Artık Gülmek İstiyorum

Saf Kalpli..

Hep iyi yürekli,iyi kalpli olmayı istemiyorum ki.Kocaman hataları görmezden gelip affetmek bana göre değil.Hiç konuşmamak susarım içime atarım.Bazı şeyler isteğim dışında gerçekleşsede biri üzülse,kırılsa benim içim yanar.Sanki ben yapmışım gibi.Suçlu hissederim kendimi,hiçbir şeyin sorumluluğu altında değilim oysa ki kimseye iyilik borcum yok.Çok seviyorum,samimi oluyorum.Bazen inceldiği yerden kopuyor,çok alışıyorum ve veda etmek istemiyorum.Ben herkese karşı iyi olmanın bedelini hep yanlışlarla ödemiş biri olarak kimsenin üzülmemesini istedim.Kol kanat gerip biri olmasa bile yanında olduğumu hissettirmek istedim.İnsanlar bunu yanlış yorumladı.Değer verdiğim beni görmezden geldiler.Bazılarının hak etmediğini düşündüm.Sonra yine değiştim.İnsanlardan uzaklaşmayı seçtim.Yaptım da yanımda duran yanımda durdu.İstemeyen yolu tercih etti.Umursamadım,hiç o umursanan kişi imajına bürünemedim.Başkalarını düşünürken yanan canım,kendimi düşünmeye başladığım an bitti.Ben o sınıfta hep pencere kenarında oturan kız olarak kaldım.Hayat enerjim tükenmiş gibi insanlarla tek kelime konuşmak istemedim.Fazla arkadaşta da gözüm yoktu zaten.Beni soranlara iyiyim dedim.Gerisi önem taşımadı.Yanardağ misali içime atıp patlayıp durdum.Alışmıştım bu duruma da.Kimsenin yanımda olmamasına da.Ağlarken düşerken kimsenin tutmaması beni güçlü kıldı.Sadece vazgeçemiyorum temiz kalbimden.