ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပန်းပွင့်နီလေးတွေလိုက်စုနေတယ် [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၁၀၅.၂ [ End ]

{Zawgyi}

•အဆုံးသတ္ (၂)•

"Leslie ထိခိုက္ပ်က္စီးတာကို အျမန္စိစစ္ၿပီး အေႏြးေသတၱာအဖုံးကို ေသခ်ာဖြင့္လိုက္!" ရႈေယာင္ခ်က္ခ်င္း ၫႊန္ၾကားလိုက္တယ္။

Leslieကလည္း လ်င္ျမန္စြာလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေႏြးေသတၱာရဲ႕မွန္အဖုံးကြဲတာကို ထိန္းထားေပးႏိုင္တဲ့ အခံကအရမ္းေကာင္းလို႔သာေပါ့။ အက္ရာတခ်ိဳ႕ျဖစ္သြားေပမယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္မွ ထိခိုက္သြားတာမ်ိဳးမရွိဘူး။

ရႈဟန္းေလးက တကယ့္ကိုအႀကီးဆုံးသခင္ေလးရႈဆိုတာနဲ႔ တကယ္ထိုက္တန္တယ္။ လုံး၀ကို အားနည္းမေနဘူး!

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အေႏြးေသတၱာကို အဆင္ေျပေျပဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ လဲ့ေယာင္နဲ႔ ရႈေယာင္က သူတို႔ရဲ႕သားအႀကီးကို အျမန္ထုတ္ၿပီးေနာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။

သူတို႔အခုခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ျပေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ : 'ဆြံ႕အ'ဆိုတာပဲရွိတယ္။

အခ်ီခံထားရင္းနဲ႔ ရႈဟန္းေလးက ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့သစ္ပင္ဆီကို လက္ေလးေတြဆန႔္တန္းလိုက္တယ္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရႈေယာင္က သစ္ပင္နားကို ကပ္ေပးလိုက္တယ္။ ဟန္းဟန္းက ထိလိုက္ခ်ိန္မွာ သစ္ကိုင္းငယ္ေလးေတြက သူ႔လက္ေသးေသးေလးကို ရစ္ပတ္ၿပီးတုန႔္ျပန္လာတယ္။ ဒါကို သေဘာတက်ျဖစ္သြားၿပီး လာထိေနတာကလည္း ယားက်ိက်ိျဖစ္တာေၾကာင့္ တခစ္ခစ္သာရယ္ေမာေနတယ္၊ ေၾကာက္႐ြံ႕တာမ်ိဳး လုံး၀မရွိဘူး။

သို႔ေသာ္ ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့သစ္ပင္က သူ႔ဆီမွာနာက်ည္းခ်က္အရိပ္အေငြ႕တစ္ခုမွ ရွာမရတာေၾကာင့္ သစ္ကိုင္းေတြကိုအျမန္ျပန္ဆုတ္ခြာလိုက္တယ္။

လဲ့ေယာင္က ရႈလိေလးကိုလည္း သစ္ပင္နားေခၚသြားၿပီး ထိုအတိုင္းလုပ္ေပးျပန္တယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ခုနကအတိုင္းျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကေလးေတြရဲ႕ဝိဉာဥ္ေလးေတြက အရမ္းသန႔္စင္လြန္းတာေၾကာင့္ စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ေပးစရာေတာင္မလိုဘူး။ အဲ့လိုဆိုေပမယ့္ ကေလးေတြက အေရာင္လက္ၿပီးလႈပ္ရွားေနတဲ့သစ္ကိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ရတာကို အရမ္းေပ်ာ္ေနၾကတယ္။