Artık Gülmek İstiyorum

Aslı..

10.sınıfın ikinci dönemiydi.Akşam oturmuş,camdan onu düşünürken bir yandanda sigara içiyordum.Sanki arayacakmış gibi telefonu elimde sıkı sıkı tutuyordum.Aslıyla konuşuyordum,sonra benimle konuşmak istediğini söyledi.Bende kabul ettim.Sesi hüzünlüydü.Sanki neşeli,etrafa ışık saçan kız gitmiş.Başka biriydi tanıdığım.O hiçbir erkekle çıkmamış,bir kere yüz veripte konuştuğunu bilmediğim bir kızdı.Erkeklerden hoşlanmazdı.Ben ise ne zaman konuşsak uyarırdım onu,benim daha fazla tecrübem olduğundan,üzülmesini istemediğim için uyarırdım.Fazla uzatmadan anlatmaya başladı.

'Kanka ben bir şey yaptım.'

'Ne?'

'Bak şimdi dernekte bir çocukla tanıştım.İlk başta hiç yüz vermedim,beni biliyorsun.Ne yakın olurum ne de konuşurum birisiyle.'

Onaylıyordum bir yandan.

'Ama çocuk yakamı bırakmadı.Her gün mesaj atıyordu,dernekte ise arada yanıma gelip benimle konuşmaya çalışıyordu.Bende mesaj attığında arada kısada olsa cevap veriyordum.Sonra bir gün beni sevdiğini söyledi.'

'Sen ne dedin?.'

'Düşüneceğimi söyledim.'

'Ama hani birinin benimle ilgilenmesi de hoşuma gidiyordu.Bende ne bulmuştu ki kanka?.'

'Sen çok güzelsin,eğlenceli,hoş bir kızsın.Kendine haksızlık etme.'

'Ben kabul ettim,sonra aşık oldum Sıla.'

'Ah be Aslı!.Ben seni uyarmıştım.'

'Sen haklıydın Sıla.'

'Biz çıktığımızdan bir gün sonra arkadaşım onun başka kızla gezdiğini söyledi.'

'Çok üzüldüm Aslı ya,üzülme sende boş ver.Değmiyor zaten.'

'Senin için yakıcam yine bugünde.'

Ne kadar kötü?.Masum insanların uğradığı ihanet.Masumca verilen her sevginin ihanete uğrayıp yakılması.O sevgiyi herkese vermezdik oysa.Bir kere hisseder,her zaman yaşayamayacağımıza inanıp kurban olurduk.Kurban ettikleri insanları görmeden hayal kırıklığına sebep olur,giderlerdi.Hepimizin sevgiye,ilgiye ihtiyacı vardı.Ama sevgi gibi güzel bir duyguyu da kirletmeleri o kadar üzücü ki,yıkıma uğratmaktan yaşayacakları şeyleri kirletmeleri de doğru değil.Ama ne kimse kimsenin umrunda ne de herkes sevgi kavramına uygun davranıyor.Sonra ihanete uğrayan onlarca insan,başka bir insan yüzünden değişmek zorunda kalıyor.Kötü bir niyetleri olmadıkları halde,kendi halinde yaşayan onca insan üzülüyor.Belki bugün Aslı,belkide başka biri.Biz kendimize çekidüzen vermediğimiz sürece bu böyle sürecek.Ama ben yinede anlayışlı insanlar olduğunu biliyorum.Hiç olmazsa kalanlar biliyor.Keşke herkes değer ve kıymetin farkında olsa,o kadar anın güzelliğini görebilse.Hiç olmazsa azıcık saygı duysa.Bu kadarı yeterliydi.Ama herkes bildiği gibi yorumladı.'Boş ver' dediler,onca pisliği üzerimize yıkanda onlar değil miydi?.Ben açıkçası Aslı'nın canını yakan kişiye daha çok üzüldüm.Çünkü gideceği yere kadar giderdi ama o farkında değildi,umrunda değildi.Kendine yapıyordu aslında,kendini o durumlara sokup zamanla pişman olucaktı.Bu da bir çeşit duvardır.Kendini koruma iç güdüsü gibi... Zamanında kırılmasına rağmen başkalarının duygularını kırarak mutlu olmaya çalışıyordu.Ama zaten kime ne anlatılabilirdi?.