေယာင္သာ သူ႔ကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လွမ္းမဖမ္းလိုက္ဘူးဆိုရင္ သူအခုၾကမ္းျပင္မွာ ကားယားႀကီးလဲက်ေနမွာျဖစ္တယ္။ 

"ခင္ဗ်ားႀကီး... ခင္ဗ်ားႀကီးက သား႐ိုင္းေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္မဟုတ္ဘဲ လူဆိုတာတကယ္ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္?" လဲ့ေယာင္က အက္ကြဲေနတဲ့အသံနဲ႔ သူ႔ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ "ဒီလိုေတြၿပီးသြားတာေတာင္မွ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေနရတာလဲ?"

"ဟင္? ကိုယ္သာ မတ္မတ္မေနႏိုင္ဘူးဆိုရင္ မင္း,ဝသြားတဲ့အထိ ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ေကြၽးႏိုင္ေတာ့မလဲ?" ရႈေယာင္ၿပဳံးကာ လဲ့ေယာင္ကိုအရင္ကထက္ေတာင္ ပိုၿပီးပိုင္စိုးပိုင္နင္းလုပ္လာတယ္။ သူ႔ရဲ႕pheromoneနံ႔ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းၾကားကေကာင္ေလးကို တရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းရႈိက္ေနၿပီး ေက်နပ္မႈေတြဖိတ္လွ်ံက်လာကာ သူ႔အသံကလည္း ပိုလို႔ေတာင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတယ္ "ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔တစ္ခုခုစားဖို႔လိုလို႔ ကိုယ္တို႔အတြက္ စြပ္ျပဳတ္တစ္ခုခုခ်က္ေပးဖို႔ Intelligent chefကို ခိုင္းထားတယ္... ကိုယ္တို႔ကအင္အားေတြအမ်ားႀကီးကုန္သြားေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ထားတာဆိုေတာ့ မင္းမ်ားမ်ားေလးပိုစားသင့္တယ္"