Artık Gülmek İstiyorum

Reddedilmek..

Sevdiğin insanın seni reddetmesi kadar kötü bir şey yok.Bu aynı hayallerinin kafana yıkılması gibi,ya da uçurumdan yuvarlanmak gibi.Olucağını biliyorsun,olmayacak şeylerin üzerine yıkılmasını da tahmin edemiyorsun işte.Ayrılığada alışıyorsun,acıyla,kırgınlığa.Sevdiğin insanın seni seven insanın,şuan sevmemesine anlam veremiyorsun.Hep bir belirsiz,anlamsız geliyor her şey.'Ben ne yaptım?' diye düşünüyorsun sonra.Aşkın enkazında,kalbin sıkışıp kalmış işte.Yorgun olduğunu anlıyorsun.Kendi yorgunluğunun içinde zaman ayırıp yine ona dua ederek uyuyorsun.Engellere rağmen,karşında duran parkurlara rağmen dimdik durabiliyorsun.Karşına çok geçiyor.Ama sen her şeyin bilincindesin.Yanında olmasada,sesini duymasanda atlatıyorsun yinede.Beklemek,sabırsa sabır,emeğe dönüşüyor.O sevmesede ben onu sevebildim diyorsun.Defalarca kez reddedilmiş bir insan olsanda,dünyanın sonu olmadığını fark ediyorsun.Bir de bu işler de nasip.Ben temiz seviyorum,Allah da bunu görüyor demeyi biliyorsun.Her şey son bulsada sen o enkazdan çıkıyorsun.Zaman gerekiyor bazen,izi kalsada geçiyor.İnanıyorsun bazı şeylere,o da her şeyin farkında.Ama adım atılamıyor bazen.İnsan kendine sığamıyor bazen.Her şeyin değiştiğinin farkına vardıkça,onu çok sevdiğini fark ediyorsun.Durup dururken aklına geliyor mesela.'Aaa ben onunla mutluymuşum' diyorsun.Bazı anılarını hatırlayıp yinede şükredebiliyorsun.

En çok sen reddettin beni.

Ama ben yine sana döndüm.