Artık Gülmek İstiyorum

**

Tarih misali seni seviyorum.Akıldan çıkmayan hecesin.Sevdiriyorsun kendini,sonra insanın nefesini bile tutası geliyor.Sen duymayasın diye.Ben süsledim,içimi merak etme.Sen odayı süslemeye tenezzül etmezken hemde.Oda dediğime bakma.Oda dediğim,benim kalbim.Sen beni sevmedin,yerini yadırgadın.Olsun,hiç kızmıyorum sana.Soğuk olsada hava burnumu kızartsada,seni düşünmekten vazgeçmeyeceğim.Böyle zamanlarda daldığım çok olur.Bir noktaya gözlerimin dikili kaldığı,sonra kendim silkelendiğim.Yüzünün belirmesi zihnimde hoşuma gidiyor.

Uzak değiliz.

Kalplerimiz uzaklaşmış.

'Sevgilim' diyorum diye kızmıyorsun değil mi?.'Eski' lafını önüne yakıştıramıyorum.Kusura bakma,bir tık eksilip,bir tık çoğalmayacağımı bildiğimden rahatım.Biliyorum,gözlerin anlatmaya yetiyor çünkü.'Unut' lafını artık duymak istemiyorum.Kalbinin sesini duymak,orada uyuyakalmak istiyorum.Uyandırma olur mu?.Kalp atışlarının sesinden uzaklaşmak istemiyorum.Kabus gördüğümde ya da yataktan sıçradığımda korkuyorum.'Bitse bu işkence' diyorum.Yine yolun sonundayım.Dönemiyorum...

Kalbinin sesini duymak,

dinlediğim şarkının nakartı gibi.

Sevgimi anlatıyor.