Bir çizgi gibiydim ben.Bir başım vardı,birde olmayan bir sonum.Her çizilişimde geçen bir zaman,bitmeyen bir acı vardı.Çizgi olsam ne olurdu?.Çizilmedikten sonra hiç devamı olmadı.Hasarlıydı satırlar,sen kabul etmedikçe kalbinde beni anılara çarptım.Dedim ya çizgiydim ben,dışlanmış.Yazılar yazıldı ama benim çizgim fazla tükendi.Kapım fazla aralıktı,açık bırakmışım.Belki çizgi dediğim kalbime kelebek olurdu?.Olmadı,neydi bu insanın insana sığamaması mı?.Yoksa yokluğuna sığındığım zaman mı?.Delirecek gibi oldum.Anlamanı bekledim.Ama sağır olmuş bir insana,ne anlatılabilirdi?.Ağlayıp durdum da noldu?.Geçen zaman kokunu mu getirdi bana?.Karşılıksız sevmenin güzelliğini yaşadım.İstediğim gibi seviyordum seni,karışanım yoktu.Kolye ve bir kağıda ismini yazdırmıştım.Hergün o kolyeyleydim.Herkes soruyordu bana kim? diye.Sonra bir ara seninle konuşmayı kestik.Oyuncak gibi olmak hoşuma gitmemişti.Yediremedim,gittim kolyeyi başkasına verdim.Sana veremeyecektim çünkü sen meşgul biriydin.Her hafta başka biriyle buluşuyordun.Ben tektim,bir ara arkadaşım vardı.O gidince tek kaldım.
Arkadaşlar;
'Neden tek geziyorsun?.' dediler.
'Yanımda o yok' diyemedim.
'Kafa dinliyorum tek başıma kalmak bana iyi geliyor' dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Artık Gülmek İstiyorum
RomansaDamlalar halinde düşen her yağmur ruhumu arındırıyordu umutsuzluktan.Senin 'tek' sen olduğun için varlığın,kalbimde hayat bulacak.Sen yine 'teşekkür edeceksin' bana.Seni bu kadar güzel sevdiğim için.Yağmur dinecek,ama ardında gökkuşağı kalacak.Onu g...
