Ποιήματα

Ηφαίστεια, ζαρτιέρες και Λερναίες Ύδρες

Αυτή τη φορά δε θα' ναι ρομαντικό.

Το παρόν είναι τρομακτικό.
Δε θυμάμαι αν σ' αγαπάω, αλλά σίγουρα γελάω.
Σκαρφάλωσα βουνά πιο ψηλά από σένα, γεμάτα αγκάθια.
Τα μάζεψα και έφτιαξα στεφάνια.
Και τα πετάω στο κεφάλι του κάθε νέου, επίδοξου μαλάκα.

Δεν ξέρω αν είσαι έξυπνος,
ούτε αν σε ερωτεύτηκα ποτέ στα αλήθεια.
Δεν εννοείς τίποτα, απλώς παίζεις άγρια με τις λέξεις.
Προσπαθείς να τους μπερδέψεις...
Πετάς πράγματα και χοροπηδάς σαν παιδί.
Είσαι μια τεράστια σπατάλη χρημάτων.
Είσαι ένας μπόγος χαζών ποιημάτων.

Υπάρχει καλοσύνη, αλλά όχι μόνο.
Υπάρχουν και φίδια.

Να νιώσεις έρωτα ποτέ δεν είχες τα αρχίδια.
Έχει πλάκα να μιλάω μαζί σου.
Αλλά αν θες να σε εμπιστευτώ,
τότε σύρε και γαμήσου.
«Αυτό που είδες στα μάτια μου δεν ήταν αυτό που νόμιζα πως είδες».
Με κάτι τέτοιες πίπες μου είχες δώσει ελπίδες.
Αυτό που είδες στα μάτια μου έχει μεγαλώσει κι έχει γίνει ένα τέρας.
Είμαι η βασίλισσα της κάθε μου μέρας.
Καβαλάω το άλογο μου και φεύγω από άντρες,
μικρούς άντρες
δειλούς άντρες.
Ο ένας με ήθελε πιο δυνατή,
ο άλλος λιγότερο πουτάνα.
Ένας ήθελε να μην του βρίζω τη μάνα.
Άλλος ήθελε να μην ποστάρω τα βυζιά μου.
Τους έχω ράψει τον ένα μετά τον άλλο στο μακρύ, μεσαιωνικό φόρεμα μου.
Τώρα σέρνονται από κάτω μου σε κάθε μου βήμα.

Αχ μωρέ, είσαι λίγο βλήμα.
Για αυτό σε κοιτάζω έτσι συνεχώς.
Δεν έχω εντοπίσει τη γοητεία σου, αλλά κάπου θα έγκειται, δε μπορεί.
Είσαι από εκείνους με τα όμορφα μάτια
που νομίζουν ότι θα σου γαμήσουν τη ζωή.
Με όλα όσα είσαι,
πανεύκολα ρομαντικοποιείσαι.

Μα συγνώμη, δεν είμαι πια 17.
Είμαι η Λίβια τώρα πια.
Έχω ένα σπαθί δεμένο στις μαύρες ζαρτιέρες μου.
Συλλέγω όπλα μέσα στα καλλυντικά μου.
Χαζό γκομενάκι.
Εκ πρώτης όψεως, σιχαμερό τσουλάκι.
Με έχουν τόσο υποτιμήσει, που τώρα ο θάνατος τους θα είναι παιχνιδάκι.
Από τα μαύρα μου μαλλιά στάζουν ηφαίστεια ενεργά.
Τα νύχια μου έχουν δόντια.
Σε χαϊδεύω, μικρέ, αλλά σε τρώω όμορφα κι αργά.
Δε θα με πείσεις. Είμαι σίγουρη για αυτό.
Δεν ανήκουμε τελικά στον ίδιο κόσμο.
Εγώ παιδί, εσύ Λερναία Ύδρα με χιλιάδες παιδικά πρόσωπα.
"Κοριτσάκι, θες να παίξουμε;".

Είσαι οι χιλιάδες γκόμενες στα άλμπουμ και τα τετράδια σου.
Αυτό μόνο μπορείς να είσαι;
Σε έχουνε βάλει κάτω και σε τρώνε όλες μαζί.
Ακόμα.
Ρε αγόρι μου, επιτέλους.
ΠΡΟΧΏΡΑ.

~2018