Artık Gülmek İstiyorum

**

Telefon sekreterinin 'Ulaşılamıyor' diye söylediği durumdayım.

Kimse bana ulaşamayacak.

Ben kendimin bile ulaşabilir bir durumda olmayacağı durumdayım.

Kimseye ulaşma çabasına girmeyeceğim bir dönemdeyim.Hatta kimsenin nerde kimle olduğuda umrumda değil.Ben önemliyim.Ne düşündüğüm,ne hissettiğim.Belkide aynı şekilde hissedemeyeceğim.Acısıyla,tatlısıyla hayatı yaşıyorum.Size tek önerim;kendinizi sevmeniz.Haksızlığa boyun eğmemeniz,dik durmanız.Kendinize güvenmeniz.Boyutu aşmadığınız mesafeli olduğunuz sürece elbette karşınıza size değer veren insanlar çıkacaktır.Ya da ben öyle umuyorum.Bir ülkeniniz bağımsızlığını kazanması gibi bu hayatı siz yöneteceksiniz.Başkalarının düşüncenize girmesine izin vermediğiniz sürece ruhunuz hep özgür kalacak.'Ulaşabilirliğe' nereden geldik?.Eğer kalbinize birini aldıysanız,o kişi hep meşgulse boş verin.Sizi kırıyorsa,iki lafından biri belirsizlikse silin gitsin.Belirsizlik,insanı yenilgiye sürükler.Kendinizi ortada bulabilirsiniz.Boş verin yinede siz.Kalbiniz sıkılırsa gidin,satırlara içinizi dökün.Kahraman Tazeoğlu'nun bir sözü var.Hoşuma gidiyor.

'Dök içini satırlara,kalanlar benim olsun.'

'Ulaşabilir' olma bilincini sende harcadım.

Kalbime 'ulaşılamaz' artık.

Kalbimde bir yığın çivi,

çıkarsam bile 'senden' izler kalacak.