Artık Gülmek İstiyorum

**

Göğsünde uyuyup uyanmak varken,dört duvarın arasında sıkışıyorum resmen.'Unut' diye beynimi çürüten insan topluluğumu dersin?.Hiçbir şey söylemeden çekip giden mi?.İnsanlar çok nankör,bunu anladım.'Birini bulduğum anda nasıl üzerim?' diye düşüncelere kapılıyor.'Ölseydimde gitmene izin vermeseydim' diyorum bazen.Gideni tutamıyoruz işte.Giden bir şekilde yine gidiyor.Bıraktığın soru işaretlerini yakacağım en sonunda.Senin hata olarak gördüğün benim en büyük yanlışımdı.Ama ben açık kapı bırakmadım gideceğine dair.Başımı yastığa koyduğumda güzel hayallerle seni düşünerek uykuya dalıyordum.2 yılın ardından bana güzel şeyler söylemediler.Bende umursamadım.Hayatımda olan başkaları sen gibi olmadı.Karşımdaki insanları sevemedim.Daha fazla üzmek istemediğimden çekip gittim.Ya da belki de yanlış kalplere denk geldim.Senden daha iyileri diye bir şey yok.Lütfen bu yalanı başkalarına anlat,yalvarırım.Çünkü ben inanmıyorum.Güven sorunum var,evet.Senden sonra oldu.Kimseye güvenemiyorum.Güvenince ne olduğunu bizzat gördüğümden,en büyük sorunum  bu.Zaten senden önce gidenler kırmışlardı,sende ayrı bir darbe vurdun.En güvendiğim insanlardan yapılanlar koyuyor.Sen gittikten sonra yaşayarak öğrendim güven kırgınlığını.Bazıları yedek listende gezdiğimi falan söyledi.Ben onlara içten içe kızdım.Çünkü inanmıyordum.İnsanlar acıtmayı sever.Konuştuğun başkaları var.Ama beni o kefeye koyamayacağını ikimizde çok iyi biliyoruz.Çok şükür,güçlüyüm saydende.Eskisi gibi çabuk kırılma özelliğim kalmadı.