Ποιήματα

Για τώρα, δική σου ☆

Το αγόρι μου έχει μουνί.

Όλη μας η ιστορία
Είναι γραμμένη πάνω στη μεταχειρισμένη του μηχανή.
Τρέχουμε και τρακάρουμε στο ηλιοβασίλεμα μαζί.
Κοιμάται σαν πίνακας,
Σαν άγγελος από άλλη εποχή.
Τα μαλλιά του γαργαλούν σγουρά τον ήλιο.
Σκάλωσε ολόκληρο το καλοκαίρι
Ανάμεσα στων χειλιών του τη χορδή.

Το αγόρι μου είναι όμορφο όταν με κοιτάει στα μάτια.
Τον κοιτάζω
Και του επιστρέφω τα σπασμένα του κομμάτια.
Όσα κι αν είναι, αντανακλούν την ευτυχία.
Το αγόρι μου δεν είναι για τη δική σας κοινωνία.
Εκπέμπει αγάπη που θα διαλύσει την πρωτόγονη σας βία.
Όταν ο κόσμος τον τρομάζει, είμαι μαζί του.
Δε με νοιάζει.
Το αγόρι μου ζηλεύει και με αποκαλεί "δικιά του".
Εύχομαι κάθε μου μέρα να μύριζε όπως τα μαλλιά του.
Το αγόρι μου με φιλάει ενώ φοράω κραγιόν.
Έχει ξοπίσω του ένα ξένο, γυναικείο παρελθόν.
Μας κοιτάνε στο σούπερ μάρκετ
Ενώ αγοράζουμε μαζί μπάρες δημητριακών.
Κι εμείς γελάμε.
Το αγόρι μου ξέρει ποια είμαι και ποια θα' μαι.
Ξέρει ποια χορεύει μαζί του.
Με έχει αφήσει να οδηγήσω τη μηχανή του.
Έπεσα, και με λάτρευε ακόμη.
Το αγόρι μου δεν έμαθε να πληγώνει.
Αντιστάθηκε.
Γι' αυτό κατέληξε μαζί μου.
Είναι τόσο όμορφος
Τόσο ενεργός στην επανάσταση μου...
Τα χρώματα της σημαίας του χαϊδεύουν την ψυχοσύνθεση μου.
Μου δίνει ποίηση.
Μαζί του είμαι ανένταχτη.
Δυνατή, όπως η φωνή μου.
Το αγόρι μου κάποτε ήταν σαν εμένα.
Γι' αυτό ανιχνεύει τα στοιχεία μου.
Τα κομμάτια του ενωμένα
Σχηματίζουν μια θολή φωτογραφία μου.
Το αγόρι μου δεν θέλει απλά να με καταβροχθίσει.
Δεν υπακούει στην πρέπουσα, αχόρταγη φύση.
Με κοιτάει σαν παιδί ενώ χτενίζω τα μαλλιά μου.
Σνιφάρει εξαρτημένος το ανθρώπινο άρωμα μου.
Σαν να μυρίζει τα σεντόνια του όταν θα έχω φύγει.
Με πιάνει ρίγη.
Μου κάνει έρωτα κι η φωνή μου χορεύει πάνω στο λαιμό του.
Με παρασέρνει. Με κάνει να θέλω να γευτώ το σφυγμό του.
Με πνίγει σε δύο σταγόνες καλοκαίρι.

Το αγόρι μου ξέρει πολλά που κανένας μαλάκας δεν ξέρει.
Αντίθετα με όλους εσάς, αυτός τα έχει καταφέρει.
Η ψυχή μου τον αναγνωρίζει.
Γράφω ποιήματα για πάρτη του μεθυσμένη στην τουαλέτα του μπαρ.
Του μιλάω γλυκά γιατί του αξίζει.
Το αγόρι μου με αποσυντονίζει.
Χάνω τα λόγια μου κι οι σκέψεις μου χάσκουν στον αέρα.
Τον ερωτεύομαι κάθε γαμημένη μέρα.
Μακάρι ο κόσμος να έμοιαζε στα μάτια του...
Έχω στίχους στο λαιμό μου τα σημάδια του.
Είμαστε απόκληροι.
Η αρρώστια ενός κόσμου ωμού κι ανάλατου.

Το αγόρι μου κι εγώ, είμαστε κτηνωδώς ερωτευμένοι.
Σε έναν ανθισμένο λαβύρινθο παγιδευμένοι.
Κάπου στα υπόγεια μιας πόλης
που την κυβερνούν εχθροί και ξένοι.
Το αγόρι μου, θα με περιμένει.
Εκεί, στο τέλος του χρόνου,
Να παραπατάω μεθυσμένη...
Κι ας ξέρει.

Το αγόρι μου έχει μουνί.
Και δεν τον νοιάζει.
Δε ντρέπεται να τους κοιτάζει.
Δε ντρέπεται που διαφέρει.

Το δικό μου αγόρι,
Δε ντρέπεται να με κρατά απ' το χέρι.

~2019