Ποιήματα

Είσαι από αυτούς

Βγαίνεις στο δρόμο βιαστικός.

Ο πολύγραφος που κατοικεί μέσα στο κουρασμένο σου κεφάλι
Ξεκινάει να γράφει λέξεις σαν τρελός.

Κι η μέρα αρχίζει πάλι.

Όλο το πεζοδρόμιο σελίδες.
Πλήκτρα οι διαβάσεις.
Τα κτίρια πορσελάνες και βιτρό.
Τα καλώδια μπερδεύονται στον πιο όμορφο χορό.
Τα γέλια πιάνονται σαν γάντζοι στον αέρα.
Απλώνεσαι και κρέμεσαι απ' τον ήλιο
Ανεβαίνοντας νότες ανύπαρκτες.

Όμορφη μέρα.

Περπατάς και βυθίζεσαι κρυφά σε πίνακες.
Πρόσωπα από πηλό.
Πλάθεις ποιήματα στα χείλη τους
Με γνώμονα ένα παλιό στυλό.
Άνθρωποι από χαρτί.
Χάρτινοι οι τσακωμοί τους, οι έρωτες, οι χαιρετισμοί.
Βάζεις στο μάγουλο τους τη παιδική σου υπογραφή.
Αυτό είναι το δικό σου παραμύθι.

Μα, δεν έχεις ξεχάσει.
Ο κόσμος είναι ο,τι αποφασίσεις εσύ.

Γιατί έχεις βρει, κρυμμένο μέσα σε έναν αμνιακό σάκο που γράφει τ' όνομά σου,
Αυτό που ψάχνουν χρόνια όλοι αυτοί οι μπετωμένοι.
Όσοι αρμενίζουν πέλαγα από κρασί
Σ' ένα κατάρτι σταυρωμένοι.
Όσοι πατινάρουν σε κρύσταλλα.
Όσοι αναπνέουν χιόνι.
Οι αστείοι.
Οι τρελοί.
Οι πεθαμένοι.

Έχεις βρει την αλήθεια
Ή κάποια που μοιάζει σαν αυτή.
Κάποια που χορεύει ανέμελη με την ανθρώπινη τρέλα.
Τη φιλάει στο στόμα χωρίς να ντρέπεται.
Κι ο κόσμος τις αποφεύγει και τις περιφρονεί.
Θα είναι για πάντα δυο λεσβίες που κανείς δεν αποδέχεται.

Έκτος, ίσως, από μερικούς
Που τις νύχτες πετούν σχοινιά
Κι ανένταχτοι,
Ψαρεύουν νεφελώματα.

Είσαι από αυτούς.
Είσαι από χρώματα.
Και θα νικήσεις.

Δεν έχεις, παρά να ξυπνήσεις.

~2019