Artık Gülmek İstiyorum

Emirhan..

İnsan içindeki sıkıntıya sığınmaya başlıyor.Bir süre sonra içi doluyor,sıkıntı kaplıyor.Kocaman bir kasırga geliyor,yıkıyor her şeyi.Gördükçe dahada kırılıyor.Sanki ben bir defterdim ve yapraklarımı kopardılar.Bir deftere anlatıyorum enazından.Duygu ve düşüncelerimi paylaşıyorum.Her bir sayfada başka biri oluyorum.Çünkü ben başkalarıyla konuşarak anlatamam kendimi.Yazarak anlatabilirim,hem en iyi siz anlarsınız beni.

Emirhana göre;

'Bunlar çok boş.'

İnsanın rahatlamaya çalışması boş anlayacağınız.

Oda anlamıyor.

'Onu bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum.'  diyor.

'Sevilmeyecek biri miydi?.'  diyorum.

İnsan en çokta sevdiğine yenilirmiş.Anlamadığını gördükçe içindeki geçmeyen hislere aldandıkça yenilirmiş.Herkes geçiştirmekle meşgul anlayacağınız.Kimi zamanı,kimisi içindeki acıları.Bilmiyorum,belkide ben kendimi anlatamıyorum.Kendimi tozlu bir hikayenin sayfalarında hayal ediyorum.O gittikten sonra,tutunacağım bir defterim kaldı.Onun okumasını istediğim,onun okumadığı.Ben onunla sevmişken yazmayı,onun başkası olması sıkıyor canımı.'Boş ver' deyip duruyorlar.Onlarıda anlamıyorum.Bir süre sonra boş veremiyorsun bir şeyleri.Kocaman bir yük oluyor içinde.Taşıyamadığın...